Zomaar ineens.. per sms.. het lag niet aan mij.. hij was niet boos (kan me ook niet bedenken waarom hij dat zou moeten zijn) maar het is klaar en ik moet geen drama ervan maken en t gaat je goed waren zijn woorden.
Ik vroeg hem op zn minst telefonisch te kunnen uitleggen maar nee.
WTF wat moest ik ermee?

Na 2 maanden heb ik iemand leren kennen maar dit ging niet omdat die drol nog steeds in mijn hoofd zit.. a so called rebound. Met hem hoef ik geen contact meer.
Inmiddels 8 maanden verder zie ik je online en je sprak me aan.. ik praat terug en je was ineens weer weg.
Oud zeer van hem kwam terug en ik besloot hem een email te sturen met al mijn gevoel en gedachten over hem.. puur om hem af te sluiten.
Misschien goed voor mezelf bij het idee dat ie het in ieder geval heeft gelezen.

2 dagen na mijn mail kreeg ik een reactie. Hij voelde zich schuldig en vond dat ik recht had op een uitleg.. en vroeg of ik het goed vond als hij het persoonlijk kwam doen.
Later spraken we elkaar op msn... 4 uurtjes lang gepraat als vanouds.. samen tijd en datum afgesproken.

Op de dag zelf.. ik wacht.. 5 minuten verder.. een half uur verder.. 3 kwartier verder... hij was er niet.. reageert niet op mijn sms, neemt zijn telefoon niet op.
Uiteindelijk heb ik hem midden in de nacht een bericht gestuurd en het daarbij gelaten...

Ik ben weer helemaal terug bij af... maby wel nog erger...
Waarom doet ie nou zo??? Wat is dat nou met met sommige mannen???
Hij wou zelf langskomen!!! En het stomme is dat ik hem niet eens haat nu!! Wat heb ik verkeerd gedaan en hoe moet ik dit nu gaan afsluiten??

Ben er nu 24/7 mee bezig... sjonge jonge... heb dit nog nooit gevoeld zo...