Zaterdag is hij weer langs geweest. Dat was weer leuk en gezellig.
Toen hij wegging zei hij: tot de volgende keer. Daarop zei ik: we zien wel.
Ik kan het me verbeeld hebben, maar zijn gezicht vertrok wel.
Tja....

Vanmorgen spraken we af dat hij vanmiddag zou komen.
Het was leuk en goed. Eerst wat gekletst. Daarna langs het strand en door de duinen gewandeld. Even boodschappen gedaan, samen gegeten. Nog koffie gedronken en toen ging hij weer weg.
Wel gezoend en geknuffeld, verder niets. Op een bepaald moment zuchtte hij heel diep. Ik vroeg toen wat er was. Hij zei dat het een moeilijke/lastige situatie is. Daar ben ik verder niet op ingegaan.

Een paar dagen later smste ik hem dat ik wilde afspreken en dat hij gewoon contact mag opnemen. Daar was hij blij om.
Diezelfde avond was ik voor het eerst sinds weken weer op msn. Hij sprak me meteen aan. Het was een leuk gesprek. Ik had de indruk dat hij het er nog moeilijk mee heeft. Ook vroeg hij me wat ik het meeste miste sinds hij weg is. Simpel antwoord: hem. Hij zei toen dat hij mij ook miste.

Weer nieuws, het moet niet gekker worden!
Vanmiddag weer een sms van hem: of hij het boek van mijn zus moest opsturen of dat hij het langs zou brengen.
Ik smste terug dat hij dat met mijn zus moest overleggen, het is tenslotte haar boek.
Smst hij weer terug: of ik het leuk vind als hij langskomt als hij dat boek heeft langs gebracht. En of ik nog contact wil blijven houden of dat hij moet wachten tot ik contact opneem of juist niet.
Ik heb nog niets teruggestuurd, want ik heb geen idee wat ik hiermee moet. Ik ga er nog even over nadenken.
Detail: hij woont hier 170 kilometer vandaan....

Misschien ben ik iets te snel.
Maar mogen er geen positieve ontwikkelingen gemeld worden?
Ik zie namelijk alleen reacties op verdrietige blogs en weinig op positieve blogs.
Dat vind ik jammer, want liefdesverdriet of een breuk kan ook positieve ontwikkelingen geven!
Als ik mensen heb gekwetst, dan spijt me dat. Maar ik wilde het even kwiijt!

Even weer een update van mij.
Gisteravond kreeg ik een sms van hem. Hij wilde zeggen dat hij niet boos op me was. Ik had echt zoiets van: he?
Vanmorgen een sms gestuurd. Dat ik niet dacht dat hij boos op mij was en waarom hij dat dacht.
Hij smste (snel) terug dat ik niet online was, mijn zus hem smste over een boek wat nog bij hem ligt (het is haar boek) en omdat de laatste keer dat we samen waren niet heel lekker liep. Hij vroeg dat zich af.
Pfff...
Ik ga nu weer radiostilte houden. Kijken wat er verder gebeurd.

Net weer een huilbui gehad. Ik heb geen idee waar het vandaag kwam, maar ineens gebeurde het.
Ik moet wel eerlijk zeggen dat het me wel oplucht. Voel me een stuk lichter.
Wel zag in dat hij op msn is. Maar ik ga hem niet aanspreken!!