afgelopen zondag vertelde mijn man dat hij niet meer genoeg van mij hield om verder te gaan. ik wist natuurlijk dat dit al even speelde. 2 maanden geleden heeft hij het uitgesproken en toen hebben we afgesproken om het tot de kerstvakantie aan te zien. zover is het niet gekomen. hij is nogal gesloten en heeft lang gewacht om het uit te spreken. had hij het maar eerder besproken met vrienden dan had hij gehoord dat dit wel meer voorkomt in relaties.
hij is meteen naar zijn moeder gegaan. de volgende dag heeft hij een vriend gesproken en die heeft hem geadviseerd om eerst eens 3 maanden ergens anders te gaan wonen om te kijken of dit is wat hij wil.
meerdere mensen vonden dit een goede optie, ik ook. ik heb zo de tijd om er aan te wennen en ik heb ook nog een beetje hoop dat het terug komt.
gisteren heeft hij een vakantiehuisje gevonden waar hij in kan en vandaag heeft hij zijn spullen gepakt is vertrokken. we hebben vanmiddag veel gehuild. hij zegt dat hij dit ook niet wil maar dat je je gevoel niet kunt dwingen. dat is ook zo maar ik weet ook dat het terug kan komen.
ik kan niets anders doen dan afwachten........
niet teveel hopen
de verwerking van liefdesverdriet is voor een belangrijk deel afhankelijk van de hoop die je nog koestert dat hij terug zal komen. pas als je die laat varen kan de verwerking pas goed beginnen. ik heb dit allemaal ook zo meegemaakt en dit klopt allemaal.
Maar het is wel verdomd
Maar het is wel verdomd lastig om die hoop uit te schakelen. Dat kan niet van het ene op het andere moment. Als je nog van iemand houdt dan blijf je hopen dat diegene terugkomt, hoe zeer je ook weet dat dat niet het geval zal zijn. Door verloop van tijd vervliegt die hoop, alleen het is per persoon en per situatie verschillend hoe lang dat zal duren.
In zo'n situatie is het natuurlijk helemaal lastig, omdat je beide hoopt dat het gevoel terugkomt. Maar na drie maanden blijkt dat vaak toch niet zo te zijn.