Online gebruikers
- Angelo
Ik heb hier al op 15 Februari 2005 men brief opgezet kapot van liefdesverdriet(je kan hem nog lezen zoek 15 Februari)). Men vriendin maakte het toen uit na acht maanden zonder reden (wat het zo erg maakte). Na enkele brieven die we daags na onze relatie schreven bleek dat alles nog te redden was. Ze had het uitgemaakt omdat ik aan haar niet verdiende enzovoort.
Na gesprekken een week later alles in orde en ik terug kopje in de wolken alles perfect. Ik denk ongeveer een maand later: vriendin zwanger allebei een beetje in schock maar ja ok. Even alles op een rijtje proberen zetten en dan voort go with the flow het komt wel goed. Men enige schrik zolang waren we nog niet samen maar ja als je elkaar liefhebt kan je dit wel aan. Ik had ondertussen ook werk in de bank en ging daar ook men vast contract krijgen.
We zijn 7 november 2005 mijn 25ste verjaardag. Ik was al lange tijd vermoeid, verkouden,... ik ga die dag bij de dokter want men vriendin was hoogzwanger.
10 November werd ik opgenomen in ziekenhuis met lympfeklierkanker. Ik kreeg 3 ganse dagen onderzoeken zodat ik zo snel mogelijk weg kon om de bevalling kunnen bij te wonen. Na drie dagen onderzoek en op 13 november een speciale dag de kleine wordt geboren een zoon Dauwe. Voor iedereen een dubbel gevoel ik ziek en zo'n heugelijke dag.
De volgende zes maanden kreeg ik chemotherapie. Ik was zwak sliep veel, misselijk en ons gezinsleven stelde weinig voor. Mijn moeder reed met me naar ziekenhuis en men vriendin zorgde voor de baby sliep bij hem dat ik s'nachts niet gewekt werd,... Men vriendin nam wat afstand van me want voor haar stond Kanker gelijk aan de dood in haar familie.
Op de kop toe was ik nog maar 3 maand op men nieuwe job bezig en had nog geen vast contract en een maand eerder hadden we net een woning gekocht en een lening afgesloten.
Alles kwam op zen pootjes terecht en na een zware periode van een zes maanden kwam ik erop door. Ik was nog 3 maanden thuis en revalideerde door men jonge leeftijd snel. Ik kon daarna ook aan ons huisje werken. De woning bleek een ramp van gans de woning staan nu nog twee muren. Ik deed alles met wat vrienden en ons budget was beperkt omdat we dachten dat de bassis goed was. Nu staan er dus twee muren en volldeig nieuwe funderingen van de uitbreiding en afgebroken muren. Deze week had ik verlof genomen om beton te storten maar!!!!
14 Oktober overlijdt men nonkel na een gevecht van 8 jaar tegen kanker op zen 60 jaar ik kon goed met hem paten over alles en hij was bouwvakker dus stond me met raad bij voor men huis.
Op 7 november weer men verjaardag en de dag nadien om zes uur s'morgens zegt men vriendin; in ben voort.
Ik ga werken en s'avonds ben ik alleen ons kind en zij vertrokken. Daags nadien wou ze alles al regelen voor het kind, het huis verkopen, spullen verdelen,...
Ik was nog niet bekomen en vindt het vooral en ramp voor ons kind we hebben net bij ons thuis zen verjaardag gevierd voor morgen en om zes uur dertig kwam ze hem halen met een krop in men keel men grootouders van tachtig met tranen in de ogen. Heb ik dit allemaal verdiend. Ik ben alles kwijt men kind, relatie, leeg appartement, huis dat ik renoveerde wordt verkocht en financiele put en spaarcenten zitten al deels in huis.
Welke levenslessen moe ik nog krijgen? was ik te gemotiveerd ik dacht in een relatie moet je vertrouwen en kunnen praten en het kan niet altijd goed gaan. Ik voel me zo schuldig voor men kind alles enzovoort.
