Hulp, tips?

afbeelding van Erni

Hallo,

Ik heb gehoord dat over je verdriet schrijven heel goed kan helpen, dus probeer ik dat maar. Hopelijk zijn er mensen die mij troost kunnen bieden want ik weet niet meer waar ik dit moet zoeken.

Afgelopen zondag heb ik mijn 2 jarige relatie verbroken. We hebben 4 maanden geleden samen een huis gekocht en dit zullen we nu waarschijnlijk moeten gaan verkopen. Ik heb altijd gedacht dat ik een heel goed mens was die volledig voor zijn liefde gaat. Daar twijfel ik ondertussen heel erg aan...
Voordat mijn relatie begon ben ik hopeloos verliefd geweest op iemand die op dat moment in een relatie zat. Zij heeft toen voor haar relatie gekozen en ik heb er maanden over gedaan om dat te kunnen accepteren / proberen te vergeten. Uiteindelijk kwam ik iemand anders tegen, mijn vriendin waar ik 2 jaar mee samen ben geweest. Ongeveer een maand geleden vernam ik dat de relatie van mijn vorige liefde was verbroken en ik was meteen een beetje de weg kwijt. Ze liet me weten dat ze mij nooit echt uit haar hoofd heeft kunnen zetten. Ik heb haar 's avonds alleen een paar uur gesproken maar ik wist dat dit de vrouw was waar ik de rest van mijn leven mee wilde delen. Helemaal verward ben ik 's nachts naar huis gegaan. De volgende ochtend werd ik wakker en barstte in tranen uit omdat ik me realiseerde wat ik diep in mijn hart voelde. Ik heb het mijn vriendin verteld en zij was ontroostbaar. Ik heb nog een paar weken de tijd genomen om dingen op een rijtje te zetten en me te bedenken of ik niet gewoon vreemde dingen in mijn hoofd heb gehaald. Ik heb moeten concluderen dat mijn gevoel voor mijn vriendin niet diep genoeg heeft gezeten en dat ik mijn hart moet volgen. Afgelopen zondag heb ik dan ook de relatie verbroken. Dit heeft mijn hart helemaal verscheurd, en dat van mijn vriendin nog veel erger. Ik voel me zo ontzettend schuldig op dit moment. Ik maak het leven van mijn (ex)vriendin helemaal kapot, en ik heb zelf ook nog eens ontzettend veel liefdesverdriet. Naast de gevoelens van geluk voor de liefde van mijn leven ben ik op het moment even helemaal de weg kwijt. Ik zoek troost bij iedereen, maar lijk het niet te kunnen vinden. Ik maak me ontzettend veel zorgen over de consequenties van mijn acties: mijn (ex)vriendin, haar familie, mijn familie, het huis, mijn eigen toekomst.

Is er iemand die mij hier ook maar een beetje mee kan helpen of bv tips heeft over hoe ik hier rust in kan vinden? Misschien heeft iemand ideeen over hoe ik het dragelijker kan maken voor mijn (ex)vriendin, want zij heeft dit absoluut niet verdiend.
Wellicht is er iemand die iets soortgelijks heeft meegemaakt en graag zijn of haar ervaringen wil delen.

afbeelding van torn

respect voor je openheid

Ik kan alleen maar zeggen dat ik ontzettend veel respect heb voor de openheid die je getoond hebt naar je vriendin. I.p.v. op twee benen te gaan fietsen heb je de boel open gegooid en enkele weken de tijd te genomen om een besluit te nemen. Uit je verhaal kan ik niet halen of je nu samen met je vorige liefde hebt gekozen om verder te gaan. Het is wel te hopen dat je zelf tot dit besluit bent gekomen en niet in samenspraak met. Dat zou erg pijnlijk zijn voor je laatste vriendin. Achteraf zou je kunnen je stellen dat je dat verlies van je vorige liefde niet hebt verwerkt.

Jij had ook niet van te voren kunnen weten dat je deze gevoelens weer zou krijgen toen je een huis kocht met je laatste vriendin. Ja, je had ervoor kunnen kiezen niet in gesprek meer .te gaan met je vorige liefde, en te gaan voor de relatie die je nu hebt. Je hebt een beslissing genomen die bij diverse partijen veel schade heeft opgeleverd en zal daar de verantwoording voor moeten dragen. Enige wat je hierin kan doen is open en eerlijk zijn tegen iedereen over jouw gevoel. En te staan voor de keuzes die je gemaakt hebt. Terug naar je laatste vriendin zal veel tijd en energie gaan kosten om haar vertrouwen terug te winnen. En dan is het de vraag of dat ooit nog zal lukken. De vraag is ook of jij genoeg vertrouwen hebt om een relatie aan te gaan met iemand die ooit jouw hart gebroken heeft. En is zij al herstelt van haar verbroken relatie of ben jij nu een pleister op de wonde.

afbeelding van evee

ook ik wil je zeggen dat het

ook ik wil je zeggen dat het heel goed is dat je direct de volgende ochtend zo open en eerlijk bent geweest en niet vreemd bent gegaan. Je hebt je relatie op tijd verbriken. Tuurlijk is het afschuwelijk voor je ex maar je hebt haar op deze manier ook veel leed bespaard. Je kunt weinig anders doen dan gewoon eerlijk zijn over wat je wil en voelt maar treedt niet in details waarom je zoveel meer voor de ander voelt want dit doet pijn.

