Hulp vragen

afbeelding van Gast

Ik durf geen hulp te vragen....als ik mij namelijk goed voel en gelukkig voel dan heb ik geen hulp nodig....maar nu ik mij ellendig voel en hulp nodig heb....durf ik het niet te vragen

Heb altijd al moeite met mij kwetsbaar opstellen en mijn emoties laten zien....maar nu raak ik geisoleerd en denk ik dat ik bij iedereen een blok aan het been ben......dat is vast niet zo, maar voelt wel zo.....

Ik denk dat ik mij naast de leegte en gemis van mij ex......ik ook eenzaamheid voel doordat ik weinig steun ondervind in mijn omgeving van mijn familie en vrienden......durf het ze niet te vragen...

afbeelding van Krijgah

Hee, Dat heb ik ook altijd

Hee,
Dat heb ik ook altijd gedacht. Heb ik uiteindelijk niet gedaan. Ookal rade sommige vrienden het wel aan.
Ik had een goeie vriend(die het zelfde heeft mee gemaakt) bij wie ik altijd mijn verhaal kwijt kon als ik me weer eens kut voelde. Verder heb ik een aantal gesprekken gehad bij een soort online psycholoog. Die waren gratis en hielpen wel. De site was pratenonline.nl Maar volgensmij was is dat tot een leeftijd van 21(ik ben 20, dus kon het nog net).
Later leerde ik een man kennen via een vriend van me. Hij had psychologie gestudeerd. Hij heeft ook een aantal goede diepgaande gesprekken gehad met mij.

Misschien heb je hier iets aan?
Dat je via mensen in je omgeving prive met ze kan praten.
je bent zeker geen blok aan hun been. andersom had je het zelfde gedaan om vrienden te helpen. Er is niets raars aan.
Ik merkte zelf dat ik op zulke momenten gewoon een luisterend oor nodig had om alles wat je dwars zat er uit te gooien met een kleine feedback van een ander.

Sterkte!

afbeelding van Draakje76

Ja,heel herkenbaar!

Ik heb precies hetzelfde.Wel graag anderen willen steunen en helpen,een luisterend oor bieden....maar zelf hulp vragen,ho maar!haha
Voorheen zag ik het als een teken van zwakte ook."Ik los het zelf wel op"
Daarbij wil ik niemand tot last zijn,ook dat komt voort uit mijn jeugd.En iets in mij zegt,dat dat bij jou ook zo is.Inmiddels zie ik wel in dat dat mijn eigen gedachtes zijn en dat anderen je juist graag willen helpen Glimlach
Ik mag ook van niemand verwachten dat ze uit zichzelf vragen of alles wel goed gaat.Er bestaat helaas niet zoiets als een glazen bol Tong
Maar het liefst wil ik dat wel,maf eigenlijk hè? Knipoog

Toch verval ik elke keer weer in dat oude patroon.Ik sluit mij dan op,denk veel na,schrijf erover in mijn digitale dagboek soms,maak een strandwandeling...in de hoop dat ik mij dan weer goed voel en er weer volledig voor anderen kan zijn.Nu is het ook zo dat de meeste mensen in mijn omgeving zelf zo hun dingetjes hebben.Gedoe op hun werk,financiële moeilijkheden,strubbelingen thuis.....dan wil ik er niet OOK nog eens bijkomen.
Dus ja meis.....blijft hier ook een lastig dingetje Knipoog
Gelukkig kunnen we elkaar hier een beetje steunen.Alle beetjes zijn meegenomen.

Wel een goede tip van je,krijgah!
Dat je anoniem eens even lekker van je af kunt praten.Dat kan al wat verlichting geven inderdaad Glimlach

Veel sterkte Chicka,ik hoop dat je je snel iets beter in je velletje voelt!
En misschien is dat voor ons juist wel een mooie oefening.Gewoon vragen aan onze omgeving om even te praten! Tegengesteld handelen.
Ik weet zeker dat we hartstikke welkom zijn met ons verhaal.Want zoals Krijgah al zegt....andersom doen we het ook Glimlach

afbeelding van Draakje76

Ja,heel herkenbaar!

Ik heb precies hetzelfde.Wel graag anderen willen steunen en helpen,een luisterend oor bieden....maar zelf hulp vragen,ho maar!haha
Voorheen zag ik het als een teken van zwakte ook."Ik los het zelf wel op"
Daarbij wil ik niemand tot last zijn,ook dat komt voort uit mijn jeugd.En iets in mij zegt,dat dat bij jou ook zo is.Inmiddels zie ik wel in dat dat mijn eigen gedachtes zijn en dat anderen je juist graag willen helpen Glimlach
Ik mag ook van niemand verwachten dat ze uit zichzelf vragen of alles wel goed gaat.Er bestaat helaas niet zoiets als een glazen bol Tong
Maar het liefst wil ik dat wel,maf eigenlijk hè? Knipoog

Toch verval ik elke keer weer in dat oude patroon.Ik sluit mij dan op,denk veel na,schrijf erover in mijn digitale dagboek soms,maak een strandwandeling...in de hoop dat ik mij dan weer goed voel en er weer volledig voor anderen kan zijn.Nu is het ook zo dat de meeste mensen in mijn omgeving zelf zo hun dingetjes hebben.Gedoe op hun werk,financiële moeilijkheden,strubbelingen thuis.....dan wil ik er niet OOK nog eens bijkomen.
Dus ja meis.....blijft hier ook een lastig dingetje Knipoog
Gelukkig kunnen we elkaar hier een beetje steunen.Alle beetjes zijn meegenomen.

Wel een goede tip van je,krijgah!
Dat je anoniem eens even lekker van je af kunt praten.Dat kan al wat verlichting geven inderdaad Glimlach

Veel sterkte Chicka,ik hoop dat je je snel iets beter in je velletje voelt!
En misschien is dat voor ons juist wel een mooie oefening.Gewoon vragen aan onze omgeving om even te praten! Tegengesteld handelen.
Ik weet zeker dat we hartstikke welkom zijn met ons verhaal.Want zoals Krijgah al zegt....andersom doen we het ook Glimlach

afbeelding van Draakje76

Oeps sorry....ik heb mijn

Oeps sorry....ik heb mijn bericht twee keer geplaatst.Even beter opletten de volgende keer.