Lieve mede ldvd-ers,
Na mijn laatste blog is er enorm veel veranderd. De laatste keer schreef ik dat hij mij graag wilde zien, omdat het heel erg slecht met hem ging. Ondanks alles waar hij mij voor uit heeft gemaakt, ging ik . Want ik kon niet verkroppen dat het zo slecht met hem ging, en ik hem daarin niet zou steunen. Ook al steunde hij mij niet, ik zou dat wel doen, laat ik de wijste maar zijn.
Ik ben die zaterdag daar naar toe gegaan, en die avond werd twee weken niet thuis zijn. Ik kwam daar, en vanaf seconde nummer één was het alsof er nooit iets was veranderd tussen ons. Het voelde fijn in zijn aanwezigheid te zijn. We hebben enorm veel gepraat, hij heeft meerdere malen zijn excuus aangeboden voor zijn gedrag. 16 nachten zijn we bijelkaar geweest. 16 dagen lief en leed weer gedeeld. Samen de sterren van de hemel gevreeen, samen rust gezocht bij het strand en in het bos, veel gepraat, uit eten geweest, samen gekookt. Alles samen.
Ik merkte dat mijn aanwezigheid hem goed deed. Hij bloeide weer op, en liet mij voelen en zien dat ik belangrijk voor hem ben. Zelf zat hij erg in de problemen, en hierin heb ik mijzelf aan de kant gezet, en hem geholpen. Na 14 dgn kreeg ik de huissleutel, en heel gek, ik dacht dat ik niet meer thuis zou komen, omdat alles erg goed voelde.
Helaas...
Een dag geleden kwam daar een keerpunt. Ik merkte dat het weer wat beter met hem ging, en merkte ook dat hij daardoor meer afstand zocht richting mij. Mijn gevoelens werden minder geaccepteerd, en hij gaf aan toch weer behoefte te hebben aan vrijheid. Niet in de zin om met andere dames te flirten, maar echt ruimte voor hemzelf. Blijkbaar kwam die ruimte die hij nodig heeft nu toch weer opborrelen. Hier volgenden heftige ruzies, met als gevolg ik nu weer thuis ben, de sleutel in kon leveren, en ik weer van voor af aan kan gaan beginnen.
Het voelt alsof ik nu aan de kant wordt gezet, nu hij mij niet meer nodig heeft. Het voelt alsof hij mij als afleiding heeft gezien afg twee weken.
Zelf geeft hij aan dat we het "wel zien nu". Hij wil niet meer iets afspreken eerst, en zegt "als we bij elkaar horen, komt dat vanzelf wel goed".. Maar hoe moet dat goedkomen als er geen input van beide kanten wordt aangedragen? Hij geeft aan nu ieder ons eigen weg in te slaan, en wil nog wel leuke dingen samen doen, maar alleen op momenten dat hij daar behoefte aan heeft.
Ik heb in deze echt advies nodig, want ik weet het gewoon niet meer. Wat moet ik? Op hem blijven wachten? Of toch nu voor mezelf kiezen. Maar stel dat ik dat laatste doe, dan ben ik hem dus zeker weten kwijt en weet ik nooit of het nog een kans had gehad.
Mijn liefdesverdriet begint nu weer bij nul, en ik weet niet of ik dit nog wel kan dragen.
Lieverd, wat onwijs rot voor
Lieverd,
wat onwijs rot voor je... ik heb je blogs net terug zitten lezen en ik kan zien hoeveel verdriet je hebt om hem. Ik kan wel begrijpen dat je terug bent gegaan, je bent immers nog steeds gek op hem. Maar je moet nu echt voor jezelf kiezen, hij behandelt je verschrikkelijk slecht: de bedreigingen, de ene keer bellen o te zeggen dat hij je mist en de andere keer zeggen dat je geen contact meer mag zoeken. Hoe erg je hem ook mist... je moet echt even van hem loskomen, dan zie je ook wat hij allemaal met je doet. Je bent in alle goedheid naar hem toegegaan en hebt hem geholpen en als het na 2 weken beter gaat zet hij je weer buiten, dat is geen echte liefde van zijn kant. Wat jullie hadden en hebben is ongetwijfeld bijzonder, maar het is nu niet goed voor je. Probeer sterk te zijn en hem te laten zien dat je hem niet nodig hebt (ookal is dat misschien nu even niet zo). Het is verschrikkelijk moeilijk, dat weet iedereen hier, ik ook, maar denk in godsnaam aan jezelf dat is het belangrijkste. Pak je rust, werk aan jezelf. Laat hem zien dat hij een enorme sukkel is door te laten zien dat er voor jou een leven zonder hem bestaat. Dat wil niet zeggen dat je geen verdriet mag hebben en de pijn niet mag voelen, dat is juist goed. Praat erover met vrienden of familie, maar ga ook weer naar buiten en zoek de lol weer een beetje op. Dan kan je dingen makkelijker relativeren. Je verknalt je kansen niet door nu afstand te nemen, ik denk dat je hem juist laat zien dat je een sterke vrouw bent die hem niet nodig heeft en dat is vele malen aantrekkelijker dan een een wanhopige en verdrietige vrouw die aan hem blijft hangen. Dus pak je tijd om weer jezelf te worden en kies voor jezelf daar heb je echt recht op nu. Heel veel sterkte!!!
Liefs Nina
Lastige beslissing...
maar Nina heeft het omschreven zoals ik het ook zie.
Ben sterk en zet door. Laat zien dat je zonder hem kunt en denk aan jezelf. Veel sterkte en liefs MissTyque
oh lieverd ik was er al bang
oh lieverd ik was er al bang voor... hij weet op het moment echt niet wat hij wil, wat een enorme loser sorry hoor... alsof jouw gevoel er voor hem helemaal niet toe doet, zo behandelt hij jou. Heeft hij je nodig om weer op de been te komen, dan mag jij er zijn, en als het weer beter gaat wil hij weer niet. Het is geven en nemen, maar nu zuigt het jou leeg, jij geeft je ziel en zaligheid en hij kan jou nu niet geven wat je nodig hebt. Pas als hij echt uit zichzelf aan zijn problemen gaat werken kan het misschien over een tijd weer beter gaan en krijgt het ook een echte eerlijke kans maar zoals het nu gaat denk ik echt niet. Het is heel lief van jou dat je hem wilt helpen, je geeft om hem en wilt bij hem zijn, je wilt het gevoel terug dat je had op de goede momenten maar zo is het nu even niet... en zo ga je er zelf aan kapot, elke keer komt die klap en heb je weer die pijn. Die kun jij op een gegeven moment niet meer aan. Het is dan toch beter, hoe moeilijk het ook is, om er een keer doorheen te gaan en daarna weer je eigen leven te hebben, want nu word je door hem geleefd. Nou, hoofd recht borst vooruit en laat hem doen wat ie moet doen. Jij bent er nu voor jezelf!