Hallo mensen,
Ik ben ook weer zo iemand die diep en diep geraakt is. Mijn relatie is nu 5 weken over met mijn eerste vriendje, waar ik meteen 5,5 jaar aan ben blijven plakken. Het boterde al langer niet meer zo tussen ons..en ik ben 22 en bezig met afstuderen en hij is net 25 en heeft sinds de maand februari een "echte" baan sinds hij afgestudeerd is. Zeker die laatste maand hadden we heel veel ruzies en irritaties. Ik heb hem toen gevraagd om eerlijk te zijn over zijn gevoelens en toen kwam alles er dus uit..Hij voelde niets meer voor me..BAM...
Het voelde als een klap in mijn gezicht en een goeie!!

Nu ik toch een aantal weken verder ben heb ik mezelf ook het afgelopen half jaar wel afgevraagd of dit het wel was..maar toch ben ik blijven knokken, omdat ik zoveel om hem gaf!! En hij gaf de strijd op, want hij moet nu carriere maken en dat is nu prioriteit nummer 1. Daarbij komt dan kijken dat ie nu wil doen en laten wat hij wil en nergens rekening mee wil houden..
En dat doet me zo'n ontzettende pijn en zeker omdat ik er zo kapot van ben!!

Het ergste waar ik me nu toch zorgen om maak, is naast mijn verdriet of ik ooit maar dan ook ooit nog wel iets om iemand anders zal kunnen geven op de manier waarop ik van hem gehouden en nog houdt! Of dat mannen me uberhaupt nog wel zien staan...?
Zucht, het doet me allemaal zoveel pijn en na 5,5 week moet ik nog iedere dag om hem huilen..ook al weet ik misschien ergens diep in mijn hart dat het zo beter is omdat er een grote afstand is ontstaan tussen ons. En zoals hij nu leeft voor zijn werk...pff dat is niets, maar ik denk ook niet voor hemzelf!!

Het doet me allemaal zoveel pijn..en het brengt zoveel onzekerheid met zich mee...Gaat het echt allemaal over, komt er een tijd dat ik me beter voel???