Ik begrijp zijn reactie niet. Wie kan mij advies geven?

Ongeveer 2 jaar geleden leerde ik een man kennen omdat ik iets bij hem kocht. Tijdens de verkoop maakte hij wat grapjes maar dat was gewoon leuk, meer niet. Door makkementen kwam ik in een half jaar diverse keren bij hem terug ivm de garantie. Om een lang verhaal kort te maken werden de gesprekken steeds persoonlijker en was er sprake van een klik. Ik moet er nog even bij vertellen dat hij al 12 jaar samenwoont en 2 kinderen heeft.

Op een geven moment belde hij mij op. Ik had nooit mijn privenummer aan hem gegeven. Hij heeft dit uit het systeem op zijn werk gehaald. Het was een gewoon grappig gesprek en na deze volgde er veel meer. Uiteindelijk kwam hij ook wel eens bij mij thuis, gewoon op visite. Het was gezellig maar de klik bleek al gauw heel erg diep te zitten. We hadden veel overeenkomsten, dachten over veel dingen het zelfde en voelde elkaar aan.

Een jaar geleden was hij alleen thuis en hij nodigde mij uit. Ik ben toen naar hem toegegaan en het was erg gezellig. Ik merkte wel aan zijn gedrag dat hij me leuk vond. Wat overigens wederzijds was. Na die dag was er geregeld een spanning tussen ons en hadden we wekelijks contact met elkaar. Ook toen hij met vakantie was smste of belde hij mij geregeld.

Hij kwam op een gegeven moment ook bij mij op visite, wat ook nog steeds gezellig was. Op een gegeven moment was hij weer een keer bij mij langs gekomen en bij het afscheid kuste wij elkaar op de mond. Een afscheidszoen gebeurde wel vaker maar dit keer was hij anders. Het werden meerdere zoenen en uiteindelijk een echte. We hebben ongeveer een uur bij de deur staan zoenen. Harstikke fout natuurlijk. In de tijd daarna bleef dat zo. Hij kwam langs en we zoende. Mijn gevoel zei dat hij verliefd was. Ik zag dit aan zijn hele houding en manier hoe hij keek, ook als we niet zonde maar elkaar gewoon zagen.

Hij begon ook meer over zijn prive situatie te vertellen en over zijn relatie met zijn vriendin. Heel cliche natuurlijk want hij was on tevreden met zijn relatie. Op een gegeven moment wilde ik stoppen met het contact want ik voelde dat het voor mij gevoelsmatig te ver ging. Ik wist ook dat hij niet weg wilde bij zijn vriendin vanwege de kinderen.

We hebben een aantal keren diepgaande gesprekken van uren gehad over zijn gevoel in zijn relatie en wat hem dwars zat. Te weinig sex, geen warmte, te groot inteligentieverschil, geen initiatieven van haar kant, hebbenelkaar niets meer te vertellen, geen creativiteit (zij is al 13 jaar huisvrouw) enz.
Hij vertelde ook dat hij vaak dacht om weg te gaan maar dat hij niet wilde dat zijn kinderen uit een gebroken relatie zouden komen. In die gesprekken merkte ik echt oprecht dat hij het moeilijk had. Ik heb hem in die gesprekken niet gestuurd. Hij vroeg mij op een gegeven moment of ik het gevoel had dat hij en zijn vriendin niet bij elkaar paste. Ik heb toen gezegd dat ik dat niet kon beoordelen maar dat hij dit zelf het best wist. Ik wil er mee aangeven dat ik hem totaal niet heb gemanipuleerd of zo. Ik heb trouwens ook nog nooit gezegd dat ik van hem hou, maar ik denk dat hij dit wel weet. Ik merkte aan hem dat hij mij ook met zijn vriendin vergeleek waar bij zij duidelijk veel te weinig punten scoorde en ik erg hoog scoorde.

In die periode zijn we ook één keer met elkaar naar bed geweest. Nadien lagen we nog in bed en hij vertelde dat hij om me gaf en dat hij bang was dat hij verliefd zou worden. Hij zei dat hij niet wist wat hij dan zou doen. Ik zei hem dat het allemaal moeilijk was omdat wij al een emotionele band hadden van 1 1/2 jaar.

Hij is vervolgens (ongeveer 2 maanden daarna) op vakantie gegaan met zijn gezin. Hij belde mij vanuit zijn vakantie, gewone praatjes. Maar sinds hij terug is, nu 1 maand geleden, is er veel veranderd.

