zo waar te beginnen,...
Bij het begin dan maar,ten eerste wil ik graag mededelen dat ik dagelijks bijna alle verhalen lees hier en haal er toch wel een beetje energie uit,zo van ik ben dus echt niet de enigste uitraard!
Ben 27 jaar en heb al aardig wat meegemaakt op relatiegebied maar wat me in augustus is gebeurd is mij nog nooit zo in mijn kleren gaan zitten...heb zelfs een oude relatie van 5jaar achter de rug waarvan een collaga op mijn wer er mee vandoor is gegaan,we hadden het allemaal voorelkaar huisje boompje beestje en pats boem over opeens en een maand later trok hij in het net verbouwde huis en dat was het dan....raar maar waar,verdriet verwerken en doorgaan en das gelukt!!!
a fijn een dik jaar later ontmoet ik meid, en langzaam aan begonnen de gevoelens te groeien tot iets wat zo enorm sterk was..
Ze kwam werken voor de vakantietijd en was 10 jaar jonger...
Maar hoe vaker we elkaar zagen hoe meer het gevoel groeide, elk weekend en elke vakantie kwam ze naar me toe en elke vrije dag ging ik naar haar toe..
altijd zulke leuke dingen doen,dagtripjes,weekendje weg,intiem uit eten,romantiek ten top!!
En heb me nog nooit zo goed gevoelt met een meid,zo vertrouwd en zo fijn dat iemand je echt zo door en door kent,wauw dit gevoel van je 100procent geven en elke dag zoveel contact bellen ,smsen~!!
Was echt zo zo zo dolverliefd op haar,ze was gewoon echt een prinsesje en had echt alles voor haar over!
Heb een drukke baan en en kon helaas niet met haar mee op vakantie want die plannen waren opeens omgegooid we zouden eerst met haar ouders te camperen en opeens ging dat plan niet meer door...
Ze ging met haar ma naar het buitenland, naar de warme zon...en helaas pindakaas ik moest gewoon werken met een hoop stribbelingen op het werk...
Dus zat al nie echt lekker in mijn vel,en hoorde die week dat ze weg was ookal niet veel van haar we zouden chatten in de avond,maar een paar keer kon ze niet problemen met internet en zo...dus ja het begon best wel te knagen..a fijn ze had het daar enorm naar haar zin..
Maar voelde dat ze iets niet vertelde aan mij,zoiets voel je gewoon weet nie wat het is...
En kwam haar ophalen die dag dat ze terug kwam,en haar gezicht en houding klopte niet en haar ma deed ook wat vreemd naar mijn idee..en later die dag kwam het hoor,
Ze was daar een week lang opgetrokken met een jongen,en ze had het zo leuk met hem gehad..
Moest ook ff de filmpjes en fotos zien waar ze het zo gezellig hadden,zwemmen en heerlijk op het strand relaxen..
Dat had ze me dus niet vertelt toen ikhier thuis zat te wachten op haar...
Ben nou eenmaal een beetje slecht in vertrouwen door mijn oude relatie, en voelde me zo kut die nacht met haar en heb haar ook vaak doorgevraagd of er echt niks was en of ze wel eerlijktegen me was?Ze was moe en had vooral geen zin in sex,en deed erg afstandelijk..
Al met al ben ik ik zwaar in de war weer naar huis gegaan en heb de volgende dag dat zei naar mij toe zou komen wel ff een bos rozen gekocht en een kaartje met heel groot sorry er op...want ruzie willen we allebij niet!
Er zijn af en toe wel eens wat ruzies geweest,maar dat hoort gewoon bij een relatie nietwaar?
Was aan het werk die dag en zei begon alweer aan haar 4e nieuwe baantje...
Alleen deze ruzie ging maar dr over de telefoon,en zei tegen haar dat ik er avonds dat ik klaar was met werken samen met haar duidelijk over wou praten en dat alles goed zou komen...
