Na een uur zat het gesprek erop... hij heeft dus degelijk op 4 dagen plots beslist dat er geen liefde meer is en dat er geen toekomst is. Als ik vroeg waarom hij dan wel nog zichzelf was een week geleden zei hij dat dat toen ook echt oprecht was. Dus na 4 dagen denken laat je een goede relatie van 3j9mnd zomaar vallen. Hij was ook zo hard daarjuist niet normaal, ik herkende niets van wat hij ooit is geweest. Hoe kan dat nu op zo een paar dagen. Ik kan er kop of staart uit opmaken. Allesinds ben ik nu een beetje verbitterd geraakt door zijn gedrag en dat maakt het wel gemakkelijker, al ben ik heel zeker dat ik mijn dipjes nog ga hebben. Ik probeer positief te denken, al ga ik de moeilijkste periode nog tegemoet moeten komen, als het academiejaar binne twee weken weer begint en ik hem weer zie op kot, in de studentenkring, in de avondschool spaans, in de les,... hoe ik daar mee ga om moeten gaan dat is nog een groot vraagteken.

Momenteel zit ik gewoon op een rollercoaster van emoties, dan me weer even sterk voelen, dan weer ineenstorten,... en zo voort en zo voort. Mijn geloof in de liefde is ook helemaal om zeep, iedereen zag ons als een super goe koppel en ook ik voelde dit zo aan (heb al wel wa relaties gehad) en dus blijkbaar kan alles plots zo gedaan zijn, kan je wereld zo instorten.

Ik weet ook niet hoe ik met de momenten van eenzaamheid ga moeten omgaan, nu is iedereen er voor mij, mijn vrienden willen vanalles met me doen, maar dit gaat niet blijven duren dat weet ik ook. Ik ga mezelf nog wel tegenkomen denk ik . Ik wil eigenlijk gwn van de pijn af :'(