Vanaf vorige week woendag ben ik al niet meer naar school geweest. Had die woensdag vrij en was toen serieus ziek; koppijn, hoofdpijn, koorts, etc. Afgelopen zaterdagavond was ik bij een vriend geweest en dat was nouja.... niets eens zo heel saai. De dag erop was ik weer ziek ...weer de keelpijn en koorts die ik net kwijt dacht te zijn. Maandag hadden we een vrije dag van school. Dinsdag bleek er een afspraak te zijn van onze projectgroep, maar dat wist ik niet. Kreeg ik dus een boze e-mail van mn projectgroepleden waarom ik in godsnaam nergens wat op uit deed, etc. Woensdag waren we weer vrij. Ik heb van maandag tot en met woensdag serieus 80% van de dag in bed gelegen ...de hele dag bijna. Ik was niet meer ziek, maar had gewoonweg de puf niet om uit mijn bed te komen.

Mijn moeder was weer veel te lief voor me en kocht allemaal lekkers voor me zodat ik me misschien beter voelde. Het enigste wat ik tegen haar deed was chagrijnig en droevig.

Donderdagochtend:
Ik stond op. De avond ervoor had ik een goed gesprek gehad met een goede vriendin van me en ik voelde me alweer wat beter. Toen kwam die fuckin ochtend weer.. het begin van een nieuwe dag ...(vind ik dusecht altijd het zwaarste van alles)...
Maargoed ...ik stond dus op... Poetse mn tanden en pakte de Gel-pot. Ik deed mn haar, maar het wilde niet goed zitten naar mijn mening. Ik keek een paar keer in de spiegel en werd weer heel kwaad en droevig ...heb toen mijn kleren weer uitgetrokken en pyama aangedaan en ben weer in bed gaan liggen. Weer heb ik de hele dag in bed gelegen ...en verder wat voor de tv en de comp gehangen ....Donderdagavond had ik een heel helder gesprek met de vriend van mijn zus via msn ...Hij liet me inzien dat ik beter echt geen hoop meer kon hebben en dat het waarschijnlijk niet meer goedkomt tussen Kelly en mij... wat ik eigenlijk ook al wel besefte. Het was wel een fijn gesprek en ik ging met redelijk opgeheven hoofd naar bed ...en had weer energie ...om de dag erop naar school te gaan!..

Vandaag (Vrijdag):
Ik stond op. Poetste mijn tanden en deed mn haar. Vandaag wilde het wel beter zitten dan gisteren. Spoot wat aftershave op, pakte mijn tas in ...zei mn moeder gedag en ik vertrok op de fiets naar het station. De Trein had wat vertraging waardoor ik in Zutphen mijn aansluiting miste op de sneltrein naar Nijmegen ..Hij reed voor mijn ogen weg ..grrrr kuttrein!!!.....

En ja hoor ...daar kwam het weer! Ik keek daar in de weerspeigeling van een glazen deur en zag mijn eigen gezicht. Al mijn moed dat ik had, al mijn energie en de wil ....was in één klap verdwenen ...ik pakte mijn portemonnee en ben naar een snoepautomaat gelopen. Heb daar een grote Lion gekocht en heb deze opgegeten op een bankje, op het perron. Ik dacht weer dat iedereen naar me keek hoe lelijk ik wel niet ben en bij iedereen die met een par personen langs me liepen en begonnen te lachen ..dacht ik dat ze me uit zaten te lachen hoe lelijk ik wel niet was.

Een half uur later: (9.30 uur)
De volgende sneltrein naar Nijmegen arriveerde. Aan de andere kant arriveerde de trein die terug zou gaan naar mijn woonplaats. Ik dacht er geen moment over na en ik ging zitten in de trein ......de trein die me weer terugbracht naar mn woonplaats. In de trein schoten de tranen weer in mn ogen en dacht ik weer aan mn meisje. En dan ook vooral hoe mooi ze was ...(zij is namelijk echt heel knap, model-look)... en dat het ook eigenlijk niet paste ....zo'n knap meisje met zo'n lelijke gast.......