Hij ontwijkt mij heb ik het idee. Dit zeg ik gevoelsmatig omdat ik niet zoveel merk als ik hem zie. Hij zegt dat zijn gevoel voor mij ook niet veranderd is. Hij vertelde ook dat hij me een keer zag rijden en dat hij toe een warm gevoel kreeg. Maar toch merk ik afstand bij hem. Hij belt niet en stuurd nog maar heel zelden een sms waarin hij vraagt hoe het met mij is.

Vandaag zag ik hem weer. Hij was afgevallen. Hij vertelde dat hij meer sportte en dat hij daarom was afgevallen. Ik vroeg hem overigens niet of hij was afgevallen. Hij vertelde dit uit zichzelf. Ook vertelde hij dat hij erg met zijn gevoel bezig was de laatste 2 maanden en dat hij wilde emigreren. Hij vertelde dat zijn kinderen nu nog klein waren en dat ze nu nog mee zouden gaan. HIj vertelde in het kort hoe en wat hij in het buitenland wilde doen. Ik schrok hiervan maar liet niets merken. Ik stelde hem een paar vragen over de plannen die hij had, zogenaamd uit belangstelling om niets te laten merken.

Ik snap die ommezwaai niet. Hij is 36 jaar en heeft al 13 jaar dezelfde vriendin. Zijn dochter is ook 13 (zij raakte na 3 maanden al zwanger). Is dit de Midlifecrises? Of is hij gewoon op de vlucht omdat hij ontevreden is met zijn relatie. Met nieuwe plannen hebben ze weer wat met elkaar te bespreken. Of is hij op de vlucht voor mij omdat hij zijn gevoel anders niet in de hand heeft, hij wil immers zijn gezin niet verlaten. Ongeveer 2 maanden geleden vertelde hij mij wel dat als hij mij minder zag en sprak hij de boel beter onder controle had, gevoelsmatig.

Ik weet het niet, ik hoop dat jullie mij iets kunnen vertellen?

Francien45's blog
login of registreer om te reageren

Ma, 05/09/2011 - 17:13 — kiki70

Francien

Meid,
Je moet direct stoppen met hem..hij krijgt niet wat ie thuis krijgt bij zijn vriendin en daarom wil hij jou erbij hebben. Natuurlijk zegt ie niet dat ie niet van je houd, hij zegt helemaal niets omdat ie jou als zijn pleziertje niet kwijt wilt..kom op nou meid, jij hebt ook gevoelens..je denkt nu alleen aan zijn gevoelens die er voor jou beslist niet zijn.
Hij gebruikt jou als speeltje om te kijken wat ie thuis niet krijgt maar bij jou wel..hij is gek op spanning, en het is gelul als hij niet weg wil bij zijn kinderen, denk je dat als zijn kinderen weten wat hun vader doet dit voor de kinderen leuk is??? no way

Meid kies voor je eigen geluk
en stop met hem..

Maar....ik begrijp jou dan eigenlijk ook niet..jij gaat met hem zoenen met hem naar bed en je weet dat ie een relatie heeft..

conclussie:

JULLIE ZIJN ALLEBEI FOUT BEZIG!!

Kiki

Ma, 05/09/2011 - 19:50 — Francien45

Hallo Kiki, Je hebt helemaal

Hallo Kiki,

Je hebt helemaal gelijk hoor. Dat weet ik zelf ook. Alleen mijn hart spreekt anders dan mijn verstand. Mijn verstand zegt dat dat hij daar niet weg zal gaan. Ze zullen best wel problemen hebben want anders was dit allemaal niet gebeurd. Mijn hart zorgt ervoor dat ik er maar mee bezig blijf. Ik wou dat ik er gewoon weg niet zo mee bezig was. Ik weet niet hoe ik mijn gedachten moet stoppen.

groetjes en bedankt voor je reactie.

Ma, 05/09/2011 - 19:54 — kiki70

Verstand

Francien,
Ik denk dat je moet luisteren naar je verstand..omdat je anders kapot gaat van verdriet en je komt niet verder, je blijft in die cirkel ronddraaien en je moet verder. Je moet tegen jezelf gaan praten in een spiegel en zeggen, ''ik verdien dit niet'' en de volgende dag weer en weer en weer en weer..blijven zeggen, dan ga je er straks in geloven..kop op

kiki

Ma, 05/09/2011 - 19:51 — sunny1 (of verwijderd)

Tja meis, relaties zijn niet

Tja meis, relaties zijn niet voor ewig en eens mens veranderd voordurend..
Eigenlijk zit het tussen hem en zijn vriendin al een tijd fout, anders was hij niks met jou begonnen. Dat kan natuurlijk, als je 13 jaar samen bent is de sjeu er wel van af. Je had het toen al af moeten houden, voor hem, voor zijn vriendin, voor jezelf, en niet te vergeten voor de kids. maarja dat is gebeurt...
Wat je hier nu schrijft zou je eigenlijk an hem moeten voorleggen.. wat wil jij en wat wil hij? Hij is gebonden, prima! laat je hem los. Wil hij jou? Prima maar dan moet hij KIEZEN. Het is echt niet zo moeilijk hoor, duidelijk zelfs.
Het was bij jou voor hem vrijheid blijheid, maar het lijkt erop of hij last krijgt van zn geweten tov vrouw en kinderen (lijkt me logisch) maar het kwaad is al geschied.. kiezen of wegwezen zou ik zeggen!!

