iedereen is hier welkom. ik heb respect voor je, je bent eerlijk geweest tegen jezelf en hebt onder ogen gezien dat je je niet voor de volle 100% in je relatie kon geven omdat je simpelweg verliefd was op iemand anders. helaas, in jouw geval, kan je met die verliefdheid geen kant op! ik snap dat het vreselijk is en je door een hel gaat omdat je niets liever wil dan bij hem zijn..aan de andere kant. weet de persoon in kwesie, A., überhaupt wel dat jij deze gevoelens voor hem hebt? want als hij dat niet weet kan hij er ook niet op reageren, jij bent wel de ex-vriendin van zijn vriend dus misschien staat hem dat ook in de weg. als A. nu gelukkig is in zijn huidige relatie, wacht dan af en probeer afstand te nemen, langzaamaan denk je steeds minder aan hem..tenminste dat hoop ik voor je. als je niet duidelijk maakt wat je het liefst van hem wil, blijf je jezelf altijd afvragen; hoe had het kunnen zijn? succes en sterkte!

je blog greep me aan, omdat ik op mijn manier weet hoe t voelt om zo intens te voelen voor iemand. In mijn geval was t voor haar niet genoeg, of waarschijnlijk juist teveel, en besloot ze dat ze alleen verder wilde.
Maar goed, wat je aangeeft is dat hij niet eens weet dat je zo voor hem voelt. En dat je op dit moment begrijpelijk erg ongelukkig bent. Denk je dat je met hem wel gelukkig zou worden? Het is voor buitenstaanders zo moeilijk er iets over te zeggen. Immers ben jij de enige die het kan voelen. In mijn situatie is er ook een hoop geroepen in termen van; projecteer je niet teveel op haar? Of; hang je je geluk niet op aan een ander?
Vragen die je jezelf in zo'n stemming denk ik wel moet vragen. En kunnen beantwoorden. Is het wat het is, of maak je het tot wat het is?
Mijn conclusie (voor mijzelf) was dat mijn gevoel (opr)echt was en ik heb er dan ook alles aan gedaan om haar dat duidelijk te maken. Zelfs recentelijk, bijna 2,5 jaar na dato...
Ik zou het niet anders doen een tweede keer, zelfs al heeft het mij praktisch niets opgeleverd. Ze is nog steeds weg en heeft nu een ander. Bovenop meent ze dat we toch teveel verschillen, wat ik toch heel anders zie.

Bij elkaar opgeteld, zou ik (mits bovenstaande vraag met ja beantwoord kan worden) van mijn hart geen moordkuil maken, maar besef goed dat er nog wat op t spel staat, al lijkt het dat je niets te verliezen hebt. Namelijk hoop. Mocht hij los van zijn vriendin zeggen dat hij niet zo voor jou voelt als jij voor hem, dan gaat het verdomd veel zeer doen.
Maar ik denk dat je beter iets kunt doen en daar spijt van hebben, dan dat je altijd met spijt zal rondlopen dat je het NIET hebt verteld. Dat is zo zonde. Meant to be kan namelijk ook betekenen dat je iets aangeboden krijgt, maar er vervolgens wel hard voor moet strijden. Ik denk dat t eerder dat betekent , dan dat het allemaal zo easy en frictieloos gaat.

Veel sterkte en wijsheid!

Lieve Salty Tears,

Ook ik heb een ex die ik maar niet kan vergeten. Het verschil is alleen dat ik niet degene ben die een einde aan de relatie gemaakt heb. Wij waren 18 jaar samen, 15 jaar getrouwd en hebben twee kinderen. Ik zie mijn ex 3 a 4 keer per week. Als ik hem gezien heb, ben ik weer helemaal van slag. Deze man was gewoon DE man voor mij. Ik hield en hou nog steeds ontzettend veel van hem. Wij zijn nu zes jaar uit elkaar en er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan hem denk. Hij is verder gegaan met zijn leven, woont weer samen etc etc. Ik kan het gewoon niet. Bij alles wat ik doe, gaat hij mee. Als ik wel eens op een datingsite kijk, vergelijk ik de mannen altijd met mijn ex en weet ik dat ik nog steeds verliefd ben op deze man.

Ook ik ben doodongelukkig, beleef nergens plezier aan en als ik ergens ben waar een vrolijke ik wordt verwacht speel ik toneel. Thuis klap ik dan weer in elkaar. God wat mis ik die man. Ook ik wilde dat ik dit gevoel niet had en ook verder kon met mijn leven.