En toen is het begonnen,ze mocht van haar ouders niet meer bij me slapen die nacht en sliep ergens anders die naht en ik mocht niet wten waar dat was...Zit je dan avonds op de bank,alleen en niet wetend waar ze is!!!
Volgende dag weer naar het werk gegaan en maar bellen en smsen,en maar vragen hoe en waarom??
En wat denk je,ze is die dag huilend weggegaan naar haar ouders en heeft haar eerste dag werken gelijk onslag genomen..
Dit alles gebeurde,en wat er toen met me gebeurde is niet normaal ik werd kompleet zwart voor mijn ogen...zakte helemaal in elkaar van ellende!
Ben zwaar depresief de ziektwet in gegaan,ik trok het niet meer,werk wat al een tijdje niet lekker liep en nu opeens dit?Mijn grote liefde waar ik altijd voor alles voor over heb is weg,(dit kon niet waar wezen)!!!!
Een week later zat ik bij moeder tijdelijk thuis,en kreeg in die week een email van haar geschrevn door haar ouders dat weet ik zeker want de brief was heel netjes en correct..
daar stonden de vreselijke woorden in,het controlerende en bezitterige gedrag van mij en wat niet meer wat er in de brief stond....hierbij verbreek ik de relatie!!! oh en veel sterkte met je burn out...!
Ik heb ook verkeerde dingen gezegd toen maar zei net zo goed...beide schuld zeg maar!!
Heb er alles aan gedaan om het weer recht te trekken en een gesprek aan te gaan,haar rust te geven,echt alles geprobeerd..
Nee ik ben druk zei ze,ik ga op vakantie,ik ga stappen,ik heb echt geen tijd voor je..
Echt zo zo enorm niet meer normaal hoe ze deed,zonder traan en alles was 360graden gedraaid..
De liefde was opeens zomaar haat...
a fijn de maanden gaan tergend langzaam voorbij,ze heeft de meest nare dingen gezegd..
Had al lang moeten zien dat het niet goed met je ging....
Heb me nog nooit zo eenzaam gevoeld in een relatie...
alles wat je mij hebt aangedaan...
ik was bang voor je...
Ze is alleen maar bezig met zichzelf , vakantie naar buitenland al 4 keer of zo..
Rijbewijs,ect,ect....
Een gesprek is er tot nu toe nooit geweest,want ook was ze bang dat ze weer naar me toe zou vluchten??
Ik heb alles geprobeerd, haar rust geven , contact zoeken echt alles...en ze negeert me gewoon!!
Alsof wat wij samen hadden,nooit bestaan heeft...zo opeens weggooien en dat was het!!
haar verjaardag,kerst,oud en nieuw hoor helemaal niks meer..
Ja alleen een kwaad telefoontje laatst nog dat haar spullen per post opgestuurd moesten worden en zo snel mogelijk!!en kreeg mijn spullen ook per post binnen inclusief sleutel!!
Nou daar zit je dan op de bank,je zelf af te vragen hoe is dit allemaal toch zo gelopen...
Houden van,dacht echt dit is de ware...wauw!!
Loop al bijna een half jaar in dit gevoel en het wordt ietsjes minder maar toch...
Echt nooit verwacht dit,heb 1half jaar zo mijn best gedaan voor haar en stond altijd klaar voor haar..
Alsof ik in een hele foute film ben beland...
Hoe kan iemand die zegd dat ze zoooveeel van je houd en om je geeft je zomaar harteloos aan de kant gooien..
Heb haar vanaf augustus niet meer gezien,en moet me er bij neer leggen maar heb er zo f***ing veel moeite mee!
Tja mijn tere ziel is goed verpest,wat voel ik me al een half jaar zo ellendig..en heb het echt het idee dat ze er echt niet mee zit...wauw!!
Wat in hemelsnaam te doen?????????????tips mensen?

een liefdevolle groet van mij