Een tijdje terug heb ik me aangemeld. Maar nog niks geschreven....Vandaag brak ik een beetje, vandaar maar eens besloten van me af te schrijven.

Iets meer dan een jaar geleden ontmoette ik mijn huidige ex. Ik was heel verliefd en zij ook op mij. Toen we elkaar ontmoette zat ik echter aan de antidepressiva wegens wat zaken uit het verleden die ik moeilijk kon verwerken. Geen goede basis natuurlijk voor een relatie natuurijk, maar ja, je bent gek op elkaar...

Veel te vroeg ben ik hier toen mee gestopt waardoor verschillende problemen terug kwamen. Ik kreeg het toen ook ontzettend druk met werk, raakte wat overspannen waardoor we wat uit elkaar groeiden en uiteindelijk ging zij met een ander toen we besloten hadden om rustig aan te doen. Dat schrok ik ontzettend van en deed me veel pijn. Het deed haar ook veel verdriet, maar ze deed het omdat ze behoefte had aan aandacht en liefde. Ik begreep dat wel omdat ik haar dat heel weinig gegeven had de maanden daarvoor.

Ik wilde haar vergeven, maar was tegelijk ook heel erg boos. Zij maakte het toen definitief uit...Dat brak mijn hart want ik hou echt veel van haar. Heb ervoor gevochten om haar terug te krijgen. Binnen twee weken lukte dat al. We waren weer smoorverliefd op elkaar zoals in de eerste maanden. Ik trok zelfs bij haar in omdat we de afstandsrelatie niet wilden....dit had ik nooit moeten doen omdat ik mijn eigen problemen nog niet opgelost had in de periode dat het uit was...ze kwamen dus toen keer zo hard terug toen we ineens op elkaars lip zaten. Ik twijfelde ineens enorm over het samenwonen omdat ik wist dat ik er toch niet aan toe was, maar deed het voor de sake of de relatie...Ik raakte vervolgens klem in mezelf. Kon haar niet meer 'zien'.., mezelf niet, reageerde over emotioneel op. Zij maakt het uit....diep dal.

Ben vervolgens naar de psycholoog terug gegaan. Werk nu hard aan mezelf. Een reis gemaakt.
Het is nu anderhalve maand uit. Ze maakte het uit met de boodschap dat ze nog wel van me hield, maar dat ze rust wilde. We konden elkaar nu geen relatie bieden zei ze...De 3 weken daarna heb ik haar veel berichten gestuurd met uitleg....uiteindelijk knapte er iets bij haar denk ik twee weken terug. In een dronken bij smste ik haar een foto van een hondje dat ze altijd leuk vond. De volgende dag bood ik mijn excuses aan omdat ik daarmee haar wens van geen contact niet respecteerde. Daar werd ze zo verschrikkelijk boos op dat ze zei dat ik sowieso geen respect had voor gevoelens en dat het haar mateloos irriteerde dat ik hoopte dat het nog goed kwam na hoe ik haar behandeld heb. (heb niks ergs gedaan, alleen zelf gewoon in de knoop) Ze kan nooit meer vertrouwen hebben in ons en ze wil me nooit meer in mijn leven en denkt er totaal niet met fijne gevoelens aan terug....en zo een hele reeks van zulke dingen ineens. Ik heb haar daarna niks meer gestuurd. Dat is nu twee weken terug. Twee zware weken...

Ik weet waar mijn fouten liggen...als ik er nu op terug kijk denk ik....jeetje wie is die persoon geweest...zo ben ik helemaal niet. Ik ben een vrolijke rustige, positief en energiek jongen...Hoe heeft het zo uit de hand kunnen lopen. Ik heb een aantal relaties gehad maar nog nooit zo'n bijzondere klik bij iemand gevoeld en wil echt oud worden met haar.

Vandaag zag ik dat ze een foto van ons op facebook verwijderd had. Dat brak mijn hart. Ik had nog enigszins hoop omdat ze die er op liet staan, hoe stom dat ook klinkt....de schuldgevoelens zijn echt killing nu.