Ma, 05/09/2011 - 20:08 — Francien45

Ik denk, hoe pijnlijk ook,

Ik denk, hoe pijnlijk ook, zijn keuze wel duidelijk is. Hij vlucht in sport en emigratieplannen. Het laatste is met zijn gezin. Dat wil zeggen dat hij niet voor mij zal kiezen. Trouwens dat heeft hij ook nooit gezegd of beloofd. Hij is alleen bang voor zichzelf, dat heeft hij wel een paar keer gezegt. Dus dat hij zijn verstand verliest. Op dit moment heeft hij denk ik een gevoelsmatig probleem wat hij op die manier probeert kwijt te raken.

Ik ga hem ook niet voor de keuze stellen omdat ik ook niet afgewezen wil worden. Dat zou ik helemaal vreselijk vinden. Het moet gewoon stoppen omdat ik dat wil. En geloof me. Ik wil echt wel stoppen hoor (het contact is trouwens al heel veel minder, mede omdat hij ook afstand neemt. Hij denkt dat hij er dan gevoelsmatig vanaf komt). Maar het is wel moeilijk, ook omdat ik weet waarom hij afstand neemt. Ik heb tot nu toe helemaal geen moeite gedaan om hem bij zijn gezin weg te trekken. Dat wil ik trouwens ook niet en is ook nooit mijn bedoeling geweest. En soms vraag ik me ook af hoe het zou zijn als hij daar wel weg zou gaan. Meestal, als je de verhalen moet geloven, valt het dan tegen. In mijn geval denk ik dat ook. Zijn vriendin werkt niet (hij verdient erg veel geld) en zorgt voor het thuis gebeuren. Ik ben dit soort relaties niet gewend. Ik ben meer voor de gelijkwaardigheid op alle vlakken. Dus ik weet echt wel wat de realiteit is. En wat zijn realiteit is. Ik wil ook het heft in eigen hand houden. Dus ik stel hem niet voor de keuze. Die keuze maak ik ook zelf. Neemt niet weg dat hem niet meer spreken of nagenoeg nooit meer wel moeilijk is. Dat is mijn probleem.

Zijn probleem gaat nog komen, want hij zal het met zijn vriendin moeten doen, die eigenlijk niet meer voldoet. Hij is in de loop der jaren gegroeid en zij is stil bijven staan. Als ik echt weg ben komt zijn probleem pas omdat het precies is zoals Kiki eerder zei. Hij gebruikt mij om overeind te blijven. Niet zo zeer gebruiken in de negatieve zin. Maar het gaat automatisch. Diepgaande gesprekken, motiveren enz. Als je met elkaar praat kom je daar vanzelf op. Dat is dadelijk weg en dat moet hij het met zijn vriendin doen. Dus bij hem komt het later. Nu heeft hij alleen last van het gevoelsmatige en daar heeft hij het moeilijk mee, althans dat zegt mijn verstand.

Ma, 05/09/2011 - 20:29 — sunny1 (of verwijderd)

Hij is alleen bang voor

Hij is alleen bang voor zichzelf, dat heeft hij wel een paar keer gezegt. Dus dat hij zijn verstand verliest.

Dit klinkt voor mij niet als iemand die is gegroeid. meer emotioneel instabiel. Jedoet er goed aan afstand te houden lijkt me. Zorg dat het je niet leeg zuigt. Je hoeft jezelf ook niet te laten afwijzen als je dat niet kan.. je kan zelf de deur dicht doen.
Ikzelf heb veel vriendinnen met een langdurige relatie, ik ben single, ze komen allemaal met dit soort verhalen bij me aan dwz niet samen dezelfde kant op ontwikkeld, het is allemaal zozo, het is niet meer wat het was, is dit nou alles (goed nemmer van Doe Maar((-;)
Ik wordt hier altijd heeel moe van! Heb jij dat niet?? Laat hem zijn gevoel met zn vrouw bespreken! Wellicht weet ze van niks! Hij kan wel zeggen dat zij niet door ontwikkeld is, maar is dat ook zo.....

