Heb me een paar dagen enigszins goed gevoeld, maar vandaag was het een al droevigheid. Ik mis hem, ik mis ons leven in zijn huis aan het water. Deze week na een lange winter een terras moment, zo naar verlangd samen en nu zit hij er alleen. Heb nadat hij mij verlaten heeft en ik hem daarna gewhatsapped had nog 1 mail gekregen. Het was beter voor hem zo. Ik heb hem toen gevraagd waarom het opeens beter voor hem was, maar geen antwoord meer gekregen. Is nu bijna een week geleden. Ik ga hem ook niet meer mailen of contact zoeken, wat heeft het voor zin?

Heb dus de hele dag gehuild vandaag (gelukkig doe ik dat niet elke dag wat dit gevoel is niet vol te houden). Maar weet je wat ik toen opeens dacht? ik huil in deze periode alle momenten achter elkaar die ik anders in 5 of 10 jaar tijd zou huilen omdat we zo vaak ruzie hadden, ik me zo inbegrepen voelde vaak en ik dan altijd moest huilen...