Tijdje geleden heb ik hier mijn verhaal opgezet..
Ik had vanavond weer eventjes de behoefte om wat dingent te typen
daar is het hier tenslotte voor..
Ik spreek mijn ex nu heel af en toe op msn, maar ik weet van mezelf dat
daar weer gekwetste dingen uitkomen.
Als ik mezelf voorneem over koetjes en kalfjes te praten, doe ik het mezelf
toch weer aan over dingen te beginnen waar van ik weet dat het mezelf gaat kwetsen.
Dus nu als hij online is, praten we niet met elkaar..
Voor mij beter..
Het doet me pijn om te horen hoeveel gelukt hij wel niet heeft met een ander..
Wat kan mij dat nou schelen denk ik dan.
Net alsof het hem niet kan schelen dat ik het er moeilijk mee heb..
Zegt ie ook nog doodleuk dat deze relatie ''volwassener'' is.
Dan ga ik toch weer aan mezelf twijfelen, en vragen stellen..
Hoe vind hij mij dan? Onvolwassen? (had tohc soms het gevoel dat ik volwassener was als hem)
Is hij nu dan een ander persoon als bij mij?
Waarom zegt hij vaak dingen die bij mij weer vragen opwekken..
Ik kan soms zo over mezelf gaan twijfelen.. en dat wil ik niet,
ik wil graag dat ik hier sterker uit kom, en soms is dat gevoel er niet,
heb meer het gevoel dat het me alleen maar onderuit haalt..

IK hunker zo naar de liefde, ik verlang zo naar zijn armen om me heen,
ik wil zijn veiligheid en vertrouwdheid voelen.
zijn lippen proeven.. er zijn zoveel dingen die ik mis