Ma, 05/09/2011 - 20:49 — Francien45

Ik word er soms ook heel erg

Ik word er soms ook heel erg moe van hoor. Ik had wel eens eerder tegen hem gezegd dat ik geen zin had om te moeten vervullen wat hij thuis miste. Ik zei hem dat hij 2 vrouwen nodig had om zich compleet te voelen. Toen ik dat zei was ik het ook even zat, want je merkt in de loop der tijd dat hij wel bij mijn deur aanklopt als hij daar behoefte aan heeft, maar ik kan het alleen op werkdagen tussen 9 en 17.00 uur als er geen klanten zijn. Niet echt gelijkwaardig. Hij zegt dat ik eisen stel aan een vriendschap en dat hij geen eisen steld. Maar ja dat kan hij ook niet want hij heeft zelf niets te bieden. En dat heb ik ook gezegd. Ik stel zeker eisen aan een vriendschap omdat ik daar energie in steek.

Ik word dan ook inderdaad moe van dat gezeur (ondanks dat ik hem wel leuk vind). Maar niet alleen bij hem, bij meer mensen heb ik dat. Het lijkt wel of iedereen relatieproblemen heeft maar weinig de "ballen" hebben om er dan mee te stoppen.

Het is wel fijn trouwens om er zo over te praten want ik vind mezelf steeds dommer dat ik met een gevoel zit wat helemaal niet bij me hoort. Ik ben namelijk helemaal niet zo dat ik aanpap met iemand die bezet is. Het is toeval dat het zo is gegroeid en vriendschap zit er bij ons gewoon niet in. Daar is teveel voor gebeurd. Ik moet gewoon stoppen met contact.

Hoe ga jij daar dan mee om? Of hou zou jij daar mee omgaan als je mij was?

Din, 06/09/2011 - 15:28 — zomersproet

Francien45

Even kort door de bocht, ik heb haast hetzelfde meegemaakt, dat kun je lezen in mijn blog!
En dan van mij kant, ik was degene die moest kiezen, ik kan je nu wel vertellen dat hij nooit maar dan ook nooit voor jou kiest, er zit maar èèn ding op ...KAPPEN!

Zomersproet

Din, 06/09/2011 - 17:22 — Francien45

Hallo Zomersproet, Ik heb je

Hallo Zomersproet,

Ik heb je verhaal gelezen. Tsja ik kan me het goed voorstellen. Ik heb gisteren en vandaag al heel veel berichten op deze site gelezen. En ik moet zeggen dat het wel helpt de boel weer helder te zien. Vandaag voelde ik me eigenlijk normaal en had ik meer medelijden met hem. Ik ben overigens single dus niet als jij getrouwd. Dat maakt het voor mij wel makkelijker denk ik want mijn leven gaat gewoon verder. Ik hoef thuis geen toneel te spelen. Hij daar in tegen moet dat wel omdat hij anders vragen krijgt van zijn vriendin en hij blijft in een situatie zitten.

Zijn leven in die relatie word nooit meer het zelfde. Ook al weet zijn vriendin het niet (althans ze laat niets merken) hij weet het en dat is denk ik moeilijk.

Voor mij...tja ik laat hem los. Uit de hand gelopen, net als bij jou. Onschuldig in het begin. Vriendschap tussen man en vrouw moet toch kunnen? Ik denk dat het niet kan want je word geen vrienden met iemand die je niet trekt.

Bedankt voor je reactie. Morgen zie ik hem en ik ben benieuwd hoe ik er dan in sta. Ik denk goed...en weet je waarom....ik ben veel te goed om als tweede op de ranglijst te staan. Ik ben goed genoeg voor een hoofdprijs en niet voor een troostprijs.

Ik laat het je nog weten.

Din, 06/09/2011 - 20:34 — zomersproet

Zo is dat

Zeker ben jij te goed als troostprijs, en ja ik ben getrouwd, en zo weet ik ook zeker dat hij nooit voor jou kiest, dat heb ik ook niet gedaan, maar wat ik wel gedaan heb is hem aan het lijntje houden en dat doet hij ook.
Maar ik ben blij dat ik weer een beetje gewoon kan leven, het is moeilijk, maar zeker mogelijk.
Ben benieuwd!
Hou je sterk

