Ik hou niet zo van open-deur wijsheden, maar deze wil ik je toch niet onthouden. Wherever you go, there you are.
Mijn echte crisis begon na/door de breuk en is voorlopig nog niet voorbij, vrees ik. Of t een 30-er ding is, dat betwijfel ik. Eerder het huidige maatschappelijke klimaat wat veel te veel druk legt op ons allen. Maar dat is verder niet zo relevant.

Ik kan me voorstellen dat t heel lastig is om samen te blijven als je t idee hebt dat je elkaar niet genoeg kan geven. Zij is niet bezig waar jij mee bezig bent. Gelukkig voor haar iig. Toch?
Persoonlijk denk ik niet zo snel dat je als mens verandert, zeker niet op jouw/mijn leeftijd. We hebben allemaar zekerheid nodig (lees:baan oid), hebben materiele behoeften, etc. Dus ga jij naar een andere stad, krijg je een nieuwe baan, een nieuwe omgeving, nieuwe vrienden... Het zal je wellicht verrijken, maar uiteindelijk blijf je jij en die persoon kan je niet ontvluchten. Of je moet iets drastisch doen, zoals een paar jaar in t buitenland vertoefen, een wereldreis maken (het boek Eat,Love, Pray bijv). Je snapt me wel. Maar dat zijn nogal ingrijpende dingen en wil je degene waar je van houdt verliezen?
Ik bedoel, voor mij is geluk dingen delen met anderen en draait t leven om liefde, voor jezelf en anderen.

Nou ja, het is lastig om raad te geven hierin, want wie ben ik?
Hm, een advies wil ik je dan toch geven: ga meer uit je hoofd en meer de wereld in. Ga op zaterdag of zondag vrijwilligerswerk doen of op die sport die je altijd had willen doen. Of het ultieme midlife-crisis ding; haal je motorrijbewijs en koop er een (kan t je aanraden).

Sterkte in elk geval met wat je ook besluit te doen.

zou zijn, als je jezelf nog wat tijd geeft.

Kom eerst tot jezelf en bekijk wat je precies wilt in het leven. In korte termijn, stel vijf jaar. En op lange termijn, nu over tien jaar.

Toen het uit was met mijn vriend, probeerde ik mijn leven opnieuw in te richten. Ik heb een top 3 samengesteld en ik weet wat mijn doelen gaan zijn voor nu en de komende jaren. Ik hoop dit jaar nog met afstrepen te kunnen beginnen.

Maak het jezelf niet moeilijker. Gun jezelf de rust om alles op een rijtje te krijgen. Drastische besluiten zorgen er indd. voor dat je je leven omgooit. Het kan positief uitwerken maar er kunnen ook teleurstellingen zijn. Daar kun je enorme spijt van krijgen.

Je houdt van je ex, begrijpelijk. Loslaten is lastig. Ze is jonger, maar dat maakt niets uit. Jij denkt op dit moment anders, dat geeft niets.
Wil je dat het ooit goed komt, geef het dan ook een kans. Weglopen heeft weinig zin. Je moet ook een confrontatie met jezelf aan gaan. Ben vooral eerlijk tegen jezelf.

Ik geloof dat je even wat tijd in jezelf moet steken. Probeer erachter te komen wat je precies wilt en maak dan keuzes. Vergeet niet: Je mag fouten maken! Durf risico's te nemen, als je maar van die fouten leert en er iets van opsteekt dan zit je op de goede weg.

Ga dingen doen die je leuk vind en ontplooi jezelf, ik weet zeker dat je over een tijd een stuk gelukkiger bent met jezelf. Je weet dan wat je graag wilt en wat je toekomstplannen zijn. Gun jezelf die tijd en benut die tijd door aan jezelf te werken. Ik weet zeker dat je eruit komt.

Sterkte en heel veel liefs MissTyque