Beste vriend en ik zijn, voor degenen die het niet wisten, na het verbreken van mijn relatie waardoor ik op ldvd terecht ben gekomen in een soort van relatie beland.
Hij was in het begin niet superhappig, was niet verliefd op mij. Eerst vond ik dat vervelend maar later ging ik zelf ook twijfelen of ik wel echt wat met hem wilde. Uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat dit niet het geval was en dat heb ik hem toen verteld. Ik voelde me niet tot hem aangetrokken, bemerkte teveel ergernis bij mezelf en wilde gewoon alleen vrienden zijn.
En daar was hij dus helemaal kapot van!! Hij was inmiddels omgeturnd en voelde wel verliefdheid. Ik heb gezegd graag vrienden met hem te willen blijven. Ik had de hoop dat dit zou lukken. Zeker omdat hij ook zo ontzettend graag onze vriendschap wilde behouden.
Maar ik moet er op terug komen. Het lukt niet. Hij zoekt meerdere malen per dag contact met me, grijpt elke gelegenheid aan om bij me te zijn, probeert steeds ergens te zijn waar ik ook ben en ik krijg het zo benauwd.
Want ik kom op het punt waar ik moet gaan doen wat ik niet wilde, omdat ik weet hoe het voelt: Hard tegen hem zijn!!! Maar ik krijg zo bijna een hekel aan hem. Ik wil geen relatie met hem. Ik wil niet dat hij me de hele dag door appt. Ik wil niet dat hij bij de winkels ineens voor mijn neus staat of dat hij ineens bij de sportles van mijn kindje staat om ons even te zien.
Volgens mij is een vriendschap op deze wijze niet mogelijk. De kriebels voor de andere man wilde ik hem nog even besparen, zeker omdat ik nog niet weet waar dat heen gaat, maar misschien moet ik hem dat toch gaan vertellen?? Ik weet het niet.. Verschrikkelijk is dit, ik wil hem geen pijn doen maar deze overkill aan contact werkt zo benauwend dat ik niet meer weet hoe ik dit liefdevol moet aanpakken...