Ik begin een beetje boos te worden op mijn ex. Na die mails en smsjes had hij mijn bankpas in de brievenbus gestopt. Ik had hem een sms gestuurd: bedankt voor de pas.

En ik dacht: dit is het, voorlopig hebben wij geen contact, hoor ik niets meer van hem. Hij wist nu dat ik geen contact wilde en dat hij voor z'n spullen bij mijn moeder moest zijn. Mijn verbazing was dan ook groot toen ik zag dat hij gisteravond opnieuw gebeld had. Ik had verwacht dat ik de komende maanden niets meer zou horen, dat we dan misschien een gesprek zouden hebben om het echt een plaatsje te kunnen geven en dat dat het was.

Waarom belt hij me dan alsnog? Ik heb niet de illusie dat het is omdat hij me terug wil. Het kan zijn uit pure frustratie dat ik niet doe wat hij zeg (namelijk nu ineens wel weer contact hebben), misschien wilde hij z'n excuses maken voor zijn SMS (dat ik geen fatsoen heb) of me juist opnieuw vertellen dat ik geen fatsoen heb. Maar ik word er wel boos om. Want nu ga ik daar weer over nadenken. En dat wil ik niet, ik moet verder met m'n leven, afscheid nemen van hem.

Hij is een puinhoop, heeft een keuze gemaakt en heeft zich als een eikel gedragen. Verder verteld hij tegen iedereen dat ik er nog moeite me heb, maar dat het met hem allemaal goed gaat. Waarom mij dan nog lastig vallen? Waarom??

Ik vind het unfair. Heb mezelf ook voorgenomen dat als hij nog een keer contact zoek ik reageer met een SMS dat hij daar mee moet stoppen. Maar de frustratie zit hoog. Ik heb hem alles gegeven wat hij wilde, uiteindelijk ook no contact en nu blijft hij bezig 'terwijl het allemaal zo goed gaat'?

Grr....