Ik heb zo veel pijn en het blijft maar pijn doen. Het is nu 3,5 maand geleden. Hij heeft mijn hart uit mijn lijf getrokken en een waterval in mijn hoofd geplaatst....... We waren 7 jaar samen en hadden net een huis gekocht. Een dag nadat we de sleutel kregen en wilden beginnen met verbouwen ging het mis. Ik vond hem chagerijnig en vroeg wat er was. Hij antwoordde; ik denk dat ik niet meer van je hou! Eerst moest ik lachen, ik dacht dat kan niet, hij is gek geworden, maar de volgende dag, na een nacht niet slapen (hij lag rustig te knorren)sloeg de onmacht toe. Ik ben een week van huis gegaan omdat hij rust wilde. Na een week niet eten en slapen heb ik hem nota bene nog voor de keuze gezet. AUB verlos mij uit dit lijden wat wil je nou gvd? Hij wilde niet meer, het voelde voor hem alsof hij opeens wakker was geworden. Hij dacht dat hij nooit van me gehouden had en verlangde opeens naar alle vrouwen behalve naar mij. Niets was meer goed genoeg aan me en hij wilde rust. Gelijk had ik het vermoeden dat hij iets voelde voor een collega, maar dat werd stellig ontkend, hoe durfde ik! Twee maanden later kwam ik hem tegen hand in hand in de stad, hij kuste in haar nek, het was zijn collega............ Ik had hem twee maanden veel proberen te bellen omdat ik mijn maatje zo vreselijk mis, mijn man, ik schaamde me diep. Nu leek ik wel een stalkende ex! Ik vroeg hem naar de waarheid maar ik kreeg de volle laag, dit was pas na de breuk ontstaan. Hij wilde alleen nog maar het allerbeste. En mooi is ze. Maar ik was ook altijd mooi en sterk en ik wist precies wat ik wilde. Nu ben ik een wrak en alles gaat mis om me heen. Het kost me zo veel moeite me staande te houden.Ik besef nu nog meer hoe veel ik van hem hield. Ik was altijd de nuchtere van de twee, zijn romantische buien daar lachte ik om. Zijn onvolkomenheden, daar grapte ik om. Nu heb ik daar allemaal spijt van, ik was altijd zo mezelf! Bij hem kon ik mezelf zijn... Hij hoort de boeman in het verhaal te zijn, maar ik geef alleen mezelf de schuld, ik zou zo graag de tijd terug willen draaien. Zo graag had ik nog een kans gehad. Of was ik dan op mijn tenen gaan lopen? Hij zei dat ik een tweede kans nooit waar zou kunnen maken. De liefde was op. We waren twee weken voor de breuk drie weken naar bali geweest en hadden dagelijks vreselijk veel lol samen en vreeen elke dag, we wilden relaxen voordat we ons nieuwe huisje zouden gaan verbouwen. Ik loop nu tegen veel moeilijkheden aan, vrienden die geen keuze willen maken en ons beiden uitnodigen voor leuke feestjes. Ik zoek dan contact met hem, want als hij ergens komt wil ik er niet zijn. Voornamelijk krijg ik zijn voicemail waarop ik dan inspreek dat ik op de bbq van x verschijn en of hij daar aub niet wil komen. Het is allemaal zo lastig en het blijft zo veel pijn doen. Hoe lang gaat dit duren????????????????????????????????
Ik ben gelijk veel gaan stappen om afleiding te zoeken, ben aan het vrijen en plezier aan het maken met scharrels, maar het compenseerd eigenlijk niets. Vrienden zien dat je lol maakt en daar is de kous mee af, ze waren de tranen na een week of drie zowiezo zat, ik loop echt tegen de lamp met mijn verdiet. Mensen willen er eigenlijk niets meer over horen. Ze willen dat ik verder ga en weer gezellig ben, net zoals hij.
Ik mis zo verschrikkelijk mijn maatje, niets lijkt te helpen.