lieve Angela

Ik schrik een beetje van je verhaal..

Heb nooit goed begrepen waarom vrouwen zoiets toelaten
en er mannen zijn die zoiets kunnen doen…
Iedereen zal je ondertussen wel gewaarschuwd hebben en je adviseren hem te laten gaan
maar in je hart heb je nog geen afscheid kunnen nemen.

Ik had zelf een wat jaloerse vriendin en als ze iemand niet aardig vond dan koos ik voor haar
op het laatst had ik bijna helemaal geen vrienden en was er nog een vriendin over waar ik ook mee moest breken maar hoopte de het een beetje los zou lopen.
Op een gegeven moment heeft ze het uitgemaakt omdat ze onder andere zich al die jaren op de 2e plaatst voelde staan als ik toen nog de kans had gehad om te diegene ook te laten vallen en voor haar te kiezen had ik dat meteen gedaan omdat ik zoveel van haar hield.

Nu na 2 jaar zie ik pas in dat het niet goed is jezelf weg te cijferen en in het teken van die ander te leven.
Het gaat ook allemaal erg geleidelijk zodat je het niet echt door hebt.
Eigenlijk is dat bij jouw nu precies hetzelfde aan de hand en is het al zo ver dat je onzeker en het ergens 'normaal' vind dat je geslagen wordt.

Wat als je nu samen kinderen had of krijgt,,,
Dan is de kans erg groot dat die ook geslagen gaan worden.

als iemand echt van je houdt dan brengt ie juist het beste in je naar boven

Nu bestaat je leven misschien voornamelijk uit hem en het verdriet
Maar ik weet zeker dat op een gegeven moment je weer die verzekerde mooie vrouw kan worden.

Probeer je zelf met leuke en positieve mensen te omringen en onderneem dingen
Bij mij werkt dat het beste om weer zin in dingen te krijgen.

Sterkte Angela