Ik merk dat ik toch mijn verhaal moet op schrijven. Ik ben wel eens eerder op deze site geweest, en door contact te hebben met anderen heb ik als heel steunend en fijn ervaren.

Mijn verhaal in het kort. (naja kort, zo kort mogelijk
Mijn relatie is ruim 2 jaar over, maar heb nog steeds veel dingen niet verwerkt.

Ik had met mijn ex 13,5 jaar een relatie. Wij zijn jong bij elkaar gekomen, ik 17 jaar en hij 16 jaar. Later kwam ik erachter dat deze relatie al met een leugen was begonnen, Mijn ex had namelijk vanaf het begin een verslaving in internet porno, telefoonseks, chat en later kwam daar msn en facebook bij. Allemaal hele jonge vrouwen.
Door problemen was het al eens uitgegaan, maar we kwamen snel weer bij elkaar en voor dat ik het wist woonde we weer samen. Na een jaar ontmoette hij een vrouw waar ik bij stond en twee maanden later vertelde hij mij dat hij haar leuk vond. Ik schrok enorm en zag dat niet aankomen. Daarbij vertelde hij dat hij regelmatig porno keek en daarom laat thuis kwam. Eerder loog hij daarover en zij dat hij nog een zakelijk telefoontje kreeg op het laatste moment. Internetporno was heel normaal en moest maar zelf wat meer open voor dingen staan.

De grond verdween onder mijn voeten. Ik wilde niet iemand die niet voor mij koos en iemand anders leuk vond en wees hem uiteindelijk de deur. Door op zijn facebook account in te loggen kwam ik er achter wat voor seksuele praat hij allemaal had. Ik ben echt door een hel gegaan. Het rare was wel dat ik nooit echt boos kon worden, ik heb zelfs netjes al zijn spullen ingepakt.

Hoe verder de maanden verstreek kwam ik achter heel veel dingen en besefte dat hij een seksverslaving had.
Hij kwam erachter dat ik op een datingsite zat en werd woedend en belde mij op. Een dag daarna zijn nieuwe scharrel van 20. Ze stuurde mij een sms met wat ik hem wel niet aandeed en dat ze hem kende.
Ik was woest, gebroken en moe.

Na 7 maanden kregen wij weer contact. Ik had ondertussen wel met wat mannen gedate maar daar was nooit wat uitgekomen. Hij wilde voor mij door het stof gaan en deed er alles aan om mij terug te winnen. We praatte, deden leuke dingen en vertelde mij toen pas aan de telefoon dat hij met nog meer vrouwen tijdens onze relatie was vreemdgegaan. Hij wilde open kaart spelen.

Iedere keer brak ik, maar mijn gevoel van houden van bleef. Ik ging met een soort psychologe praten en dat hielp wel. Steeds als ik bij hem was merkte ik dat ik op slot sprong.

Hij zette mij onder druk en wilde weten wat ik wilde met het 'ons'en daar kon ik geen antwoord op geven. Mijn vertrouwen was weg.

Zo zijn we 2 of 3 keer bij elkaar gekomen maar mijn lijf en geest kon het niet. Na een rot sms van zijn kant heb ik gezegd dat hij mij met rust moest laten.

Nadien hadden wij een halfjaar geen contact. In die tijd had ik een man ontmoet maar dat was uiteindelijk niets geworden, omdat het ook weer iemand was die niet trouw wilde zijn en naar andere vrouwen wilde blijven kijken.

Na die half jaar kreeg ik hoe toepasselijk op valentijnsdag een briefje in mijn brievenbus. Dat hij een spel wat ik bij hem had laten liggen bij de buren had afgegeven en een foto. Op die manier kregen wij weer contact via whatsapp. Heb hem anderhalf maand nadien gezien ergens en toen raakte we aan de praat en we zijn samen naar huis gefietst. Er was verder niets gebeurt maar het was wel fijn.
Zo bleven wij af en toe elkaar berichtjes sturen en hij zei ook wel eens dat hij mij miste. Ik was naast zijn vriendin ook zijn beste vriendin geweest. Hij flirte af en toe en maakte wat seksuele opmerkingen. Ik wilde dat niet en kapte dat af. Ik dacht ik ben wel meer dan alleen een lekker mooi meisje. Hij zei bij een bepaalde opmerking toen ook; dat had ik niet moeten doen. Toen dacht ik nog dat hij dat deed uit respect naar mij toe.

Vorige week voor koninginnendag zei hij via whatsapp. Ik heb sinds drie weken een vriendin. Dan wist ik dat en hoefte ik niet te schrikken wanneer ik ze zou zien ergens. Ik was wederom weer zo geschrokken, hij flirte met mij en verzweeg dat hij inmiddels een vriendin had. Hij was verbaast dat het iets met mij deed, hij hoefte mij niet op de hoogte te houden van zijn leven. We hadden tenslotte ook maar oppervlakkig contact.

Tja, dat enig sinds leuke contact wat we hadden was ineens weer weg. Ik wilde geen relatie met hem, maar wilde weer weer kijken of we contact konden hebben. we hebben tenslotte bijna de helft van ons leven met elkaar gedeeld.

Ik voel me heel stom dat het nog steeds zoveel met mij doet en dat ik contact met heb gehad. Het lastige is dat ik nog steeds een lijntje met hem voel. Ik heb zoveel van hem gehouden, maar ben zo bedrogen.
Iedereen reageert van, ja dat wist je toch. Nu is het duidelijk, hij heeft een vriendin en jij kan verder.

En verstandelijk weet ik dat het zo is, maar voel nog steeds zo veel.
Ik ben een single vrouw van 33 en voel me soms oud en kinderloos.
En baal dat ik maar niet uit een slachtofferrol kom. Ik ben wel degelijk een stuk zelfverzekerder geworden en onafhankelijk, maar dat kleine stukje knaagt. Ik ben ook nooit boos op hem geworden maar voel nog wel woede en liefde. Hoe bizar ook.

Ik probeer het echt aan te gaan en heb momenten dat het goed gaan, maar nu even niet.

Zaterdag stuurde hij mij nog via whatsapp: Hey, hoe gaat het met je?
Ik heb maar niet gereageert. Ik weet niet wat ik moet zeggen en wil ook niet dat hij weet dat het mij pijn doet.