het is wel over, maar nog niet ...voorbij

afbeelding van Petra14

Hallo allemaal,

De liefde kan zo mooi zijn, maar ook er pijnlijk van tijd tot tijd.
Ik heb een relatie van 8 maanden achter de rug met een hele lieve man. Hij is gescheiden een paar jaar geleden.
We hebben een hele leuke tijd gehad, maar ieder keer als ik te dichtbij kwam, duwte hij mij weg.
Zijn scheiding heeft hem zo'n opdonder gegeven dat ie het moeilijk vind iemand weer toe te laten. Ik merkte dat doordat hij van de een op het andere moment kon veranderen als een blad aan de boom.
Het ene moment wil ie met je uit eten, zegt ie dat ie van je houdt etc en tot twee maal toe heeft ie het zo ineens uitgemaakt.
Hij maakt het zo ineens uit en pas daarna heeft ie de rust weer en gaat ie alles op een rijtje zetten.
Kwaad worden op hem kon ik niet, omdat ik wel zag dat ie met zichzelf in de knoop zit en geen kant met zich zelf op kan.
Volgens mij heeft zijn scheiding nog steeds niet verwerkt en dan een nieuwe relatie met iemand hebben, dat botst volgens mij. Hij kan er niets mee.

En toch..het is nu 5 weken uit. Mist ie mij wel. Merk ik als ik hem zie, dat ie blij is me te zien. We hebben elkaar maar twee keer ff gezien hoor. Onder het genot van een wijntje is er gisteravond meer gebeurd..had ik niet moeten doen, maar toch..
Ik sms en bel hem verder niet , laat hem met rust....
Het contact kwam van zijn kant...vandaag vroeg hij nog even iets door de bus wilde gooien. Ik zag hem zitten en we hebben even een bakje gedaan. Ik merkte dat ie zich na gisteravond niet zo goed een houding wist te geven...Hij deed wat koeltjes maar dat snapte ik ..dus na een bakje koffie ben ik weggegaan.

Wat ik eigenlijk heel graag zou willen is dat we het over een tijdje weer kunnen proberen, want ik begrijp hem wel ontzettend goed.
Laat hem vrij, geef hem ruimte, dit is voor mij geen probleem want ben een vrij zelfstandig persoontje. Als ie me niet heeft mist ie mij en als ik we een relatie hebben kan ie er niet zo veel mee. Op het moment dat je normaliter naar elkaar toe groeit, hij blokkeert.
En toch...ik houd zo veel van die man...

Wat kan ik het best doen? iemand ervaring hiermee?

afbeelding van welpert

Ik kan me wel een beetje

Ik kan me wel een beetje indenken hoe het voor die man moet zijn. Hij mist je en wil ook bij je zijn, dat weet ik zeker. Ik heb zelf ook twee keer mijn relatie uitgemaakt omdat ik twijfelde, niet aan haar, niet aan de toekomst, maar aan mezelf, mijn vermogens, mijn aantasting door mijn opvoeding. Ook een patroon van naar me toe trekken en wegduwen. Ik kan me indenken dat een vroegere scheiding soortgelijke problemen veroorzaakt wanneer je in een nieuwe relatie gestapt bent. Hij heeft vast moeite met loslaten van bepaalde denkpatronen, angsten.

Ik denk dat ie alleen het gevoel heeft niet zoveel met de relatie te kunnen als hij erin zit, dat gevoel ken ik maar al te goed, maar ik denk dat als jullie wat meer erover praten je misschien een snaar bij hem kunt raken zodat ie gaat beginnen met het echt overdenken van wat hem scheelt en wat hij wil. En waar een wil is is een weg, als hij wat hem scheelt zover kan uitwerken dat hij kan beslissen dat hij er echt voor gaat, dan geloof ik dat hij niet zal terugkijken. Dat gebeurde bij mij ook, weliswaar heel laat, en ieder mens is anders, maar die mogelijkheid is er.

Ik denk dat als jullie er goed over praten, goed bespreken wat jullie precies van elkaar verlangen, jullie er wel uitkomen. En als het zo niet lukt, is er altijd relatietherapie. Klinkt misschien oubollig, maar ik geloof er wel in. Jullie moeten er natuurlijk ook in geloven. Maar eerst zelf doen!

W.

afbeelding van Petra14

dank je wel

Hoi W,

Bedankt voor je mail. Het geeft me wel wat duidelijkheid.

En wat je schrijft over het bespreekbaar maken, daar ben ik ook wel mee bezig. En ook al zegt hij niet veel terug ( is ie niet gewend en vind ie moeilijk)..ik merk wel dat ie het prettig vindt dat we het erover hebben. Dat ik het onderwerp niet mijdt..en heel langzaam merk ik dat ie weer meer loslaat en gaat praten.

En ik ben blij te lezen dat er wel een mogelijk is..en ik hoop dat ook hij dat in zal gaan zien.
Het contact laat ik geheel aan hem over, tijd voor zichzelf en ruimte is de enige manier denk ik. Hij weet me te vinden, mocht ie er anders over gaan denken!

Teveel druk op hem leggen lost weinig op denk ik. Hij moet zelf in gaan zin dat ie met mij verder wil.

Van iemand houden is ook iemand loslaten. ( ook al vind ik dat wel moeilijk natuurlijk Glimlach)

groet Petra