Men vriendin wou het onmogelijke en ik het haar niet kunnen geven. Samengevat ze wou halftijds werken, alles voor ons kind, op reis gaan, het huis renoveren,... Maar financieel kon dat niet als je een huis koopt kan je niet een maand later op vakantie. Als zei halftijds werkt kon ik ook geen aannemer betalen dus ik deed veel zelf om rond te komen. Nu zegt ze dat onze relatie niet meer als een gezin aan voelde en ze zo niet verder kan zei weg en met open armen bij haar ouders ontvangen en voor haar veranderde er weinig bij haar alles herenigd (het gezin en één gezellige boel). Ik bleef alleen in een groot appartement leeg, stil, koud.
Ik mis het wel en dan naar je ouders het nieuws gaan vertellen met je laatste krachten. Ik heb echt geen zin meer om alles opnieuw te beginnen (uitgaan, mensen ontmoeten,...) ik vond dat ik net zo goed bezig was. Binnen twee jaar was ons huisje helemaal af ik had rust. Genoot van de avonden samen met drie in bed naar tv kijken en nu lijkt alles weer zo realistisch, hard een sleur. Ook met het kindje ik krijg een krop in de keel als ik denk in de toekomst hoe alles met hem moet lopen.
Liedjes op de radio klinken anders, je wil je verhaal kwijt maar al je vrienden hebben een relatie en kunnen zich niet direct vrij maken of kunnen me geen dagen ondersteunen wat ik ook versta.
Wie kan beter dan mijn miserie op één jaar???????
Ik denk dat er niemand is
Ik denk dat er niemand is die dit kan evenaren.
Poeh he wat een ellende zeg!!
Sinds 8 november is ze dus bij je weg als ik je goed begrepen heb?
Dat is nog maar heel kort natuurlijk en zeker na vandaag de 1e verjaardag van je kleine gevierd en dat doet veel met je,zeker in deze situatie.
Voel je zeker niet schuldig tegenover hem,ik weet het is makkelijk gezegd want ook ik heb hier nog steeds problemen mee wat betreft mijn kleine maar dit is buiten jouw macht om.
Dit is niet jouw keuze en verwijt het jezelf ook niet naar hem toe.
Wees blij dat hij nog zo jong en flexibel is en hoe het in de toekomst met hem zal verlopen dat ligt eigenlijk aan haar en aan jou.
Wat ik al zei het is nog heel pril allemaal en misschien komt het allemaal nog goed tussen jullie maar denk alsjeblieft om jullie kindje!!
Ga geen ruzie maken waar hij bij is,als jullie niet meer bij elkaar komen zorg er dan voor dat jullie met elkaar kunnen omgaan voor jullie zoon,denk bij alles wat het beste is voor hem en maak duidelijke afspraken over de omgangsregeling en eventueel een co-ouderschap maar dat is nu nog te vroeg om je daar allemaal mee te belasten,je hebt nu zoveel te verwerken maar zorg iig dat hij er niet onder lijd!
Wat je vriendin wilde,is inderdaad niet realistisch,dat wil iedereen wel
maar je kan niet alles hebben,jij hebt je best gedaan hoor!!
Beetje verwend komt ze op mij over en ze zal er echt wel achter komen dat wat ze wil,dat ze dat bij niemand vind of ze moet een miljonair aan de haak slaan maar dat lijkt me stug....hoop dat je hier wat steun krijgt en zult vinden ik leef iig met je mee en heel veel sterkte morgen
liefs
wordt moeilijk
Dank je voor d'e steun maar ivm met alles terug goed komen twijfel ik. drie dagen na de breuk zijn haar ouders al haar spullen komen ophalen en heeft al een advocaat voor ons kindje. Ze had dit plan al langer want ze was voorbereidt. Ik heb haar gisteren nog een laatste brief geschreven waarin ik haar vraag om beide grote offers te doen omdat we het vroeger wel goed hadden en dit nog kan en samen met ons kindje al moet ik huisje verkopen,... Maar ze zei deze beslissing heb ik niet halsoverkop genomen en kan ze niet veranderen.
Misschien is er al iemand anders in het spel
Ik kan alleen maar zeggen
Ik kan alleen maar zeggen respect! dat jij dit alles op jouw schouders heb gekregen. En nog zo hard er tegen hebt geknokt.
