Hij is terug, maar toch ook niet.

afbeelding van personal21

Na 6 weken met een rotgevoel te hebben gezeten, wetende dat er dingen niet klopten... ben ik er nu achter.

Afgelopen maandag is hij terug gekomen. Hij is precies 2 dagen thuis geweest, om vervolgens naar zijn nieuwe liefje te vertrekken.

Zie het verhaal in mijn vorige blog... hij heeft gezoend met een meisje.. waar ik niks van geloof hoor. Er moet meer gebeurd zijn. Ik had al die tijd dat hij het uit heeft gemaakt het gevoel gehad dat er meer aan de hand was dan twijfel... dus dat hij verliefd op haar is.... en dat gevoel is afgelopen donderdag bevestigd.

Niet door meneer zelf, maar door mevrouwtje ik ga achter mannen aan die in een relatie zitten. Ze plaatste een foto van hem bij een of ander meer in schotland waar ze woont en heeft hem getagd, waardoor heel zijn vriendjeslijst het kon zien, inclusief ik, die nog van niks wist.... halleluja....

Ik ben ingestort... ik wist het al die tijd al maar dat hij niet eerlijk is geweest dat geeft me nog een trap na... ik had die gevoelens allemaal al, maar dat ik er op deze manier achter moest komen... vind ik echt gemeen!!! En respectloos.

Heb hem een berichtje gestuurd op facebook, dat hij oneerlijk is en dat ik het allang wist maar dat hij gewoon geen respect heeft kunnen tonen naar mij toe. Hij reageerde met dat hij wat dat betreft geen goede beslissingen heeft gemaakt door het mij niet te vertellen. Hij begreep dat ik boos was.

Heb daarna een berichtje gestuurd dat ik een face to face gesprek met hem wil, zodat ik ook die deur achter me dicht kan doen en het kan afsluiten... ben blij dat ik een berichtje heb gestuurd want ik wil hem niet terug. Ik wil alleen dat hij mij recht in mijn gezicht de waarheid verteld.. ipv al die tijd alles via facebook op te lossen. Ik gun hem die makkelijke weg niet..... zo van uit het oog uit het hart... is allemaal een beetje te makkelijk en zo ga je niet als volwassen mensen uit elkaar. In ieder geval niet als 1 van de 2 het in eerste instantie niet zag aankomen en dit geval wel wat meer uitleg mag krijgen...

Ik baal er van , heb nog steeds wel verdriet, maar ik wil ook verder met mijn leven. Ik wil dit afsluiten hoeveel ik ook nog om hem geef, wat hij heeft gedaan is niet te vergeven.... ik wil alleen maar rust...

afbeelding van Lenka

Ik kan je jammer genoeg niet

Ik kan je jammer genoeg niet echt goede raad geven..
Ik begrijp wel dat je je gekwetst voelt.. is ook normaal na wat je hebt meegemaakt. Ik herken ook wel dat je zoiets wil afsluiten.. al weet ik zelf niet 100% zeker of dat een goede beslissing is. Ik denk dat hij nooit de waarheid in je gezicht gaat zeggen, zeker niet als jij je kwaadheid toont.
Positief is wel dat je zegt dat je verder wil met je leven!! Je verdient beter.

Ik ben wel benieuwd of hij nog op je berichtje reageert en of hij dat face to face gesprek wil/ durft aangaan?

Sterkte!

afbeelding van personal21

@ Lenka

Hi,

Bedankt voor je reactie !!

Hij heeft niet gereageerd op mijn berichtje op facebook. Hij is wel online geweest, en heeft hem gelezen, maar geen reactie, zoals ik al had verwacht. Misschien komt het later nog, maar ik ga er niet op zitten hopen.

Ik weet wel zeker dat hij me de waarheid niet gaat vertellen. Ik ben ook niet kwaad, meer teleurgesteld en het gaat me er meer om dat het uit is gegaan via facebook, geen contact meer is geweest.. en nu weer via facebook. Dat irriteert me.. we zijn allebei volwassen en ik wil op een normale manier een soort van afscheid van iets nemen wat ooit was...

De laatste keer dat ik hem zag, was alles min of meer koek en ei... en ineens was het over... zonder dat hij dat recht in men gezicht heeft gezegd. Ik wil gewoon afscheid nemen... van hem... zodat ik hem ook los kan laten. Ik wil niet in een verleden blijven hangen omdat ik die deur niet dicht kan doen... zou alleen willen dat hij dat snapt. Dat hij het me gunt dat ik ook verder kan met mijn leven...

Ben inderdaad bang dat hij de confrontatie niet aan durft, omdat hij wel weet wat hij heeft gedaan en hij het wel makkelijk vind zo. Ik vind het alleen laf... ook al weet ik dat ik totaal niet meer belangrijk ben in zijn leven...

Bedankt voor je reactie Glimlach!!

afbeelding van Lenka

Eigenlijk herken ik heel goed

Eigenlijk herken ik heel goed wat je schrijft.. niet jouw hele verhaal, maar wel dat je het ook wil afsluiten.. en ik ben er ook zeker van dat een laatste gesprek de enige manier is om de deur dicht te kunnen doen (zoals jij het beschrijft). Maar hoe doe je zoiets, dat is inderdaad niet gemakkelijk..

Ikzelf heb (na vele gesprekken met vrienden en mensen die er vanop een afstand naar kijken) besloten om hem eerst even met rust te laten. Zo heb ik zelf de tijd om het wat te verwerken en ik denk ook dat dat bij hem zo zal zijn.. Binnen een maand ofzo een gesprek lijkt me een beter idee. Niet om mijn kwaadheid naar hem te uiten, maar op een rustige/ volwassen manier (we zijn al 30+) Knipoog toch nog een paar woorden te wisselen.
Ik weet niet of je hier iets aan hebt, maar ik wou je zeker laten weten dat ik je gevoel herken!

Sterkte nog!