Online gebruikers
- JosephUnlal
Iedereen kent dit precies hier he... Liefdesverdriet. Hoe lang duurt dit bij jullie? Ik ben ondertussen al jaren aan het proberen om over hem te geraken. Het gaat met ups en downs. Soms heb ik echt schrik dat het me nooit gaat lukken. Staat er een maximale tijd op het hebben van liefdesverdriet voor het ziekelijk wordt?
Hey Stefanie
Een relatiebreuk verwerken kost tijd, dat staat vast. Maar als ik lees dat je al jaren probeert over je ex te geraken en je bent nog geen stap verder, dan is er misschien iets meer aan de gang .
Soms koesteren mensen hun liefdesverdriet, zodat ze eigenlijk nooit helemaal door het rouwproces heen. Ze hebben hun partner eigenlijk nooit echt losgelaten. Bijvoorbeeld in mijn geval, ik ben nu anderhalf uiteen na een relatie van 7 jaar. Ik heb een jaar lang niet echt aan het rouwproces begonnen, uit angst. Angst dat ik geen nieuwe partner zou kunnen vinden. Angst omdat ik nu ineens plots op mijn eigen benen moest moest en dat ik het echt niet zou redden (jaja.. klinkt heel afhankelijk en dat is het ook ). Angst dat als ik mijn ex zou loslaten, hij mij zou loslaten en dat wilde ik niet. Angst dat ik veel minder gelukkig zou zijn zonder mijn ex. Angst dat hij een 'betere' partner zou vinden.
En blijven hangen in je liefdesverdriet klinkt misschien romantisch, maar dat is het eigenlijk niet. Je rouw wordt steeds gecompliceerder en het wordt steeds meer en meer een zware zak verdriet die je elke dag moet meedragen. Want door de rouw tegen te houden, houdt je ook de binding met je ex in stand. En het is die binding 'die nog steeds leeft' die je zoveel pijn doet. En met rouw bedoel ik alle gevoelens die loskomen wanneer je beseft dat jij en je partner uiteen zijn, dat jullie vroeg of laat iemand anders zullen leren kennen, dat jullie levens echt uit elkaar zullen groeien. Met andere woorden jij en je partner zijn uiteen en in grote waarschijnlijkheid is dit voor altijd. Wat jullie ook hebben opgebouwd gaandeweg jullie relatie, het is gedaan.
Sinds ik een duidelijk beeld kreeg van de reden waarom ik mezelf nog zo verbonden hield met mijn ex, heb ik het echte rouwproces toegelaten. Dan kwam de hele zware pijn, die bijna de grond onder mijn voeten wegnam. Maar uiteindelijk nu ik een aantal maanden verder ben, voel ik me veel minder verbonden, kan ik de breuk beter aanvaarden, heb ik minder dat zwaar gevoel en kan ik terug mijn aandacht richten op positieve dingen. Ik heb wel mijn angsten moeten toelaten en daar heb ik wel last mee, maar ik probeer... Ik weet nu wel dat ik tenminste eerlijk ben tegen mezelf.
Dit is mijn verhaal, weet niet hoe voor jou de situatie juist in elkaar zit. Maar mij lijkt het interessant om eens te kijken waarom het voor jou juist zo moeilijk is om je partner helemaal los te laten. Je hebt wel verdriet denk ik, maar heb je echt het rouwproces helemaal toegelaten? Enkel dat proces zal de binding met je ex langzaamaan doen uitdoven. Je kan dus volgens mij niet bewust 'over hem' geraken, deze pogingen zullen dus volgens mij enkel tot mislukking leiden.
Zo, weet niet of ik je hiermee iets heb kunnen helpen. Hoop althans van wel...
Hou je goed
x lala
ja, ik heb me nog niet
ja, ik heb me nog niet neergelegd bij het feit dat het gedaan is voor altijd... Ik blijf hoop hebben... Ik weet niet hoe da komt en mijn verstand snapt er niks van. Ik weet ergens da da nooit meer goed komt. Ik wil hem zograag loslaten, maar iets in mij kan da ni. Ik vraag me af wanneer ik ga accepteren dat het nooit meer goed komt.
Danku Lala
Jou reactie heeft me meer deugd gedaan dan je beseft echt merci