Wat jij doormaakt is erg naar en maakt je ongetwijfeld ziek ... je gevoelens zijn volstrekt normaal maar daar was je zelf ook al wel achtergekomen na het lezen van blogs Liefde is niet plots 'weg', want als het wél van de één op de andere moment weg zou zijn, denk ik niet dat het liefde was ... .

Zoals je het zelf zegt, wat jij nu voelt en meemaakt is heel ongezond. Het lijkt wel of je (ex-)partner erg bezitterig is; hij mag doen wat hij wil en jij ligt nog steeds onder de sloef. Het lijkt of hij twijfelt en jij netjes moet blijven wachten tot hij z'n besluit genomen heeft, hij bepaalt het tempo enzovoort ... maar zo werkt het natuurlijk niet. Ik zou er met hem eens deftig over praten (ja, een tweede keer misschien), best op een neutrale plek en zeggen dat dit zo niet verder kan. Ik denk dat hij best wel beseft dat je nog gevoelens voor hem hebt en daarmee heeft hij je natuurlijk in z'n 'macht' als het ware ... . Misschien heeft hij dat gevoel van 'macht' al gedurende een heel deel van jullie relatie en gedraagt hij zich daarom soms op een voor jou minder prettige manier? Het wordt zoals je zelf aangeeft tijd om duidelijk te maken dat jij geen elektronische pop bent met een aan- en uitknopje dat hij naar eigen believen kan bedienen.

Na een goed gesprek is een tijdje no-contact van beide kanten misschien wel nuttig in deze situatie? Maar dan écht no contact hé, niet gaan bellen, sms-en, appen of wat dan ook ... met elkaar. Ziet hij zoiets zitten? Zie jij dat zitten? Wil hij en/of jij dat? Als één van beiden dat wil zal de ander er zich naar moeten schikken als je het niet kan uitpraten. En als jij op dit moment het gevoel hebt dat dat misschien het beste is zal hij zich erbij neer moeten leggen. En als één van de partners tijdens zo'n no contact zin heeft om uren 'online' te zijn op welke manier dan ook dan is dat maar zo. Het heeft absoluut geen zin om een ander op te leggen 'jamaar niet teveel chatten hé, of niet teveel dit of teveel dat ...' dat werkt bij die andere persoon juist afstotend (of geeft hem in zijn geval opnieuw het gevoel je te kunnen 'beheersen' ...).

Veel sterkte!

Lieve luchtkasteeltje,

Als ik zo je verhaal lees heb ik niet het idee dat jullie ooit een gelijkwaardige relatie hebben gehad. Hij was de leider en jij volgde... Dat is soms helemaal niet erg maar wel als dit ALTIJD zo was.

je schrijft:

Het was geen gemakkelijke relatie maar voor mijn gevoel heb ik gevochten als een leeuwin voor deze relatie.

Je hebt gevochten voor deze relatie maar blijkbaar was het niet voldoende. Een vraag die dan boven komt drijven bij mij: Zou hij ook zo gevochten hebben of heeft hij in jouw ogen ook gevochten voor deze relatie?

De controle die hij (nog steeds) op je wil uitoefenen vind ik enorm ongezond.
Ga een poosje lekker je eigen gang... geen contact meer de komende periode en kijk dan nog eens hoe je je voelt en hoe je tegen over deze relatie staat.
Vaak kun je pas na een periode met andere ogen hier naar kijken. Dan pas komt de zogenaamde "helicopterview" waarmee je alle kunt overzien.
Loslaten is iets wat enorm moeilijk is.... dat weten we hier allemaal.
Maar voor je kinderen ben je verplicht om goed voorjezelf te zorgen! Ze zijn afhankelijk van jou.

Je eigen woorden:
Mijn verstand zegt laat hem gaan....je bent meer waard dan hem..hij behandeld je als een voetveeg....

Verstand en gevoel gaan in dit soort situaties eigenlijk nooit samen... helaas niet.
Probeer ook eens de boel op papier te zetten.
Schrijf desnoods een brief met alle frustraties jegens hem. Wat je anders zou willen zien of waar je tegen aanloopt. Komt dan je gevoel weer te sterk naar boven lees deze brief dan en overtuig jezelf!!!!

Sterkte met het maken van de juiste keuzes....

Gr Jans1