lieve Doubt,

Every day there’s a woman in your mirror
asking you “what are you doing here?”
Finding all your previous motives
growing increasingly unclear.
You travelled far
but burn all the safe bridges
as soon as you hit land.
All the other options held before you
wither in the darkness of your fear.

Ik kan niet anders dan me bij Nico's reactie aan te sluiten. Ik vind het zelf ook bijzonder treurig om te lezen dat je liever kiest voor een ongelukkig samenzijn mét iemand, dan dat je jezelf toestaat om op je eigen (verborgen) kracht te vertrouwen en uiteindelijk het geluk in je eentje tegemoet te treden.

Maar ik realiseer me na je laatste blog ook, dat het waarschijnlijk niet zoveel zal uitmaken welke adviezen of inzichten buitenstaanders je ook proberen aan te reiken. Alles wat anderen je vertellen of gerust in proberen te stellen, heeft geen effect wanneer je er zelf niet in wil en durft te geloven.

De doorbraak kan tenslotte niemand voor je maken; dat is jouw verantwoording en keuze. Een patroon doorbreken, is niet iets dat met woorden van anderen kan worden doorbroken: het eist daadkrachtige acties die door jou alleen kunnen worden gemaakt. Het is feitelijk de keuze tussen de (figuurlijke) fatale, maar snelle rigoreuze messsteek, of een langzame, trage verdwijning van jouw spirit.

Zolang je jezelf blijft zeggen dat je niet 'sterk genoeg' bent, zal je inderdaad ook nooit sterk genoeg zijn om hem te (willen) verlaten en omgekeerd zal ook hij niets ondernemen om jouw ellende te eindigen.

Het is een eindeloze, oneindige circel die een held nodig heeft om het te doorbreken. Ik hoop voor jou dat je uiteindelijk zal gaan inzien dat de enige held in dit verhaal, niet hij, maar jijzelf moet zijn.

liefs,
Chelle

je kiest voor jezelf, betekent dat automatisch dat je kiest voor weggaan? Als je kiest voor hem, betekent dat automatisch dat je ervoor kiest om zwak te zijn? Je schrijft dat je een keuze hebt gemaakt, welke keuze is dat dan? En de keuze die je nu maakt, voelt dat voor jou meer als een keuze dan die jij eerder hebt gemaakt door hem te confronteren?

Als het moet om te willen, dan wil het willen niet meer. Van wie moet jij willen? Is het je partner? Zijn wij het? Is het de zwarte onbekende die naar je staart? Zijn het je ouders, je vriendinnen? Is het een gevoel van noodzaak? Moet het van een stem in jezelf die al maar tegen je schreeuwt dat het mogelijke onmogelijk is en eist dat je alleen maar het onmogelijke moet doen? Van wie moet jij?

Van wie moet jij? Wat wil jij?

Je blijft. Je kiest voor hem. Kies dan ook in de eerste plaats voor jezelf. Schenk aandacht aan jezelf, aan dat deel van je dat zich zo ontzettend zwak voelt. Misschien is het niet zwak, maar dood- en doodmoe. Zorg goed voor jezelf. Laat hem ook voor jou zorgen. En laat hem weten hoeveel pijn hij jou kan doen, terwijl hij jou zoveel blijdschap kan geven.

Wat maakt je blij? Wat zijn je dromen? Als jij het niet weet, hoe moet je partner het dan weten? Als je je alleen maar open stelt voor de zwakte en ellende, verandert dat nooit. Dan kun je bij je partner blijven, of verhuizen. Je kunt een nieuwe baan hebben. Maar zolang die wond in jezelf die jou zo zwak maakt niet geneest om iets moois te worden, verandert er niks. Gaat het werkelijk over zwak zijn of sterk zijn? Gaat het werkelijk erom of je blijft of gaat?

Volgens mij heb jij er schoon genoeg van om je ze zwak te voelen. Als je je zwak voelt, rust dan. Genees. Vergeet zwak of sterk. Vergeet afhankelijkheid en onafhankelijkheid. Het gaat om dit: wat heb jij nodig om gelukkig en vitaal te zijn? En hoe kun jij aan anderen duidelijk maken hoe zij dat aan je kunnen geven?

Ik ben nog steeds trots op jou, Doubt. Om die ene stap die je toen hebt gezet, hoeveel pijn het ook deed. Je hebt een aardverschuiving teweeggebracht. Het is één van je verborgen superkrachten waar jij van gebruik kunt maken.

Geef je het op? Geef het dan ook op om zoveel te moeten. Geef het dan ook op om van jezelf te eisen dat je sterk moet zijn. Vandaag ben je precies zoals je vandaag hoort te zijn, en morgen ben je precies zoals je morgen hoort te zijn. Er is niemand die dat van je afpakt.

Jelle.
"Als er niets is waarvoor je bereid bent klappen te vangen, word je niet gelukkig. Kies wel je strijd zorgvuldig." (Jelle)
"Het leven is veel leuker dan je ex." (Loesje)
"Het leven is als taco's eten. Niet aan beginnen als je bang bent om te knoeien." (anoniem)

Lieve Doubt,

Vechten. Waarom vecht de mens? Wie is dan de vijand? Wie onkwetsbaar wil zijn, leeft in de illusie dat de wereld om haar heen haar wil kwetsen. Dat het hart alleen maar bestaat om gekwetst te worden. Dan is het om het even wat ze kiest, het hart wordt hoe dan ook gekwetst. Het enige wat ze daarvoor hoeft te doen, is verwachten dat het nooit goed komt.

Je hebt twee handen. Je kunt ermee wegduwen, je kunt ermee slaan. Je kunt er ook gewoon mee schrijven, in de tuin werken. Gewoon ermee doen wat goed voor je voelt.

Je hebt twee benen. Je kunt ermee rennen, ergens heen, of ergens van wegrennen. Je kunt ook gewoon lekker wandelen. Stilstaan en genieten, als je wilt.

Doen wat goed voor jou voelt. Zeggen wat goed voor jou voelt. Het enige wat je daarvoor hoeft te doen, is geloven dat het altijd goed komt. Of je nu bij je partner bent, of op je werk, of met je honden wandelen. Het enige wat je daarvoor hoeft te doen, is open te staan voor de gedachte dat jij alles al in huis hebt om op de meeste momenten te weten wat goed voor je is. Het enige wat je daarvoor hoeft te doen, is met je eigen (zachte) kracht datgene tegemoet te treden wat zo hard voor jou is. De wereld om je heen die hard voor jou is, en jij zelf die hard voor jou is. Geef het op. Geef het op, die hardheid. Geef het op, al die dingen die jij niet meer nodig hebt.

Tot schrijfs,
Jelle.