Klotekerst...
ik kan niet zeggen dat ik een rotavond achter de rug heb, maar toch... Ik word nog steeds gek van alle vreselijke muziek, gezapige programma's (GEEN All You Need Is Love kerstspecial voor mij!). Ex heeft alweer een mail(tje) gestuurd. Deze keer minder lang en nogmaals om te zeggen dat hij nog steeds hoopt op contact. Afgesloten met kussen en pas op jezelf. Twee dingen zitten in mijn hoofd:
1. Weet hij wel dat het me niet koud laat? Stom natuurlijk, want ik heb het hem woordelijk gezegd dat ik het kut vind en hij heeft de tranen in mijn ogen zien schieten toen ik de deur dichtdeed bij ons afscheid. En toch... straks vindt hij me een kouwe trut die écht niks van zich laat horen en 'heerlijk' verder gaat met haar leven. En dat is (duidelijk, anders zat ik niet op dit forum) niet zo. Ik voel me nog helemaal niet klaar om 'verder te gaan'. Ik ben nog helemaal niet 'klaar' met hem. Ik hou nog van hem. Maar dat kan ik hem niet mailen. Want dat gaan we weer in discussie. de discussie die we al honderden keren hebben gehad. Hij heeft nog maar 1 optie: naar Nederland komen. En anders is contact gewoon niet mogelijk
2. Wil ik wel dat de mails ophouden? Want dat betekend dat hij écht verder is met zijn leven. dat ik écht niet meer belangrijk ben. Dat ik over een paar jaar misschien 'een vrouw van 30' ben 'waar hij ooit iets mee heeft gehad'. Ik wil zo graag dat ik genoeg de moeite waard ben voor hem. Letterlijk. Ik wil dat ik belangrijk genoeg voor hem ben om grote beslissingen te nemen in zijn leven. En als ik dat dan niet blijk te zijn en hij niet meer contact (zoals ik heb gevraagd)... ben ik niet meer belangrijk voor hem... Dat doet pijn.

Ik wil graag nog morgen wat verlate kerstkadootjes:
-Een tijdmachine om te tijd vooruit te spoelen (dit nu vind ik niks!)
-Een belofte voor een nieuwe leuke, niet gecompliceerde relatie met een vent waar ik echt gek op ben... (en daarop aansluitend de belofte dat ik ooit van mijn ex los zal komen)