Het is vandaag 4 dagen geleden dat mijn vriend het heeft uitgemaakt en ik zie er almaar meer van af, ik eet niet meer, drink alleen maar een beetje water en kan niet meer lachen, ik heb letterlijk pijn, aan mijn hart, heb het gevoel om over mijn nek te gaan, ik ben ziek heb koorts, ik heb bang dat ik zwanger ben...ik moet dringend een zwangerschapstest kopen...Gisterenavond, heb ik het meest lompe gedaan, het valentijnscadeau dat ik besteld had voor mijn ex was aangekomen..het was zo mooi....ik had het in een zakje van " victoria " gestoken en had daar een briefje bijgestoken, waar ik alles opschreef waar ik mee zat. Ik had met een jongen later die avond afgesproken, en we hadden samen dat zakje in zijn brievenbus gaan stoppen, ik stuurde mijn ex een sms waarin stond dat hij zijn brievenbus moest checken. Ik had gehoopt dat hij iets zou terugsturen maar tevergeefs..Hmm ik miste hem zo, toen die jongen vertrok kon ik alleen maar aan mijn ex denken..in de weekends deden we altijd dingen samen..maar vandaag was ik alleen. Ik ben naar de nachtwinkel geweest en had wat alcohol gekocht. Voor mij is het niet moeilijk om aan alcohol te komen ookal ben ik maar 14 ik lijk volgens iedereen 17. Dus het was vrij simpel. Ik ben toen naar het station gegaan en heb een heel fles blauw spul leeggedronken ik wist niet meer wat ik deed op dat moment ik was echt dronken, ik kan me wel dingen herrineren dat ik naar G. had gestuurd dat ik onder een trein ging springen en dat G. daarna erg teleurgesteld was in me..Ik ben tot een uur of 11 aan het station gebleven, ik voelde me niet meer op mijn gemak, al die vreemde die naar mij grijnsde, echt om bang van te krijgen. Natuurlijk zo typisch als ik ben, liep ik voorbij mijn ex zijn huis en ben juist voor zijn huis in de goot gevallen, ik begon te huilen zo hard dat hij het zou horen, ik zag tv spelen op zijn kamer, ik dacht in mijn eigen " meisje waar ben je mee bezig " ik heb me op de trap van het huis van zijn buurman gezet en besefte dat het zo niet verder kon, ik heb een vriendin gebeld en brak in tranen uit, ik zei dat ik het echt niet meer zag zitten, dat ik echt van die jongen hou, en het zo een pijn doet dat hij mij geen kans meer geeft, hij heeft me heel waarschijnlijk ook horen bellen want vanuit zijn kamer hoor je alles wat er in de straat gebeurt..ik was er gisteren achter gekomen dat het mijn fout was dat het uit geraakte...ik was te bruut voor mensen, ik doe me anders voor, ik vlieg direct iemand in de haren, ik vecht nogal snel, ik ben sinds vorig jaar heel hard veranderd en ik dacht dat gemeen zijn de enige manier was om erbij te horen, natuurlijk kregen mensen dan een beeld van me. Ik ben nu eenmaal blond met borsten en een poep, een sminkpop met valse wimpers en merkkledij, dus ben ik automatisch een bitch. Ik wil niet dat mensen zo een beeld van me hebben, en ik wil veranderen, iets hield mijn ex tegen om verliefd op me te worden, en dat was omdat ik gemeen was. Want uiteindelijk zei hij wel dat hij wou dat het iets werd tussen ons..Ik had hem gezegt dat ik echt kon veranderen maar hij zei dat je een karakter niet kan veranderen. Maar dit ben ik niet, dit is gewoon een schild over het meisje dat ik echt ben..Ik heb alles over voor hem. Hoe kan ik hem overtuigen dat ik kan veranderen? Ik heb alles al gedaan. Vandaag is het zaterdag..ik weet dat ik heel slecht bezig ben maar tog..ik vrees dat ik vandaag nog ergere dingen ga doen want zaterdag was dé dag dat ik hem zag..ik ben echt aan het instorten..