Hallo allemaal!

Sommige van jullie zullen me misschien nog wel kennen als geloof in de liefde verloren en sommige van jullie ook niet want zie dat er weer een hoop nieuwe ldvders zijn bijgekomen.
Mijn verhaal in het kort...............
Ik had een relatie van ongeveer 2 jaar woonde samen,heb een kindje niet van hem maar ze kon hem al vanaf dat ze 1jaar is dus zag dat als haar papa.
Zelf kom ik uit Haarlem maar had via via een jongen leren kennen in Rotterdam. Uitendelijk ben ik verhuisd naar Rotterdam,zijn we daar samen gaan wonen en heb ik in Haarlem mijn huis en hele hebben en houden achter gelaten.
Alles oke tot oktober vorig jaar.
We hadden al veel ruzie de laatste tijd en de laatste ruzie werd hem teveel.
We besloten om even uit elkaar te gaan en ik ben toen een paar weken bij mn moeder geweest. In die paar weken besefte ik dat ik toch wel een draak ben geweest en veel spijt had van mijn opstandige gedrag,de ruzie's enz enz.
Ben terug gegaan naar Rotterdam duizend keer mijn excuses aangeboden en echt letterlijk gesmeekt om 1 kans om het nog te proberen want toen hield ik echt nog veel hem.
Hij kon het niet en wist niet wat hij wilde,hij zou tijdelijk bij een vriend gaan wonen nou dat tijdelijke werd dus voorgoed.
In die tussentijd heb ik hem wat gebeld en ge-smst en echt alles gedaan om hem terug te winnen zelfs ballonnen en bloemen naar zijn werk gestuurd echt werkelijk alles om hem te laten inzien dat ik wel lief ben en goed enz enz
Ik maakte eten voor hem en zijn vriend en dat haalde hij dan s'avonds op,hij kwam 2x per week zijn was brengen en de kneus dat ik ben deed het nog met liefde ook!
Ik kon het alleen met de woorden,ik heb rust nodig,ik weet het nog niet,het is niet dat ik niet van je hou maar laat mij maar even gaan....doen!!
Tja en meneer intussen elk weekend lam in de kroeg zitten en dan zeggen dat hij een masker op had en hij het helemaal niet naar zijn had.
Moet er trouwens ook even bij vermelden dat hij al die maanden de huur betaalde en alle rekeningen,geld neerlegde en films bracht en cadeautjes voor die kleine kocht.
Maar goed 4 november was ik jarig,ik werd 30 hij had gezegd dat hij er zou zijn maar achteraf kon hij het niet opbrengen. Was zo teleurgesteld en verdrietig dat het feest dat eigenlijk gegeven zou worden werd afgeblazen en ik ben die dag met een vriendin en mijn dochtertje naar blijdorp geweest en lag om 21.00 in mijn bed.
Het volgende feest,sinterklaas jaaaaa hij zou er wel zijn voor die kleine maar een paar dagen van te voren zei hij weer ik kan het nog niet aan en heb rust nodig,wel kwam hij een zak met cadeautjes voor haar brengen.
Toen kerst,hij had tegen een vriend gezegd...ik ga als verrassing 1e kerstdag naar haar terug...mooi verhaal hij is nooit gekomen,hij is alle 2 de dagen wezen stappen.
Toen oud en nieuw hij zou met mij een nieuwe start willen maken en samen oud en nieuw vieren met een zooitje vrienden...je raad het al ik zat daar dus alleen bij zijn vrienden en hij zat op 1 of ander feest.
21 Januari mijn dochtertje werd 3 jaar,ik had al een superfeest georganiseers voor haar en al zijn vrienden zouden ook komen en ook hij had gezegd voor haar kom ik,zijn vrienden waren er maar hij niet!
Ik was echt zo verdrietig en boos maar nog was het niet genoeg...kan me nu echt niet voorstellen dat ik alles heb geslikt en op hem heb zitten wachten echt hoe dom kun je zijn?????
