Kom ik er ooit overheen? Wordt de pijn ooit minder? Hoe lang moet ik nog verdrietig en ongelukkig zijn? September 2005 vertelde mijn man dat hij verliefd was op een andere vrouw, zomaar uit het niets kwam het. Ik heb het totaal niet aan zien komen. Zomaar een avondje wezen stappen en in eens verliefd. Vijf weken heeft hij er mee rond gelopen voor het er uit kwam. Hij had me net zo goed neer kunnen schieten. Ik snap het echt niet we hadden een goed huwelijk echt op alle fronten. En toch is het gebeurd. Ik heb hem er uit gezet, gelijk een advocaat geregeld, op zoek naar een ander huis voor mij en mijn zoon van 13. Samen hebben we het gesprek bij de advocaat gehad, zover was het al. En toen stond hij uit het niets voor de deur, spijt als haren op zijn hoofd. En wat deed ik na lang praten... hem terug nemen... hij doet ontzettend zijn best en geloof zijn spijt ook wel maar de pijn wordt niet minder. Mensen zeggen hij heeft echt berouw en toch voor jou gekozen maar daar wordt de pijn niet minder van. Vanaf mijn 15e jaar zijn we samen nu al 21 jaar. Het was zo goed en nu vertrouw ik niemand meer heb geen respect meer voor hem maar hou nog steeds van hem. Zie het steeds weer voor mijn ogen gebeuren. Hij is met haar naar bed geweest, ik voel me zo vreselijk veraden. Het doet zo veel pijn gaat het ooit over? Heeft dit nog toekomst? Ik wil wel maar hij heeft me alles ontnomen zelfvertrouwen, zelfrespect, ben zo onzeker geworden door dit alles. Ik weet het niet meer. Weten jullie het? Tear.
Veel sterkte Tear
Amai Tear, dat spijt me heel hard voor jou. Tjah, wie ben ik als student om jou te gaan vertellen wat je moet doen... Ik ga het dan ook niet doen en ga het aan andere mensen overlaten. Er zijn er die dat veel beter kunnen en die tonnen meer levenservaring hebben. Wie weet heeft het nog zijn tijd nodig bij jou, het hangt er vanaf hoe lang je al probeert jezelf erover te zetten. Geef jezelf en hem de tijd als je toch met je hart nog verder wilt. Als je er echt geen vertrouwen meer in hebt dat het nog gaat lukken, liggen de zaken anders... Het enige wat ik nog kan doen is jou het beste wensen en hopen dat je er echt uit geraakt. Veel sterkte !!!
Liefs, Bert.
Tear,vergeef het hem maar
Tear,vergeef het hem maar als hijecht spijt heeft. Het hoeft niet te betekenen dat je man een slecht mens is. Hij was op de verkeerde tijd op de verkeerde plek en het is gebeurd....
hoe verder
mijn advies beste tear, kappen met die man. Dit gaat vaker gebeuren. Denk aan jezelf. Ik spreek uit ervaring heb dit ook talloze malen meegemaakt. Mannen zijn nu eenmaal zo en ik geloof niet in monogamie. Iedere keer denk je dit is voor altijd. Echter liefde voor altijd bestaat niet. Sterkte van Marouscha
Ik begrijp best
Ik begrijp best dat er hier een hoop mensen rondlopen die geen vertrouwen meer hebben in mannen door de slechte ervaringen die ze op hebben gedaan. Hoe dan ook wil ik zeggen dat monogamie wel degelijk bestaat. Niet ALLE mannen zijn zo. Mannen die vreemd gaan staan, om welke reden dan ook, op dat moment niet stevig in hun schoenen. Maar iedere man reageert weer anders op relatieproblemen. De ene gaat vreemd en de ander krijgt een burn-out en weer een ander ziet geen oplossingen meer en maakt het gewoon uit. Echt, niet alle mannen gaan vreemd.
Het is natuurlijk vreselijk wanneer je man opbiecht "vreemd te zijn gegaan" maar hij heeft zijn spijt daarover betuigd. Er zijn ook genoeg mannen die het nooit zouden vertellen en er lange affaires op na houden. Tear, jouw man heeft spijt betuigd. Ik geloof niet dat hij nu nog eens vreemd zou gaan, zeker niet omdat hij zoveel spijt heeft. Ik begrijp dat het voor jou heel moeilijk is om hem weer te vertrouwen. Heb je nu definitief voor hem gekozen? Hebben jullie manieren om dat vertrouwen weer op te bouwen? Vanaf je 15e ben je samengeweest met je man en altijd hebben jullie samen die monogamie gehad. Hij heeft een misstap begaan. Misschien was bij jullie de sleur erin geslopen, hadden jullie een moeilijke tijd, of wat dan ook. Het is vreslijk, maar dan kan zoiets gebeuren. Je zegt dat hij ontzettend zijn best doet en echt berouw heeft... Ik denk dat je niet meer onzeker hoeft te zijn. Maar hoe dan ook, je kunt je gevoel niet zomaar veranderen. Het kost ook tijd. Gun het de tijd. Maar als het niet in een stijgende lijn (ook al is het maar een heel klein beetje) omhoog gaat dan moet je misschien toch een beslissing voor jezelf maken. Blijven of gaan? Hebben jullie trouwens alle mogelijkheden al bekeken om dat vertrouwen weer terug te winnen? Misschien zoiets als relatietherapie? En als het dan echt niet meer wil, tja dan moet je voor jezelf kiezen.
Heel veel sterkte met je overwegingen en beslissing.
Liefs,
Hoop