Een half uurtje later was ik weer in mijn stad. Heb op het station mijn fiets gepakt ..kwam ik een vriend tegen ..heb weer ff mooi weer gespeeld ..dolle/ grappig doen, terwijl ik jankte van binnen...

Ben langs de Albert Heijn gefietst en heb daar 3 van die kleine huzarenslaatjes gekocht, ook voor mijn moeder. Keek bij die supermarkt nog even in de spiegel en als ik op dat moment een pistool had gehad ........nou, dan wist ik het wel ...

Thuis keek ik ook weer in iedere spiegel en voelde me weer verloren, gebroken, kapot, verslagen, kansloos, droevig, depressief, futloos, erg lelijk, verdrietig en kwaad.... Kwaad waarom ik mezelf niet kan accepeteren zoals ik ben ...

Waarom ik zo onzeker ben als de pest, waarom ik zo lelijk ben ...waarom ik bijna niet eens gesprekken aan durf te gaan met meisjes ....en als ik het doe kijk ik vaak naar de grond omdat ik anders bang ben dat ze me lelijk vinden als ze me recht in mn ogen aankijken.....

Hoe kan het verdomme dat echt iedereen die je op zo'n dag ziet er gelikt bij loopt ..het haar prima in model krijgen, etc.. Waarom heb ik altijd een BAD-Hair-day?! .....waarom word ik zenuwachtig en krijg ik het heel warm als ik door een winkelstraat loop...

Waarom vermijd ik spiegels ..en het liefste zelfs helemaal kledingwinkels ...omdat ik mezelf niet wil zien ....ik walg van mezelf..................

Los hiervan krijg ik nu dus ook alleen maar meer gezeik met mijn opleiding. Besef dat het echt over is tussen Kelly en mij ..maar ik had nog zoveel met haar willen beleven....

Ik zeg het niet om aandacht te krijgen, maar het woord zelfmoord spookt de laatste tijd weer vaker door mijn hoofd. En ik verzeker jullie: ik doe het echt niet hoor! ...Een oom van mij heeft het wel gedaan doordat hij helemaal in de put zat ...en ik heb ervaren hoeveel verdriet er dan is bij de nabestaanden ...zoals mijn moeder.

Durfde ik maar gewoon zonder zorgen door de stad te lopen, durfde ik maar meer contact te zoeken met mensen, ....durfde ik maar zorgeloos op een zaterdagavond een café in te stappen... kon ik maar naar jullie borrels en meetings ....maargoed op de tweede plaats is dat ook niet mogelijk omdat ik in een uithoek woon en dus dan savonds (of snachts) niet meer terug kan komen met de trein ...en heb nog geen rijbewijs.

Heel mijn minderwaardigheids-complex maakt het 100x zo moeilijk ...om het boek Kelly af te sluiten ...

Verdomme ...Dieper dan nu kan ik volgens mij niet zakken...

Ben mijn grote liefde kwijt, mijn opleiding kwijt, mijn voortgang met mn rijbewijs kwijt ......en bovenalles ....ben ik mezelf kwijt ........

Alle energie die ik nu op een dag heb, heb ik nodig om mezelf op de been te houden.... thuis voel ik me s avonds dan wel weer goed en soms zelfs alsof ik de wereld aankan, maargoed totdat ik weer in het eggie met die wereld wordt geconfronteerrd ...dan kruip ik het liefste weer in mn schulp...

Het zou me wel heel leuk lijken als ik een keer meemocht naar een borrel, alleen zit ik dan met het vervoer terug, etc... Maar als ik kom zal ik er ook wel aan proberen bij te dragen dat het een leuke avond word .... maarja......

Hoe moet ik vanavond halen?! ..Wat zal de dag van morgen, het weekend brengen ........En dan maandag ....dan zal ik echt moeten gaan ..naar school ..anders word de kloof alsmaar groter en groter.... maar ik durf letterlijk mijn gezicht niet meer daar en uberhaupt in het openbaar te vertonen......

Mark