Anyway hij was 26 januari jarig,hij werd ook 30 en ik had besloten omdat ik hem zo graag terug wilde en hem ook wilde laten zien dat als je echt van iemand houd hoe het dan wel kan, een surpriseparty voor hem te organiseren.
Alles tot in de puntjes geregeld,zelf hapjes gemaakt,hele huis versierd met slingers,balonnen,grote posters gemaakt met foto's van hem erop,alle drank verzorgd,alle vrienden en familie uitgenodigd en hij wist van niks.
Ik zou zorgen dat ik dat weekend weg zou zijn omdat ik echt wilde laten zien dat het zijn feestje was en wilde geen ruzie's of ongemakkelijke situaties zeker niet waar iedereen bij was.
Onze slaapkamer had ik ook versierd met ballonnnen in hartjes vorm en hartjes slingers.Op bed had ik een kaartje neergelegd en in gezet dat ik hoopte dat hij een superfeest had gehad en dat ik hoopte dat we een nieuwe start konden maken
Ik was dus naar Haarlem gegaan en zou zondag weer terug komen,het liep iets anders en ben toen maandag naar rotterdam terug gegaan.
Toen ik daar aan kwam was het nog 1 grote bende,niks was opgeruimd echt ik kon wel janken. Had wel zondags een smsje van hem gekregen waarin hij mij bedankte voor de goede zorg en thats it verder zei hij helemaal niks.
Mijn vriendin kwam smiddags langs en zag al aan haar gezicht dat ze geen goed nieuws voor me had.
Op het feestje werd er gezegd door mensen die mij niet echt konden want ja inmiddels hadden vrienden van hem ook een vriendinnetje gekregen en die kon ik niet en die vertelden doodleuk tegen iedereen hoe geweldig het wel niet was dat zijn ex (ik dus) dat allemaal voor hem regelde.
Mijn vriendin wist niet wat ze hoorde en om het feestje niet te verpesten heeft ze hem de zondag erna gebeld en gevraagd waar dat op sloeg,hij zei tegen haar dat het wat hem betreft over was ze zei tegen hem dat ze dat tegen mij ging vertellen want dat ik van niks wist.
Ik ging compleet uit mn dak echt ik voelde me zo in de zeik genomen ik was woest!!
Ik belde hem op zijn werk en vroeg of hij na zijn werk even langs wilde komen want het bleek dat hij me nog heel wat te vertellen had,hij ontkende alles,dat hij dat niet gezegd had en dat hij niet wist waar het vandaan kwam dat ik zijn ex zou zijn enz enz.
De maat was vol,heb mijn spullen gepakt en ben naar Haarlem vertrokken,een week later heb ik al mijn meubels en spullen opgehaald want alles wat in dat huis stond was van mij tot aan het bed aantoe,heb een ander nummer genomen want hij bleef sms-en en bellen een week later had hij via via toch mijn nieuwe nummer te pakken gekregen en hebben we wel wat dingen uitgepraat.
Dit had hij nooit gewild,hij smeekte mij nu dat ik terug kwam en hij had zoveel spijt tot op de dag van vandaag en nu zijn we 2 maanden verder nadat ik uit Rotterdam ben vertrokken stuurt hij me nog bijna elke dag smsjes dat hij me mist bla bla bla.
Met mij gaat het goed,ik ben volop aan het werk als model en heb veel fotoshoots en voel me weer een beetje geliefd en mooi want daar was niks meer van over,ik hou stiekem nog wel van hem en mis hem soms ook wel maar terug naar hem nee nooit meer!!!
Het is een heel verhaal geworden maar door mijn ervaringen en wat ik allemaal heb meegemaakt hoop ik hier mensen te kunnen steunen en te helpen zodat ze niet dezelfde fout begaan zoals ik want geloof me,ik heb echt diepe diepe dalen gekend en er was niks meer van mijn zelfvertrouwen en positiviteit over,eigen waarde al helemaal niet en dat zijn de belangrijkste dingen om gelukkig te kunnen worden.

Veel liefs