zomersproet

Vrij, 09/09/2011 - 22:18 — Francien45

reactie op zomersproet

Hallo Zomersproet,

Ik vroeg me af waarom jij hem dan aan het lijntje hield als je toch wist dat je niet bij je man weg zou gaan.
Ik herken wel wat je zegt want ik heb hem eergister gezien (2x op 1 dag) en hij maakt steeds avances. Dus zegt dat het goed is dat we elkaar wat minder zien want hij was bang verliefd op mij te worden. Zegt dat het nu wat beter gaat thuis maar dat hij nog steeds altijd de kar moet trekken en noemt dan een hele rij voordelen van mij als persoon op die hij eigenlijk graag in zijn relatie had gezien enz.
Bij mij voelt dat het zelfde als aan het lijntje houden. Ik begrijp dan alleen niet waarom hij dat doet als hij toch niet van plan is te stoppen met zijn gezin. Het is bij ons één keer uit de hand gelopen maar daarna niet meer en hij weet ook dat ik dat niet meer zal doen. Ik heb hem dat ook al veel eerder gezegd. Ik heb hem gezegd dat ik niet in een driekhoeksverhouding wil zitten. Kennelijk wil hij dat wel. Ik nam dus afstand en hij uiteindelijk ook dus belt weinig enz. maar dan merk ik weer als ik hem zie dat hij mij probeert te laten schrikken (had een verhaal om in het buitenland te gaan wonen) of pakt mijn hand vast en dat soort dingen. Dan denk ik wat is nu eigenlijk de bedoeling? Mij erbij hebben? Je ego strelen? Ik weet het niet.
In elk geval was het eergister even noodzakelijk om hem te zien. Puur zakelijk dus. Maar dat euvel is weer verholpen en ik hoef daar de eerst komende tijd niet meer te komen dus zal ik hem ook niet zien, tenzij het initiatief van hem komt en hij mij komt opzoeken.

Ik zou ook wel eens van jou willen weten waarom jij die man aan het lijntje hield, het er ook nog eens moeilijk mee had terwijl je toch niet van plan was bij je man weg te gaan.

groetjes en ik hoop tot snel

Zat, 10/09/2011 - 14:51 — petals (of verwijderd)

jaja dat zeggen ze allemaal.

jaja dat zeggen ze allemaal. Tegen de vriendin zeggen ze het zit niet goed met mijn relatie en bij jou vind ik wel wat ik zoek... uiteraard heeft dat het effect op de vriendin dat zij zich belangrijk en geliefd begint te voelen, wie zou dat niet doen? Tegen de vrouw zeggen ze, als het uitkomt (anders zeggen ze helemaal niks) het was alleen lust of het heeft niks te betekenen. Want ze durven niet te kiezen. Het is balanceren op een dun koord en aan alle kanten liegen en bedriegen. Ik vind het heel gemeen van hem dat hij zijn prive dingen over hoe het gaat met zijn vrouw er bij jou uit gooit. Dat moet hij met zijn vrouw bespreken maar niet met iemand die hij leuk vindt. Hoe zou jij het vinden als je partner over jou bij een wildvreemde vrouw zou gaan zitten praten? Hij zit te klagen dat zijn vrouw niet mee is gegroeid en er aan alle kanten gebreken zijn, 13 jaar huisvrouw, de sleur erin.... ik vind het heel denigrerend en absoluut onrespectvol naar zijn vrouw toe, iemand met wie hij toch 13 jaar zijn leven deelt. Kortom zo'n sterke en volwassen kerel vind ik hem niet. Je komt toch nooit te weten waarom hij die stap maakt, wie weet wil hij wel degelijk echt weer gaan investeren in zijn eigen relatie en jij hebt nu het nakijken en blijft met vele vragen zitten. Beter gewoon afkappen, niet te veel over piekeren en niet meer aan beginnen volgende keer. Dat zou mijn advies zijn.

Ik heb het kort geleden ook nog meegemaakt: een ex vriendje van mij kwam ineens op facebook en zitten klagen dat zijn relatie (met kindje van 15 maanden) niet goed liep, altijd ruzie. Ondertussen weer contact zoeken met mij, ook hij gaf ineens zijn telefoonnummer. Ik heb het afgekapt, eerst hield ik nog even contact omdat ik nieuwsgierig was hoe het met hem ging maar ik voelde gelijk dat het niet de goede kant opging, omdat ik hem altijd leuk was blijven vinden. Er komt alleen ellende van. Als hij problemen heeft in zijn huwelijk, moet hij het zelf maar oplossen. Voor mij was het echt wel even pittig om het af te kappen, maar ik zei gewoon tegen mezelf: wil je jezelf recht in de spiegel blijven aankijken? Kappen dan, want je hebt zelf ook verantwoordelijkheid en je bent fout bezig zo. Dat gaf me de discipline om er mee te stoppen en elke keer als ik weer aan hem zat te denken, ging ik gewoon meteen iets anders doen.

Wie is online

Enquête