Hoe kom ik hier ooit overheen? En wil ik dat eigenlijk wel?

afbeelding van JsSunshine

Hallo,

Ik heb hier al een tijdje geleden wat gescgreven, omdat het toen uit is gegaan met mijn vriend, maar toen is het weer goed gekomen!
Nou heeft hij het 3 dagen geleden weer uitgemaakt!
Heb nog helemaal nix van hem gehoord....
We hadden bijna een jaar en had al een kasteeltje voor ons geboekt en we zouden gaan samenwonen.
Had al spulletjes gekocht voor het huis.
En ik probeer het wel van me af te zetten, maar dat lukt me gewoon niet!!
Ik denk de hele dag aan hem en droom over hem.
Ik droom dat het goedkomt en als ik dan wakker word ben ik even blij, omdat ik denk dat het weer goed is.....maar dan was het maar een droom!
Ik huil de hele dag en ga er helemaal kapot aan.
Ik mis hem zo verschrikkelijk!
We hebben samen zoveel meegemaakt en dan nu dit!
Ik wil hem niet opgegeven!
Hoop dat iemand erover mee kan praten en misschien email adressen kan uitwisselen, zodat we erover kunnen chatten.
...............

Groetjes Eline

afbeelding van engeltje

Sterkte

Lieve Eline,

Hoe erg dat het voor de tweede keer fout gelopen is. Ikzelf heb een relatie van 3,5 jaar achter de rug, met ups en downs. Zelf had ik het al een keer afgemaakt, ongeveer 8 maanden geleden, omdat ik vrij wou zijn en we in die tijd veel ruzie maakten. Maar na ongeveer een maand kwamen we weer samen en ging het beter dan ooit. Ik was terug stapelverliefd op hem.

Net toen ik dacht dat alles goed was, maakte hij er een einde aan. Hij had gevoelens gekregen voor iemand anders, nu 2 maanden geleden. Mijn hart brak en is nog steeds gebroken. Zo onverwachts, we hadden nog zoveel dingen gepland. Ik denk 24u op 24 aan hem en wil hem zo graag terug in mijn leven, ik mis hem ontzettend.

Waarom heeft hij het uitgemaakt met jou? Waren er veel ruzies?

Ik hoop voor je dat het allemaal nog goed uitdraait. Huil nu maar eens goed en denk dan na wat je zelf wilt. Ik weet uit ervaring dat zij het ook niet zo gemakkelijk hebben dan ze doen uitschijnen. Soms neemt hij nog contact op met mij, maar zijn uitspraken zijn altijd tegenstrijdig.

Ga je nog contact opnemen met hem? Ik wil hem voortdurend bellen of smsen, maar meestal kan ik mezelf wel bedwingen, maar natuurlijk vaak ook niet. Hij is nu eenmaal mijn grote liefde, en ik wil niets liever dan hem terug voor mij winnen.

Veel sterkte!!!

Knuffel

afbeelding van JsSunshine

......

Hey,

Als eerst wil ik je bedanken voor je reactie!
Euhm...neej we hadden bijna nooit ruzie, maar we scheelde veel in leeftijd, ik 18 hij 37, en daar had hij wel af en toe moeite mee, maar we hielden/houden veel van mekaar en verder ging alles goed!
We waren egt super in love en zoals ik al schreef zouden we gaan samenwonen enzo.
Maar ik wil morgenochtend voor hij naar zijn werk gaat naar hem toe gaan om hem tog ff te zien en misschien te spreken, als hij wat tegen me wil zeggen, maar anders zie ik hem tog ff.
Ik kan vrijdag pas weer beltegoed halen, dus kan dan pas weer contact over de tel met hem opnemen :S
Maar ik heb het er egt heel moeilijk mee en heb nergens meer zin in!
Hoop echt onwijs dat het goed komt en met jouw vriend ook!!
En neem jij nog contact met hem op en hoe ga jij het proberen aan te pakken??

Xxx Eline

afbeelding van engeltje

hey

hey,

pfff wat een miserie. Dus waarschijnlijk kon hij er niet meer mee om dat jullie zoveel in leeftijd verschilden? Want als ik het zo hoor ging het toch wel goed tussen jullie en hadden jullie zelfs al plannen voor de toekomst. Dus zou ik je ook de raad geven om zeker toch nog eens contact met hem op te nemen, zoals je al zei, morgen langsgaan bij voor het werk. Dan kunnen jullie nog eens praten en wie weet zelfs tot een betere oplossing komen. Ik kan hem misschien wel aan ene kant begrijpen dat hij het er moeilijk bij heeft, maar nu is het aan u om hem duidelijk te maken dat het zeker nog de moeite is om voor te vechten(zo zie ik het alleszins...).