Ik kan alleen maar zeggen en dat meen ik hier word je alleen maar sterker van
dikke knuf
Magneet
Hey,
Ik heb je verhaal gelezen en met bijna tranen in de ogen moest ik aan mijn eiegen vroegere situatie denken. Het is hard en we doen het werken met een bepaald doel, echter soms is dat niet genoeg. Ik weet het ook niet meer, moeten we dan alles doen wat ze zeggen en liefst meer, daarmee bedoel ik dus zorgen voor het gezin, in orde maken van huis, huishouden, geld en dan nog eens voor affectie in de relatie terwijl zij minder willen werken, maar geen luxe willen inleveren???
Ik weet het eerlijk gezegd nog steeds niet, maar tijd zal het leren of niet, iig het is voorbij gedaan, we beginnen weer van voorafaan.
Wat je voelt, voelde ik ook heel sterk aan in het begin en er kwamen ook meer depressieve gedachten aan te pas, maar het gaat beteren, geloof me!!
Ga voor je zoon, das het enige dat nog belangrijk is en ik ben er zeker van dat je familie je wel zal steunen, zowel moreel als financieel.
Om op je vraag te antwoorden, neen, ik heb niet beter gedaan dan jij en ik wil het ook niet, die scheiding was al erg genoeg.
Sterkte!!!
Speler
Life is what you make of it...or not!
Don't let my nick fool you.
Don't be a rabbit, let the hunters see what you think of them!
PS: Als jewil mag je steeds een PB'tje sturen hoor. We zijn er allen voor je.
Hoi Hoe Kan Da
Hoi Hoe Kan Da,
( ik schrijf dit ?ɬ°lleen voor jou hkd... ik schrijf dit puur op jou gericht..)
Jeetje..het is nog al wat allemaal wat jij voor je kiezen hebt gehad. En ik vind het bewonderingswaardig zoals jij dit alles hebt gehandeld. Maar ik hoor een ondertoon in je schrijven, waar jij gauw vanaf moet komen.
Het is voor jou niet makkelijk geweest de afgelopen tijd en het is nog een z?ɬ©?ɬ©r hobbelige weg die je af moet...
Je opsomming van de ellende zou bijna de 'zonnige kant' overschaduwen...En die zonnige kant ben jij HKD...
Je 'vergeet' misschien dat je het grootste gevecht in je leven gewonnen hebt..namelijk: je leven...
Je bent door het oog van de naald gekropen met je ziekte, maar je bent er bovenop gekomen...
Als je dat gegeven neemt...echt vechten voor je leven....dan is er in feite niks meer waar jij je hand voor omdraaid.
Het feit dat je hier zit, je verhaal te doen, spreekt al van de veerkracht waarmee jij in het leven staat. Menig mens had onder jou omstandigheden het allang opgegeven en was ?ɬ©?ɬ©n geworden met zijn ziekte, gaan liggen, en afwachten totdat magere hein met de zeis zou komen...maar jij niet...
Ik heb net je laatste bericht door gelezen en er bekruipt mij het gevoel dat jij hier toch even flink genaaid wordt door je lieve vrouwtje (sorry voor die uitdrukking, maar het paste het beste) Natuurlijk heeft ze alles al gepland! Anders doe je absoluut niet wat ze doet! Ik vind het heel erg om dit te zeggen, maar ik denk dat ze heeft gewacht totdat je weer op de been was, en heeft toen haar plan tot uitvoering gebracht. En dat er een ander in het spel is, durf ik haast niet uit te sluiten.
Ik zal haar het voordeel van de twijfel geven...maar dan vind ik haar nog een harteloze vrouw om op d?ɬ©ze maniermet jou om te gaan. Ik begrijp heel goed dat het voor haar ook geen peuleschilletje is geweest om dit samen met ju te dragen..maar h?ɬ©..dit is toch een belangrijk onderdeel in het geven en nemen van de liefde die er zit?
Op zijn minst is openheid van zaken(lees gevoelens) hier op zijn plaats. Jouw ziekte heeft meegeholpen de basis te verbeteren of te verslechteren, maar met jou daar over praten is het allerminste wat ze had kunnen doen...goed of slecht.
Maar dan niet op zo`n manier in ?ɬ©?ɬ©n keer aan je stutten trekken zonder boe of bah en jou in de afgrond gooien...
Dat zijn kledder-streken...dat IS geen liefde..geen respect..zelfs geen begaanheid...die is op.
Zelfs je grootouders heeft ze 'verwerkt'....En weer zegt ik iets tegen jou met pijn in mijn hart..
