Ik ben een meisje van 14 ik woon in belgie, tienen.
Daar was deze jongen, ik hield echt van hem, ik heb voor hem al veel relaties gehad maar da was nooit serieus, deze jongen was speciaal, ik voelde me goed bij hem, ookal hadden we soms ruzie, en moest ik huilen, ik hield van hem, maar elke dag leek alsof ik hem meer en meer verloor, hij begon almaar meer afstandelijk te doen, minder knuffelen of kussen...ik had hier zoveel verdriet van, ik had hem een cadeautje gekocht, een armband van 50 euro, ik had van hem een mp4 gekregen, ik dacht toen wel dat het beter zou zijn tussen ons, maar nee...Zaterdag was hij hier, ik was doodziek had 40 graden koorts, ik zei hem dat ik maar 38 had want ik wou me ni aanstellen..we zaten hier in de zetel film te kijken, hij deed raar, zei niks, ofja zei amper iets, pakte me ni vast in de zetel..toen mij ouders binnenkwamen had ik zijn arm opgehoffen en over mij gelegd zodat ik in zijn armen zou liggen, Ik zei hem dat ik iets voor zijn valentijn had gekocht, hij antwoorde daarop dat da ni moest, da kwam nogal grof over en kwetste mij, en deed mij twijfelen of hij het wel meende met mij, na de film zei hij dat hij door moest, maar hij wou me zelfs geen kus geven toen hij vetrok, een knuffel moest hij al over blazen, ik vroeg of ik een kus kreeg, hij gaf me 1 op mijn kaak, ik vroeg voor 1 op zijn mond, en gaf hem 1, ma hij zei dat hij moe was, toen is hij naar huis gegaan, hij antwoorde amper tot ni op mijn smsjes op msn deed hij afstandelijk, tot woensdag ik stuurde hem een sms en hij antwoorde ni toen ik zag dat hij net online kwam op msn vroeg ik waarom hij ni antwoorde op mijn sms, weer antwoorde hij niet, ik ben gewoon offline gegaan en ben na half uur terug online gegaan, toen zei hij hey, en zei hij da we moeste praten, ik zei onmiddelijk dat ik hem ni kwijt wil en da hij het ni mocht uitmaken...toch zei hij dat hij mij een heel leuk meisje vond maar dat hij ni verliefd op me was, dat hij nimeer kon, hij probeerde verliefd op me te worden maar het lukte hem niet zei hij..hij kon nimeer. ik smeekte voor kansen maar het was hopeloos. ik heb kanker, ik durfde hem da ni te zeggen, hij zou het toch ni geloven..ik hoop dat ik sterf, hij was de enige steun, ik hou zoveel van hem ik hou echt veel van hem, nu zit ik hier met zijn valentijns cadeau wat me 100 euro heeft gekost, zijn naam en mijn naam staan erop geschreven, ik weet ni wa ik ermee moet doen het was zo duur elke keer dat ik ernaar kijk val ik in tranen, elke keer als ik aan hem denk wil ik dood, het gedacht dat hij misschien een ander heeft ik wil dood ik kan dit echt nimeer
@ Stephanie
Lieve Stephanie,
Goh meisje, wat moet je veel doormaken, terwijl je nog zo jong bent.
Ik begrijp dat je heel erg verliefd bent op deze jongen en zelfs al een duur Valentijnscadeau hebt gekocht.
Het doet dan hartstikke veel pijn te moeten horen, dat hij niet dezelfde gevoelens heeft voor jou, die jij voor hem wel hebt.
Maar het zou ook niet fijn zijn, wanneer hij alleen uit medelijden met je zou blijven omgaan.
Ik denk ook niet, dat je dit zou willen.
Ik denk dat hij jou een geweldig en lief meisje vind, en hij het daarom ook heel erg moeilijk vond, je te moeten vertellen dat hij niet verliefd op je is.
Ik denk ook zomaar dat hij op een bepaalde manier wel veel om je geeft.
Maar hij wel zag dat jij gevoelens hebt, en hij ze niet op deze manier voelt, om een relatie te kunnen behouden.
Je kreeg veel steun van hem en voelt je nu in de steek gelaten en dat is ook logisch.
Wanneer je zelf erg veel van iemand houdt en dan te horen krijgt dat de gevoelens niet wederzijds zijn op een manier die jij graag zou willen, doet dat heel veel pijn.
En dan heb je ook nog een duur cadeau gekocht, is er geen mogelijkheid dat je dit terug kan brengen naar de winkel?
Misschien samen met je ouders, als je straks eens in alle rust met je ouders gaat praten hierover?
Wanneer je ouders op de hoogte zijn wat er nu in je omgaat, kunnen ze je helpen en steunen.
Ik weet zeker dat ze dit met veel liefde zullen doen, en hoop dat je ondanks je ziekte (wat heel erg is, op zo een jonge leeftijd te moeten meemaken) voor jezelf blijft vechten.
Je bent nog jong meis, het leven heeft je nog zoveel te bieden, en jij hebt het leven nog zoveel te bieden.
Ik hoop dat je mijn advies opvolgt en je in ieder geval met je ouders gaat praten want ze moeten echt weten, wat je nu doormaakt en hoe je gevoelens zijn.
Ik wens je ontzettend veel sterkte toe, met alles wat je nu doormaakt.
Liefs van Layla
@Stephanievaleri
Liefdesverdriet is vreselijk,wij kennen het allemaal hier en ik kan je goed begrijpen. Je moet jezelf even de tijd geven om hier over na te denken en je moet hier over gaan praten. Je hebt vast goede vriendinnen, ga ze maar de oren van het hoofd kletsen en gooi al je verdriet eruit!
En ook ik vind dat je (als dat kan) jij er met je ouders over moet praten, draai wat harde muziek en schreeuw lekker mee, schreeuwen kan ontzettend opluchten!
Laat hem maar even met rust en ga nu voor jezelf, eerst beter worden meid!
Ik vind het heel goed van je, dat je hier van je af geschreven hebt, en niet denken over dood gaan, jij moet doorgaan met leven, denk erom hoor. Zoek anders hulp via je huisarts!!
Ga ervoor, je bent sterker dan je denkt!!
Letje