Wat nu.... Terwijl ik me moet concentreren op m'n werk stuurt hij me een e-mail. De enige manier waarop hij me nog kan contacteren momenteel. Hij schrijft dat hij volledige verantwoordelijkheid op zich neemt voor de breuk. Hij geeft ook toe dat hij heel erg arrogant is en nooit eerlijk met me geweest. 'Een blinde die nu weer kan zien', dat zijn z'n woorden. Hij zal dezelfde fouten niet meer in de toekomst proberen te maken. En alles wat hij zei zondagavond moet ik met een korreltje zout moest nemen, want hij reageerde uit emotie. Wat dan precies, dat hij niet verliefd op me is? Ik weet niet meer wat ik moet geloven. Het is altijd zo met hem, de ene dag meent hij wat hij zegt en de volgende bedenkt hij zich. Deze mail geeft me gewoon méér vragen, net nu ik het begon te accepteren.
Dan zegt hij ook dat hij meer afstand wilde en eigenlijk geen breuk. Een beetje hoop flakkert nu weer op en ik haat mezelf ervoor. Maar hij eindigt de mail door te zeggen dat we nog steeds vrienden kunnen blijven. Wat moet ik hier nu mee? Je zegt dat je zult veranderen en dat het mijn fout niet was, maar voor een relatie ben ik nog steeds niet goed genoeg? Ben ik gewoon een les die hij geleerd heeft, voor z'n volgende relatie? Ik heb er ook nog helemaal behoefte aan om hem te horen, dit doet me weer aan alles twijfelen en rijt de wonde weer open. Ik was net weer was rustiger aan het worden en dit maakt me weer van streek. Daar gaat m'n concentratie voor de rest van de dag. Ik wou dat hij me gewoon met rust liet...