Ik zit hier ook met hetzelfde probleem, probeer toch te focussen op positieve dingen in je leven en na een tijd komt er iets of iemand op je pad waar je je volledige aandacht op gaat storten en dan ben je los.

Goh wat herkenbaar, ik zou het zo zelf geschreven kunnen hebben. Ik zit ook al 3,5 jaar verwikkeld in een worsteling met mijn gevoelens. Jarenlang na de breuk in 2007 heeft ze nog getwijfeld en stond ze nog steeds wel open voor een 'herkansing', totdat ze recentelijk actief verder is gaan kijken, waarna ze inmiddels ook een relatie heeft gehad. Pijnlijk, om te zien hoe iemand waar je zo ontzettend dicht bij hebt gestaan, zo ver van je af komt te staan en veranderd in een kil contact, iets wat de ander dan niet eens als erg ervaart.

Ze wilde graag vrienden blijven, ik ook en meer uiteraard, maar nu ze zelf zo veranderd in een kille meid in plaats van dat speciale meisje van al die jaren vind ik het wel steeds lastiger en moeilijker worden. Mijn verstand weet wel wat het moet doen, maar ik geraak maar niet over haar heen. Ik ben bang dat ook al zou ik alle contact ooit breken ik nog steeds niet verder kan en wil. Het gevoel van er voor haar zijn voor het leven is bij mij telkens sterker dan de wil om compleet te breken. Ook omdat ik weet dat ik haar daar zeker nog wel verdriet mee zou doen.