Helaas nog niks vernomen van mn ex. 3 weken inmiddels. Ik weet niet hoe zijn moeder eraan toe is. ik weet niets. Zoals het er nu voorstaat zal ik mijn gevoel voor hem niet aan hem duidelijk kunnen maken, wat dus inhoud dat ik de fouten mijnerzijds in de tijd van onze relatie niet kan uitleggen. Heb veel over mezelf geleerd de afgelopen periode, ik ben daar wijzer uit gekomen. Helemaal stil is het, een rare gewaarwording, eerst kwamen we elkaar tegen via het werk maar dat is ook niet meer. Het onuitgesproken stukje zal ik met me mee moeten nemen voor altijd denk ik. Het zal er niet van komen. Zo'n lieve en mooie breichten van hem gehad.. het raakte me reacht in mn hart, maar ik kan er niks mee, hoe frustrerend is dat. het laatste stukje loslaten zal ik niet kunnen, dat weet ik ik ken mezelf. Dat blijft altijd in mn hart zitten, en hij weet het niet. Het is niet anders...Zoiets heb k nog nooit gevoelt voor een man, ik weet diep in mn hart dat hij hetzelfde voelt, maar het lijkt wel alsof ik het niet MAG zeggen.
Ga gewoon door met de bezegheden van alledag.wie weet wat de toekomst brengt. 3 jaar geleden kwam hij ineens onverwacht mn (prive) leven binnen lopen, op het aller verkeerdste moment in mn leven..als ik dat kon terugdraaien! dan had ik hem mijn ware IK kunnen laten zien...wat zou hij daar blij mee geweest zijn.
Liever had ik gewilt dat hij zou schrijven 'IK MOET JE NIET"nou dan niet, dat was een stuk makkelijkler..