Vanmorgen spraken we af dat hij vanmiddag zou komen.
Het was leuk en goed. Eerst wat gekletst. Daarna langs het strand en door de duinen gewandeld. Even boodschappen gedaan, samen gegeten. Nog koffie gedronken en toen ging hij weer weg.
Wel gezoend en geknuffeld, verder niets. Op een bepaald moment zuchtte hij heel diep. Ik vroeg toen wat er was. Hij zei dat het een moeilijke/lastige situatie is. Daar ben ik verder niet op ingegaan.
Ik ben rustig gebleven, heb niet gevraagd of het weer goed kwam. Ik heb nu zoiets van: ik wil over een tijdje nog wel een keer op deze manier afspreken. En dat voelt fijn en goed.