afbeelding van Moerbei

Dag Erni, De meeste mensen op

Dag Erni,

De meeste mensen op deze site zitten aan de andere zijde, ze hebben ldvd doordat hun partner de relatie verbroken heeft (uitzonderingen nagelaten). Ik vind het interessant om te lezen hoe het voor de brekende partij kan aanvoelen. Natuurlijk hebben meerderen van ons in het verleden ook wel eens aan de andere kant gestaan, maar de tijd zorgt daarin nogal voor geheugenverlies, zeker op een moment dat we zelf afgewezen zijn.
Ten eerste lees ik veel respect in je verhaal. En ook veel verwarring.
Je hebt je hart gevolgd en een impulsieve beslissing genomen. Helaas weet je van tevoren nooit goed of dit de juiste beslissing is geweest, zo is het leven, maar soms kan je gewoon niet anders. Is het een trein die gaat rijden en niet meer te stoppen is.
In het verleden heb ik een hele gelukkige relatie gehad met een man die helaas overleden is. Hij zat in een jarenlange relatie toen hij mij ontmoette. Al op de tweede dag riep hij dat hij van me hield en toen ik de boot afhield omdat hij een relatie had hakte hij resoluut de knoop door met zijn ex. Ik schrok me enerzijds wezeloos en weet je - hij is zich ook altijd schuldig blijven voelen daarover. Hij kon haar soms ook echt heel erg missen.
Maar we waren wel erg gelukkig samen en ik vond het te gek dat hij zo voor de volle 100% voor me ging.
We zijn enkele jaren samen geweest en op het eind is het contact met zijn ex (grotendeels ook op mijn verzoek!) ook hersteld. Het was een harstikke lief mens. Ik vond het erg fijn dat ze op een gegeven moment tegen me zei dat ze erg blij was dat ik hem zo gelukkig had gemaakt die jaren.

Enfin...ik wilde je even meegeven hoe dingen kunnen verlopen en dat we soms niet anders kunnen dan ons hart te volgen.

Richting je ex:
- Geef haar een paar weken de gelegenheid om bij je terecht te kunnen voor vragen en geef haar de ruimte om die indien nodig 1000x in herhaling te vragen. Niets is zo erg als onbeantwoorde vragen.
- Laat dit echter geen maanden doorgaan. Na een paar weken moet je dit afsluiten.
- Kijk uit met het troosten van de ex. Je voelt je schuldig, je geeft om haar. Hoogstwaarschijnlijk zal zij echter elk woord op een weegschaal leggen en uit elke dubieuze actie troost halen.
- Wees eerlijk doch tactvol

Helaas is een niet echt een 'easy way' of manier om de pijn te verlichten voor je ex. Respectvol en eerlijk zijn richting haar bedoezeld haar herinneringen veel minder waardoor ze in de toekomst met een goed gevoel op jullie jaren samen terug zal kunnen kijken (maar dat kan nog jaren duren hoor!!!). En dat is ook veel waard, lijkt me!!!

Sterkte en succes! Ik hoor nog graag hoe het je afgaat!

afbeelding van benijntje

vind ik een erg mooie reactie

vind ik een erg mooie reactie en ook mooi verhaal op vlak van respect en het geeft me een goed gevoel dat men nog met respect kan omgaan

deze tips zijn erg goed omschreven en heb er ook niets meer aan toe te voegen

voor mij geeft dit een geruststelling, ze zijn allemaal niet zo slecht, en het hart blijft toch nog het meeste spreken dat kun je gewoon niet stil leggen.

veel sterkte hoor.

gr anneke

afbeelding van Erni

Hoi Moerbei. Ten eerste wil

Hoi Moerbei.
Ten eerste wil ik je hartelijk bedanken voor je oprechte antwoord en je lieve woorden. Mijn medeleven gaat naar je uit mbt het overlijden van je man. Ik kan me heel erg goed verplaatsen in de situatie die je omschrijft. Ik denk niet dat ik ooit van het schuldgevoel zal afkomen. Het enige dat ik kan doen is hopen dat mijn ex iemand vindt waar ze zielsgelukkig mee wordt. Iemand voor wie zij de ware is.
Je hebt helemaal gelijk vwb de onbeantwoorde vragen van mijn ex. Ik vind het zo ontzettend moeilijk om haar te woord te staan. Ik ben heel erg bang dat ik dingen ga zeggen die het alleen maar erger voor haar maken. Ze heeft het er nu, zo'n 3 weken later nog steeds ontzettend moeilijk mee. Wat ook volledig te begrijpen is natuurlijk. Met name het idee dat ik gewoon vrolijk verder ga met een ander maakt haar kapot. Dat is natuurlijk niet zomaar het geval. Het is voor mij ook erg zwaar allemaal.
Ikzelf leef echt op verschillende gedachten. Ik ben er nog steeds 100% van overtuigd dat ik deze keuze moest maken. Als ik denk aan een toekomst met de liefde van mijn leven dan ben ik in staat om al het andere te vergeten en voel ik me geweldig. Alleen ik moet de realiteit niet uit het oog verliezen. Ik moet heel veel verantwoording afleggen aan allerlei mensen. Mijn vrienden, haar vrienden, de vrienden van mijn ex en daarnaast nog eens alledrie deze familie's. Daarnaast het schuldgevoel en de situatie waarin we nu zitten. Het feit dat we een financiele schuld opbouwen die ik voor eigen rekening zal gaan nemen. En dan ook nog eens een heel onduidelijke toekomst. Het valt me allemaal heel erg zwaar.
Ik weet dat ik op de blaren moet zitten, ik heb immers deze keuze gemaakt. Dat wil alleen niet zeggen dat het mij niets doet.
Ik hoop ooit nog een moment in mijn leven te bereiken dat ik kan zeggen dat dit allemaal goed heeft uitgepakt, voor iedereen die hier in verwikkeld is...