Het begon 2j geleden.. plots kreeg ik een mailtje van een ex die ik 10j niet had gezien. Het contact verliep vlot, en we hebben veel bijgepraat. Nu blijkt dat hij toen al met leugens begon.

Hij vertelde me dat hij single was. Hij had wel enkele relaties gehad maar had me nooit kunnen vergeten. We spraken regelmatig af, belden en smsten elkaar meermaals per dag en groeiden langzaam weer naar elkaar toe. Ik kreeg gevoelens voor hem en hij zei dat dit wederzijds was, alleen had hij iets meer tijd nodig. Hij had namelijk in al die jaren veel meegemaakt en durfde niet zomaar in een relatie te stappen. Ik probeerde dat te begrijpen en gaf hem tijd. Onze momenten samen waren geweldig... Hij wist alles van me, hielp me met alles.. Ik had echt het gevoel dat er iemand voor me was..
Dit heeft bijna 1j geduurd.. toen begon mijn geduld een beetje op te geraken.. Ofwel kies je voor iemand, ofwel heb je niets samen.. Ik ervaarde het een beetje als "aantrekken, afstoten" .. Ik heb het er heel moeilijk mee gehad, maar ik heb besloten er een punt achter te zetten. En zeer typisch begon hij dan weer het initiatief te nemen.. Ik hoorde hem zeer vaak, hij had spijt, hij wou me niet opnieuw kwijt, hij zag me graag... (alleen maar positieve dingen). Een paar maanden hebben we elkaar minder gezien, maar "iets" bracht ons weer samen en we spraken weer regelmatig af.

In zijn verhaal woonde hij bij zijn vader, tot hij enkele maanden geleden plots een huis had gekocht bij mij in de buurt. Ik mocht er voorlopig niet komen, want hij wou het eerst opknappen.. Toen dacht ik voor het eerst dat er iets niet klopte. En na 2 maanden uitzoeken wat er aan de hand was kwam ik er achter dat hij een vriendin had. Enorm pijnlijk....

Ik was kwaad en voelde me ook bedrogen (ook al hadden we niet echt een relatie)! Ik ben naar hen toe gereden en heb alles verteld aan zijn vriendin! Ik heb bewijzen gegeven.. ze weet alles! Hun relatie duurt al 3,5 jaar.. dus al van voor ons contact 2j geleden. Hij heeft 2 gsm nummers, 2 email adressen.. Hij loog over alles. En dat is ook het ergste.. dat vertrouwen!
Wat zij beslist weet ik niet, en eerlijk gezegd interesseert het me ook niet veel. Hij heeft iets gedaan wat je gewoon niet doet dus voor mij is het definitief over en uit! Ondertussen zijn er een paar weken over gegaan..

MAAR.. eigenlijk mis ik echt een laatste gesprek. Ik heb spijt dat ik meteen hen beiden heb geconfronteerd. Ik had eerst hem willen confronteren met dit hele gebeuren.. Ik heb 1001 vragen, en ik realiseer me echt dat hij daarop nooit een antwoord zal geven. Maar een gesprek met hem waar ik hem duidelijk kan zeggen wat ik vind (op een rustige manier waarbij ik sterk overkom) zou me kracht geven en zou me zo helpen dit hoofdstuk af te sluiten..

Is dit een wijze beslissing?
Zijn er mensen die iets gelijkaardigs hebben meegemaakt?

Ik vind veel verhalen over bedrogen zijn in een relatie.. Maar ik leek wel zijn minnares, alleen wist ik het zelf niet.
En ook ik heb het er moeilijk mee.

Lenka