Tijdje geen nieuws... maar gisteren was het dan eindelijk zo ver... ik heb M weer gesproken over de telefoon... Ze belde toen ik net van mijn werk naar huis ging, daarna belde me thuis terug...

Het gesprek was eigenlijk heel erg positief en fijn... Warm zelfs... en het stemde me wel hoopvol... er is nog steeds een heleboel tussen ons... Het is alleen verwikkeld in zoveel ingewikkelde rotzooi... maar het IS er wel...

Voor het eerst hebben we rustig kunnen praten over de hele situatie... Ze vertelde dat ze zich nu thuis, in haar eigen leventje, nog steeds niet veel beter voelt als met ons... Voor een gedeelte lagen die problemen dus wel bij ons, maar voor een groot gedeelte kwamen ze ook van haar eigen onrust, haar eigen wensen en dromen die ze maar niet kan waarmaken...

M is een reiziger, in de letterlijke en spreekwoordelijke zin van het woord... ze heeft haar hart verloren aan het buitenland, en lange wereldreizen... ontwikkelingswerk, vreemde kulturen, andere landen, groei, ontwikkeling, ervaring... ze heeft de laatste jaren in een leven gezeten wat voor haar gewoon niet fijn is geweest... niet goed is geweest... dat betekent niet alleen de relatie, maar ook haar vrienden, haar werk, huis, alle verplichtingen, haar hele leven zon beetje... En dat heeft ze voor zichzelf weggestopt... en dat is dus tot uitbarsting gekomen en heeft voor meer en meer problemen gezorgd...

Ik ken M heel goed, en weet dat dit heel erg bij haar past... heb ook gezegd dat ik dat ook allemaal snap... maar ik vind niet dat dit een afweging of een beperking moet zijn in haar gevoel tov van mij en dat heb ik ook gezegd... Die wensen staan los van onze situatie... Als zij een half jaar of langer naar het buitenland wil, dan moet ze dat doen... Ik zou dat uiteraard niet super vinden, maar als je van iemand houdt, wil je dat die persoon doet wat belangrijk voor haar is... Wat bij haar hoort...

Een half jaar zou ik zowieso niet zon probleem vinden... want in dat geval kun je zelf ook nog een keer op en neer gaan... dan is het dus 2 keer drie maanden, met een gezamelijke vakantie in het midden...

Maar goed... ze is duidelijk op zoek naar iets, en kan dit nu nog niet goed vinden... toch hebben we het veel over ons gehad ook... ze gaf zelf ook aan dat haar negatieve gevoel haar gevoel over ons een beetje heeft overspoeld, waardoor de situatie zwaarder werd... tel daarbij op dat M iemand is die ERG moeilijk communiceert en je hebt na 2,5 jaar een hoop problemen die torenhoog lijken...

maar, en dat vond ik heel fijn om te horen, we waren het met elkaar eens dat dat gevoel gebaseerd is op 2 mensen uit het verleden... en dat het dus niet helemaal eerlijk is om daar heel erg naar te kijken... niet dat we nu in de laatste maanden ineens compleet veranderd zijn, maar we hebben allebei wel heel erg veel nagedacht, en hebben allebei, onafhankelijk van elkaar, belangrijke stappen gezet...

Ik vond het wel apart om te horen dat ze eigenlijk nog steeds een beetje in hetzelfde schuitje zit als 1 maand geleden... ik ben zelf heel erg aan de slag gegaan, kritisch naar mezelf gekeken en een aantal belangrijke stappen gezet om dingen op orde te krijgen, en om beweging in mijn leven te krijgen... terwijl zij vooral toch nog steeds thuis op de bank ligt, en makkelijke alternatieven verkiest boven de dingen die ze nu zou moeten doen... Zo weet ze dat ze zou moeten mediteren of gaan joggen, en toch blijft ze dan maar hangen op de bank, of gaat ze tot diep in de nacht uit met vriendinnen...

Ieder zijn weg... maar het maakt het wel makkelijker voor me om dingen te relativeren...

Aan het einde van het gesprek vroeg ik wel of ze een keer face to face wilde praten... ik zei dat ik het best eng vind om de hele tijd alleen maar apart van elkaar na te denken, conclusies te trekken, plannen te maken... maar dat we niet SAMEN praten... en dat ik dat wel heel graag wilde... ze zei dat ze dat snapte, en dat ze het met me eens was... dat ze het ook graag zou willen, dat ze er zelf ook over na had gedacht... maar dat ze er toch nog even over na wilde denken... geen probleem, zei ik... neem alle tijd die je nodig hebt... denk erover na en zodra je er ruimte in je hoofd voor hebt ben ik er...

Het lijkt me zo heerlijk om haar weer eens te zien... we hebben een hoop dingen fout gedaan, maar er zit nog steeds zoveel warmte en echtheid tussen ons... we hebben het ook nog over ons begin gehad... we hebben echt een bijna sprookjesachtig begin gehad aan onze relatie...

Ook gaf ze aan dat ze wel wat nieuwe muziek wilde horen... of ik haar wat mooie cdtjes wilde toesturen...

Al met al... dus veel goed nieuws... stukjes vallen op zijn plaats... dingen die ik niet onoverbrugbaar vind... zeker niet als we gewoon eerlijk zijn, en elkaar de ruimte geven die we nodig hebben...

We sloten af met een ik hou van je... wat heerlijk om dat te horen!

De LIEFDE is er nog.......

en dat is heel fijn!!!!!!

Mike