gisteren hebben we de sleutels van ons appartement teruggegeven aan de eigenaar. Een jaar hebben we samen gewoond...
hij zegt dat hij me enkel ziet als goede vriendin. Dat ik wil zijn ideale vrouw zou zijn, maar dat hij geen gevoelens voor me heeft.

gisteren hebben we de sleutels van ons appartement teruggegeven aan de eigenaar. Een jaar hebben we samen gewoond...
hij zegt dat hij me enkel ziet als goede vriendin. Dat ik wil zijn ideale vrouw zou zijn, maar dat hij geen gevoelens voor me heeft.
Ik dacht altijd dat zijn'verliefde'gevoelens over zouden kunnen zijn omdat hij geen werk had, altijd thuis zat en zich verveelde... Dat dat de factoren waren waarom zijn liefde is weggegaan. Of misschien bedolven onder andere zorgen? Hij zegt dat dat er niets mee te maken heeft.
Hij zegt dat hij me nooit zal vergeten en dat als hij een andere meisje heeft, ze zeker zal vergelijken met mij en dat voor de nieuwe vriendin zeker niet goed gaat zijn omdat hij mij zo goed vindt. Hij wil mijn hoofdkussen houden om iets van mij te hebben. Hij gelooft dat als mensen voor elkaar gemaakt zijn dat dat gevoel wel terug komt. Maar langs de andere kant weet ik dat hij al probeert met andere meisjes iets te gaan drinken... Is dit dan om mij te vergeten of is hij echt al helemaal verder in zijn leven?

Ik weet wel dat het inderdaad de laatste maanden van onze relatie niet zo goed ging, dat hij me minder knuffelde. ( de rest uiteraard nog wel you all know what I mean). Maak ik mezelf iets wijs als ik denk dat het door omstandigheden is dat hij is beginnen twijfelen aan zijn gevoelens? Het is zo moeilijk om te accepteren dat hij die gevoelens niet meer heeft?
We pasten echt heel goed samen. Ook hij zegt dat; hij zegt geen spijt hebben van zijn beslissing, maar dat hij het wel heel jammer vindt voor ons en onze relatie. Dat hij zich soms afvraagt waarom hij niet genoeg gevoelens voor me heeft.
Voor de rest zegt hij zijn keuze gemaakt te hebben en dat hij zich opgelucht voelt, maar dat hij niet meer over ons nadenkt, dat dat wel vanzelf zal komen vanaf dat we verhuisd zijn en elkaar niet meer zien.

Tegen beter weten in, heb ik nog altijd hoop dat hij spijt gaat krijgen en dat hij me gaat missen. Maar hij lijkt alsof hij verder is met zijn leven, maar toch kan ik niet stoppen met hopen. Je weet pas wat je mist als het er echt niet meer is, maarja dan kun je natuurlijk beseffen dat je het niet mist...

raad van jullie is altijd welkom! Ik heb het echt enorm moeilijk om verder te gaan en niet altijd aan hem te denken.
Ik heb nu al een paar dagen niet gehoord en ik heb zelf ook niets laten weten. Binnenkort moet ik hem wel nog eens zien om de allerlaatste dingen van het appartement in orde te brengen.

Ik vraag me af of gevoelens kunnen terugkomen als ze zijn weggegaan door omstandigheden. Misschien denk ik wel teveel na, ik ben precies bezig met de situatie aan het overanalyseren, maar is echt moeilijk om niet aan hem te denken.