Soms vind ik mezelf maar echt een stomme muts. Ik maak het mezelf zo veel moeilijker..
Ik blijf maar hoop houden. Keer op keer op keer op keer. En toch denk ik ook dat die hoop niet helemaal mijn schuld is.
Hij heeft me verteld dat hij me niet meer wil. 'Voor nu, wie weet hoe ik er over een half jaar over denk? Je kent me, ik hou graag alle opties open.'
Hij heeft me nog een keer verteld dat hij me niet meer wil. 'Ik mis je wel heel erg, wil je morgen afspreken?'
Hij heeft me geschreven dat hij me niet meer wil. 'Ik mis je, ik mis je vriendschap. Ik heb het moeilijk zonder mijn beste vriendin.'
Hij heeft me geschreven dat hij zelf doorheeft dat hij gemixte signalen geeft. 'Ik zit in een rollercoaster qua emoties. De ene keer heb ik het beter in de hand dan de andere keer.'
Ik probeer mezelf de hele tijd te vertellen dat hij mij niet mist als zijn vriendin maar als een vriendin. Maar waarom heeft hij het er dan zo ontzettend moeilijk mee? Ik heb zo het gevoel dat er iets niet klopt aan zijn verhaal.. En eigenlijk moet ik het gewoon allemaal los laten. Hij heeft het uitgemaakt. Als hij me terug wil dan moet hij daar maar moeite voor doen.
Maar wat nou als hij niet durft?
MeMarije
Als jij een stomme muts bent, dan ben ik het ook!
Ik hou ook nog steeds hoop en waarom? Ik denk dat de waarheid te hard is voor ons.
Dus we maken het inderdaad moeilijk voor onszelf, maar probeer dat maar eens te veranderen..
Wat hij doet is niet eerlijk. Op deze manier wordt je aan het lijntje gehouden.
Hij heeft het misschien ook moeilijk met loslaten, maar zeggen dat hij alle opties open houd is niet normaal.
Memarij
Beste meid,
Hij houd je graag aan het lijntje
Hij kan je niet loslaten
Hij weet niet wat ie wil
Hij geeft je hoop..
Kortom, hij maakt je onzeker en helemaal gek..
nu moet jij je afvragen of je vind dat ´´hij´´ het wel waard is om
op te wachten..
Sterkte en vooral veel wijsheid
Kiki
Hoop.
...en dan ben ik ook een muts.
Hoop, het is de raarste emotie die ik heb ervaren de laatste maanden. Zelfs als alles de kant op wijst dat het NOOIT meer gaat gebeuren, die tijd nooit meer terugkomt en het nooit meer 'goed' komt.
Neem het jezelf niet kwalijk, het is een gemene emotie die, in mijn ervaring, zo verschrikkelijk lastig te bevechten is. Ik weet ook niet hoe ik het moet doen. In jouw geval wordt je vuurtje steeds aangewakkerd, dus ik begrijp dat jij het hebt. En pas op, inderdaad zoals Kiki zegt, hij speelt een spelletje met je hart voor zijn eigen bevestiging.
Ik heb geen reden tot hoop en hij blijft ook terugkomen.
Dus al had je iemand die het 'goed' uitmaakte (zoals ik) dan nog kan die rothoop vaak aanwezig zijn.
Ik hoop dat het slijt, voor jou en voor mij en alle hoopvollen hier.
Sterkte
Hier nog een.
Ik blijf door alle gemixte signalen ook hoop houden.
Alle kleine lieve dingen die er gebeuren kan ik hoop halen.
Of het verstandig is in een ding, maar hoop voelt ook wel goed
Ik denk dat jij voor jezelf moet gaan bekijken wat wil jij?
Wat heb je nu nodig?
Wil je wachten?
Wil je gewoon vrienden zijn?
Succes met alles.
succes
Ik sluit me helemaal aan bij de reactie van KIKI!!
Succes ermee!! Laat je niet aan het lijntje houden!Dat doe ik namelijk ook...en dat doet nog meer pijn...