Ik weet het niet.. We hadden een relatie van 3jaar, alles leek zo mooi en ging gewoon perfect. Tot aan de einde van de school vakantie, ze zal het druk hebben met haar school, en had weinig tijd voor mij. Ze wou mij dat niet aan doen en wou uit elkaar gaan. Daarbij kwam ook nog is de bekende no-contact-rule.. Ik kon dat niet begrijpen, dat ze me dumpte voor me school. Ik dus maar zeuren, zeuren en nog is zeuren. Nooit gescholden, atlijd vriendelijk en met respect behandeld. Op een duur besefte ik het. Ze hebt het druk, en ze wilt me vergeten. Zij had het ook zwaar. Ik besloot om haar toen ook met rust te laten. 2 maanden later, stond ze weer voor me deur. Ze kon er niet tegen en wou me terug. Ik was toen happy, en heb niet goed nagedacht over mijn beslissing. 2weken weer beetje contact gehad, maar altijd in me achterhoofd gehad ''wat als het zo weer mis gaat?'' Ik wou niet weer opnieuw aan het proces beginnen. Ik heb het haar geprobeerd duidelijk te maken dat ik tijd nodig had om er rustig over na te denken. 2weken, ik was klaar om over nieuw te beginnen. ik mailde haar, en legde het haar uit. Met antwoord, IK BEN ER KLAAR MEE EN LAAT ME MET RUST. Ik begrijpte het weer niet, en zeikte weer. Dit maal was het niet de aller liefste mails naar elkaar toe. Maar uit eindelijk toch voor mij gevoel weer alles goed gepraat. Maar ze wou der nu echt mee stoppen. Ik heb haar weer met rust gelaten. 1 maand later stuurde ik haar weer een mail met ''alles goed?'' Waarop ik gewoon normaal antwoord kreeg. Toen via hotmail met elkaar gepraat, en zij zal erover na denken of ze het nog een kans wil geven. 2dagen later, had ze haar beslissing genomen. 1 avond over van alles en nog wat gepraat en het voelde voor mij weer zoals vroeger. Ik was dolblij, volgens mij gevoel was zij ook dol bij, maar tegendeel is bewezen. De volgende dag kreeg ik een mail, dat er toch teveel gebeurd is dat we er nu echt definitief mee moeten stoppen. En dat ze zich aan mij zat te ergeren. Ik snapte het niet, waarom zij je het niet toen die avond? Waarom geef je mij die hoop terwijl ik het al zo moeilijk heb.. En toen heb ik haar een mail gestuurd, dat we alles op een rijtje moeten zetten en er rustig over na moeten denken. Maar dat hoefte niet, ze wete het nu zeker. Het is over volgens haar.. Ik wil antwoorden, waarom ergerde je aan mij? Waarop ik nooit een antwoord zult krijgen. Het blijft maar door me hoofd gaan en haar met rust laten kan ik niet. Is het nu echt over? Of moeten we elkaar echt even met rust laten? Ik weet het niet, en zal haar proberen niet meer lastig tevallen..