Daarom zou ik zegge, volg je hart, en zoek hem morgen op! Bereid je gewoon voor dat het slecht kan aflopen, dan is de teleurstelling niet zo groot. Ik wil hier niet mee zeggen dat het inderdaad een teleurstelling zal zijn h?ɬ©!!!!

Hoe ik het ga aanpakken? Ik weet het niet goed. Vorige week belde hij mij dat zijn vader waarschijnlijk kanker heeft, dus zal hij op dit moment wel met andere dingen bezig zijn dan met mij. Dus ga ik hem proberen nu zo goed mogelijk te steunen.

Volgens mij is hij niet (of nog niet) bij dat meisje waar hij gevoelens voor had, zo vertelde hij mij toch een paar weken geleden. Dus ik heb nog altijd hoop... Misschien wel naief, maar het is gewoon zo...

Laat morgen zeker iets weten als je bij hem geweest bent!!! My fingers are crossed!!!!

Knuffel

afbeelding van JsSunshine

......

Hey,

Ik ben niet geweest!
Ik durfde gewoon niet!
Ik ben zo bang dat ie boos op me word ofzo, terwijl dat helemaal niet zo hoeft te zijn natuurlijk.
Maar heb nog nix van hem gehoord of gezien :'(
Maar ik denk dat ik morgenochtend toch egt wel langs ga.
Ja, we hadden idd al plannen voor de toekomst, veel zelfs!
I never saw it comin'!
Het lijkt alleen maar slechter met me te gaan!
Ik kom er niet bovenop!
Ik heb het egt verschrikkelijk!
En jij moet ook niet opgeven!
En steun hem idd in deze moeilijke tijd, zal ie hard nodig hebben en misschien krijg jij zo weer een voetje tussen de deur!

Knuffel terug!

afbeelding van engeltje

me again

Het gevoel dat je beschreef, dat je je vreselijk voelt, begrijp ik heel goed.
De eerste week was voor mij een hel. Het enige wat ik kon doen was wenen, en nog maar eens wenen. Wou mijn bed niet meer uit, dacht enkel aan hem en kon het gewoon het niet geloven. Hoopte ergens dat ik wakker zou worden en het allemaal maar een nachtmerrie geweest was.
De tweede week waren de tranen al een beetje opgedroogd, maar natuurlijk had ik nog steeds pijn en veel verdriet. Maar het was al iets draagelijker geworden.
Zo gaan de weken voorbij en voor je het weet kan je weer eens de slappe lach krijgen bij vriendinnen, en merk je dat je even niet aan hem denkt.
Nu kan je dat nog niet geloven misschien, maar het betert echt wel. Ok, bij mij is het ook nog niet helemaal verwerkt, verre van, maar het is dan ook nog maar 6 weken geleden. Maar ik geniet stilaan terug van het leven. De momenten dat ik normaal bij hem doorbracht zijn het zwaarst, dan mis ik hem ongelooflijk (ik zag hem meestal enkel in het weekend want ik zit op kot) en heb ik nergens zin in. Toch ga ik dan op stap met vriendinnen en amuseer ik me echt wel, maar dan kom ik thuis en lig ik terug in mijn eigen bedje, terwijl ik vroeger altijd in het weekend met hem erbij op stap ging en in zijn bed sliep.
Zo heb ik hem 3 weken niet gezien en toen hebben we toch nog eens afgesproken om te praten. We waren gaan uiteten. En juist dat gesprek heeft me heel goed gedaan. Kon het nu iets beter begrijpen en vond het zalig om te zien dat hij ook verdriet had, want ik dacht dat hij niet eens meer aan mij dacht. Daarom denk ik echt wel dat je toch nog eens met hem moet gaan praten, dat hij je recht in de ogen kan kijken en jij hem. Stel het niet te lang uit, zo een gesprek kan wonderen doen. Toen heeft hij mij ook verteld dat hij nog altijd veel voor mij voelde en dat ik hem nog niet volledig kwijt was. Maar of er veel waarheid inzat zullen we in de toekomst weten... Hij heeft tijd nodig, en dat begrijp ik.
Push hem niet teveel en laat je ware ik zien, degene waar hij verliefd op geworden is.
Hoelang is het de vorige keer uitgeweest? En hoe is het weer in orde gekomen? Misschien kan je je daarop baseren.
Hopelijk heb je hier wat aan ( en is het niet warrig wat ik allemaal heb opgeschreven)!!!!
Veel succes meid!

Knuffel!