Hallo allemaal,

Ik lees al een tijdje jullie berichten. Dat doet mij goed. Nu is het moment om mijn situatie eens voor te leggen/delen.

2 jaar lang heb een relatie gehad (aug. 2006 t/m aug.2008). Het ging uit omdat zij zich te jong voelde (nu 21) en vrij wilde zijn. Ze was ook beniewd hoe het met andere jongens zou zijn en kon niet accepeteren om bij 1 iemand te blijven de rest van haar leven. Ze zij dat het er niet aan lag dat ik niet leuk genoeg was of dat er is iets miste in de relatie.
Tot op de laatste dag was ze (en nog steeds) gek op mij, dus voor mij kwam het ontzettend hard en overwacht aan dat ze de relatie wou beeindigen. Ik (26jr) kon het niet geloven en wil de toekomst met haar delen, dat voel ik zo sterk. Dat heb ik nog nooit eerder gevoelt!
Nadat ze de relatie beeindigde bleef ze wel contact opnemen en heb ik haar 'gesmeekt/overtuigt' om bij me terug te komen. Een week later stond ze voor de deur en kwam ze bij me terug.
Na een maand het weer super te hebben gehad zette ze erweer een punt achter. Een jongen die ze aantrekkelijk vond had haar versierd en het frustreerde haar dat ze daar niet op in kon gaan.
Ik heb haar zo vaak duidelijk proberen te maken wat voor moois we hadden en dat je dat niet zomaar met iemand anders kan delen. Dat ze opzoek was naar ergens waar het gras groener zou zijn.
Toch zette ze er punt achter en ik bleef haar maar overtuigen dat we bij elkaar hoorde.
Dat lukt maar niet, dus had ik het op een andere strategie gegooid om weer bij elkaar te komen: Ik zei dat ik niet meer op haar ging wachten en verder met mijn leven ging.

Dat 'werkte' Een week later kwam ze weer naar me toe, ze miste me en wilde het weer proberen. (ze had wel nog 1 keer met die jongen gezoend die haar had versierd)
Ik ging er natuurlijk op in omdat ik stapelgek op haar ben. Toen hebben we het weer geprobeerd en dat lukte heel goed, er zat een stijgende lijn in! Kort geleden kwam ik erachter dat ze met een andere jongen aan het maillen, smsen en afspreken was. Ik dacht, ze kiest toch wel voor mij en ze is gewoon vrienden. Ze is altijd een mannenvriendin geweest.

Tot vorige week zette zij erweer een punt achter en dat het toch niet goed genoeg was allemaal voor haar om bij elkaar te blijven.
Een dag erna kwam ik erachter dat ze met die jongen gezoend had waarmee ze aan het mailen, smsen, afspreken was (een 2e jongen alweer) . Ik stortte door de grond. Dat was de druppel! Nu moest ik wel afstand nemen.

Het idiote is dat dat nog steeds niet lukt omdat zij gewoon contact wil houden als ik dat wil. Ze heeft notabenen nog een keer met die jongen gezoend, maar zegt dat ze het alleen spannend en leuk vind en verder niets.

Ik weet dat ik mezelf op nr 1 moet zetten en verder moet, maar ik kan haar niet loslaten en ze blijft zichzelf toegankelijk opstellen naar mij.
Nu heb ik besloten om mezelf op 1 te zetten, wetend dat het 'voorlopig' -> (ik blijf maar hopen) niet meer goedkomt en hopen dat ik een andere leuke meid leer kennen die de ellende een beetje kan verzachten en mij misschien wel kan overtuigen om een 'nieuwe' liefde voor mij te zijn. In deze tijd kan ik met mij ex blijven mailen, bellen, afspreken (terwijl ze niet bij mij terug wil komen) en dat zorgt ervoor dat ik het niet los kan laten. Ik kan niet streng zijn tegenover mezelf, omdat ik nog altijd gevoel bij haar los kan maken zodat we weer even 'samen' zijn.

Hebben jullie tips?!