hallo allemaal
ik dacht ga weer even wat schrijven,de pijn en het verdriet en iedere keer maar alles in me hoofd halen en spoken maak me helemaal dol.
ik weet het nu even niet meer de radeloosheid slaat weer toe.
ik probeer iedere keer een uitweg te vinden hoe ik mijn man kan behoeden dat hij een tijd rust en ruimte nodig heeft en op zijn zelf te gaan in een kamer.
maar hij zegt nee zo moeten we het doen want nu bij elkaar blijven werkt niet we hebben rust nodig en ik moet alles op een rij zetten.is het egoistish van mij om er iedere keer over te beginnen?
ik wil het redden ons huwelijk en hij weet niet als hij op ze eigen zit of het gevoel van gezin en welkom voelen weer terug kom daar heeft hij nu geen antwoord op en zegt ook ik kan je het niet beloven en garanderen ik weet het niet.
hoe pak ik het aan?wat kan ik doen
is er iemand die mij kan helpen a.u.b
waar doe ik goed aan?
veel liefs radeloosheid