Het is haar pakkie an niet meer hoe jij je voelt...En ze kan dat 'volhouden' omdat ze in een voor haar liefdevolle omgeving is die haar steunt en bij staat...Zij heeft hier met hulp naartoe kunnen groeien...jij niet..jij was bezig met herstellen en met h?ɬ©?ɬ©l andere doelen voor ogen dan dat zij had....Bitter...z?ɬ©?ɬ©?ɬ©r bitter jongen...ik voel echt met je mee...
En wat nu rest is de rondedans om je zoontje...
quote:
Welke levenslessen moe ik nog krijgen? was ik te gemotiveerd ik dacht in een relatie moet je vertrouwen en kunnen praten en het kan niet altijd goed gaan. Ik voel me zo schuldig voor men kind alles enzovoort.-------------
Hoeveel lessen er voor jou nog in zitten in je leven kan ik je helaas niet zeggen..
Ik kan alleen een schatting doen, en die is: een heleboel...je zal nog een h?ɬ©leboel shit over je heen krijgen..ik denk dat dat tijdstip inderdaad n?ɬ? aangebroken is gezien je situatie en wat er komen gaat...
Of je t?ɬ© gemotiveerd was? ...H?ɬ?eveel en W?ɬ©lke motivatie heb je nodig om te (willen) leven? En dat komt uit jouw mond?
Je h?ɬ©bt lympheklierkanker overleefd man! Heb jij 'je momenten van bezinning' niet gehad? Maak je mij niet wijs...
Als je in een relatie de rollen verdelen zou in gevers en nemers, ben jij altijd de gever geweest..denk ik..
Z?ɬ?veel gegeven om de nemer in je leven te behouden....zucht...
(lees mijn blogs eventueel als je wilt weten wat ik bedoel met gevers en nemers)
Zou er geen reden zijn denk je, dat je dit heb overleefd? En dit ?ɬ??ɬ?k gaat overleven..!
Dat is alles bedoeld is om jou naar een bepaald punt te brengen in je leven...dat je 'gedwongen' wordt om een richting op te gaan, en die richting is 'iet-wiet-waait-weg-jij bent weg' zoals je er nu voor staat....
Het is tijd voor jou om aan jezelf te gaan werken...Zij h?ɬ©?ɬ©ft gek?ɬ?zen voor h?ɬ°?ɬ°r pad om te gaan...?ɬ??ɬ?k omdat zij 'm?ɬ?est'...
Dat jij nu 'toevallig' het slachtoffer bent in deze, is shit out of luck....Het IS nu eenmaal zo...net zoals je diagnose van toen..Het w?ɬ°s nu eenmaal zo..je h?ɬ°d kanker....Jij bent een van de 'gelukkige' die a second chance heeft gehad...de meesten kunnen het niet navertellen...
Je bent bevrijd van ALLE ziektes in je leven...( en daar reken ik niet je zoon onder, hij is je Zon,) (Zon,als in stralende)
De tijd is gekomen om 'dat diepe verlangen' wat al zolang in jou smeult op te poken...Wat dat ook moge zijn...
Maar d?ɬ°?ɬ°r ligt je redding HKD....
Volgens mij ben jij echt het 'ideale schoonzoon type'...
Warm, hartelijk, vriendelijk, begaan, niet snel kwaad, hoge tolerantie, geduldig, beleefd, qwa vrouwen 'van de oude stempel'
(deurtje openhouden, trouwdag niet vergeten, bloemetje meenemen dus hihi)
beetje routine-mannetje, precies, variabele ticks of eetgewoontes tikkie eigenwijs maar snel 'overhaalbaar', goedgelovig, absoluut blind in de liefde... respectvol naar ouders en ouderen..enz enz kortom..een schatje dus..maar MANNELIJK hahahaha
En zo triest, naar, vervelend, rot, shit, onrechtvaardig,gemeen, harteloos....dat dit alles jou moest overkomen...dat d?ɬ?t in je 'levenspakketje' zat...Maar ?ɬ?ndanks ?ɬ°lles.. hdk...zit ik wel mooi tegen je te kleppen uit mijn nek...
Had jij dat ?ɬ??ɬ?it gedacht toen je te horen kreeg dat je kanker had? Dacht het ook niet nee...in jouw ogen was je al dood en begraven...mooi niet! You get it? Je zal d?ɬ°t toch niet overleven om aan haar kapot te gaan? Nadenkertje hkd....
