ik heb een relatie van 11 jaar gehad. een zoontje van 5. onze relatie is nooit geweldig geweest en vaak aan en uit, maar we konden niet met en niet zonder elkaar. 2jaar geleden is hij verliefd geworden op een ander en ben ik erachter gekomen. mijn wereld stortte in maar wilde wel bij hem blijven en er aan werken. die verliefdheid heeft meer als een jaar geduurd, en ik was echt op. OP het laatst wilde ik hem weg hebben en heb hem eruit gezet. ik zag geen hoop meer dat het goed kon komen. hij is 2 weken weggeweest en wilde toen met mij verder. Ik heb hem de kans gegeven maar alleen als alles anders zou worden en we eraan zouden werken. Dit leek goed te gaan, maar mijn vertrouwen was helemaal weg. ik dacht dat het wel terug zou komen, maar we zijn al meer als een jaar verder en het komt niet terug. ik denk als ik doorga met hem het over een tijd toch weer gebeurd en ik dan weer veel verdriet heb. ik moest de keuze maken doorgaan en niet zeuren of stoppen en verdriet hebben. op dit moment ben ik alleen met mijn zoontje, maar het doet zo veel pijn. mijn zoontje weet niet wat er aan de hand is en denkt dat hij werken moet. ik heb er veel verdriet van omdat hij een jongen is die alles voor me doet. ik hoef het maar te vragen en hij doet het. als we dingen gaan doen hebben we het leuk, maar in het dagelijks leven de dingen die moeten daar zijn we te verschillend in en daardoor kunnen we allebei niet zijn wie we eigenlijk zijn en waren toen we elkaar leerden kennen. Dit maakt de kans natuurlijk nog veel groter dat hij weer vreemd zal gaan. Het moeilijke is dat als het aan mij lag we altijd bij elkaar zouden blijven, maar dat is ook wat hij nu wilt op dit moment dan. hij is geen prater en dat maakt het moeilijk het vertrouwen terug te krijgen. hoe kun je je verdriet het snelste weg krijgen? hoe lang gaat het duren? heeft er iemand antwoord op? ik heb ook het gevoel dat ik nooit meer iemand zal tegen komen die ik kan vertrouwen en waar ik ook echt op val. alles zal anders worden en dat vind ik verschrikkelijk. hij kent mijn familie en voelt zich er thuis. mijn zoontje is nooit anders gewend geweest dat zijn ouders bij elkaar zijn. heeft iemand antwoorden?