Ik zal de l?ɬ°?ɬ°tste zijn die zegt dat dit makkelijk voor je is...never nooit niet...Maar GELOOF aub dat AL je leed niet voor niets is geweest...remember? Youre Alive Second chance?? En ja ..ik w?ɬ©?ɬ©t dat zoals je het n?ɬ? voelt dat je ?ɬ°lles liever met haar en je zoontje hebt....maar het is niet voorbestemd lieve hkd....and hell freezes over if you can change that....You know?
Ondanks ?ɬ°lles..alle pijn, alle tranen, al het verdriet en de vertwijfeling.... zal je moeten aanvangen om te schilderen aan JOUW EIGEN levensschilderij...Je d?ɬ°cht al dat je schilderde..maar dat was niet zo...NU pas ga je schilderen....
Zorgen dat er een co-ouderschap opgesteld wordt voor je zoontje...Dwing het af! Haal je recht hierin, schuw niets!
Neem zelf een advocaat in de arm en laat je niet 'uitkleden' door haar...Probeer 'wat fair is faitr' te handhaven.
Wees beleefd, kalm en meegaand..maar laat je niet onder de voet lopen! Laat het kaas niet van je brood eten!
Je gaat een gevecht aan om vader te zijn voor je zoontje....laat je dat niet afpakken.
Ondanks ?ɬ°lles kan je een goeie vader zijn hkd...daar heb je zijn moeder niet voor nodig..vader-zijn komt uit je ziel, uit je hart.
Vecht voor je zoon....Focus je op een 'nestje bouwen' voor jullie twee..(voorlopig) Zorg dat ze je de wind niet uit de zeilen halen betreft je zoon, zorg voor een goed onderkomen voor beiden. Bouw een 'haven' op met hem..wees een haven voor hem...
Vandaaruit kan je aan jezelf werken, ondernemen, ervaren wat je ervaren moet...Heb daar vertrouwen in...
Zie niet alleen je ziekte, het verlies en je verdriet....het kostbaarte wat je bezit, is nog in je bezit...
Het heeft je een 'andere' kijk op het leven gegeven..maak daar gebruik van...Voor nu mag je het slachtoffer zijn..daar heb je alle recht op en toe. Maar hou die horizon in de gaten....Dat is het enige wat telt...
Weet dat JIJ de dag bepaald dat je weer gaat LEVEN....
Beste hkd..misschien heb je er helemaal geen ene nona aan, maar toch..
Hoop dat JIJ er wat aan heb....
Een dikke knuffel van mij...omdat JIJ het bent...
FreeSpirit
Ik ben slechts jou in een andere vorm...
Opgeven
Dank je voor de mooie commentaar!!
Ik ben helemaal geen opgever ik heb met mijn ziekte mij nooit afgevraagd als ik het niet overleef. Ik wou er zelf ni over nadenken dat ik zou sterven ik had al ervaring met kanker en wist gewoon dat het ging goed komen. Ik ben nog zo dat type van als ze mij 10 euro geven voor een auto te kopen wedden dat ik er ooit ?ɬ©?ɬ©n vindt ik ga er altijd 100% voor ik kan me geen 50% geven. Is misschien men jeugdbewegingsmentaliteit . Voor mij waar een wil is, is een weg. Maar nu de moed om door te gaan is er wel maar de manier waarop staat mij niet aan (financiele, het kind, enz. )
het houdt nooit op
Helaas, de levenslessen houden nooit op. Je komt altijd weer een nieuwe tegen. De mooie zitten er ook tussen. Men is alleen sterk geneigd die over het hoofd te zien.
Petje af, jij hebt pittige dingen meegemaakt. Respect!
Ik kan wel iets zeggen in welzijn voor je kind: vergeet haar en richt je op je kind. Mijn vriendin werkt bij de kinderjeugdbescherming en zegt dat exen vaak hun kind gebruiken als machtsmiddel. Bewust of onbewust, wie zal het zeggen. Maar het kind zal er onder lijden als het wel gebeurt.
En bel je vrienden gewoon op. Als ze echte vrienden zijn, staan ze dag en nacht voor je klaar. En dat kan ook over de telefoon.