Vandaag precies twee maanden geleden heeft mijn vriendin het uitgemaakt na een periode van ruim 3 jaar. De reden: het gevoel was weg. De eerste paar dagen nadat het uit was hebben we leuk contact gehad, daarna wilde ze meer rust.
Die rust heb ik haar niet genoeg gegeven, ik ben contact op blijven nemen en heb me af en toe als een hufter gedragen. Bijvoorbeeld door te zeggen dat ze veel plezier moet hebben met die nieuwe jongen, terwijl die er helemaal niet is. Dat heb ik puur uit emotie gezegd. Op een gegeven moment gaf ze me duidelijk aan helemaal geen contact meer te willen.
Toen heb ik haar wens wel gerespecteerd. Maar wat schetst mijn verbazing: na een week nam ze zelf contact op. Die week hebben we gezellige gesprekken gehad op msn. Gewoon over luchtige onderwerpen en niet opdringerig (in mijn ogen). Uiteindelijk heb ik haar weer een paar dagen niet gesproken, omdat ik een midweek weg was met mijn ouders.
Het weekend dat ik terug kwam heb ik haar een mail gestuurd om te vragen of ze zin had om langs te komen, want ik was alleen thuis. Haar reactie was helaas niet van de lucht. Ze wilde nu echt geen contact meer en maakte dat op een boze wijze duidelijk, ik moest stoppen met tegen haar praten. Toen ik vroeg waarom ze dan eerst (de week ervoor) wel praatte, gaf ze aan nog te twijfelen of ze contact wilde. Nu zou ze definitief weten geen contact meer te willen.
Dit is inmiddels een week geleden. Een week waarin ik me vrij ellendig gevoeld heb. De buitenkant ziet er beter uit dan dat ik me van binnen voel. Constant hoop ik dat ze weer terug contact opneem. Heb haar weer toegevoegd op msn en ze heeft me geaccepteerd. Heb dr alleen nog geen 1 keer online gezien. Midden in de nacht werd ik anoniem opgebeld. Vermoedelijk is zij dat geweest, want haar Whatsapp-status was een minuut daarvoor veranderd in 'slapen' en een paar minuten daarna weer in 'beschikbaar'. Alsof ik het dan niet door zou hebben.
Heb haar bovendien nog 1 keer gesproken. Belde haar op om te vragen of zij wist wie er mensen toegevoegd had op mijn msn en wie er anoniem belde, werd veel anoniem gebeld (voor die ene in de nacht). Heb toen met nummer op zichtbaar gebeld en er werd vrij snel opgenomen. Er werd ook vrij snel opgehangen na een kort gesprek. Toch belde ze terug om er nog meer over te vertellen. Toen ik iets afdwaalde (gewoon praten over haar school), zei ze dat ze op ging hangen.
Wat moet ik nou toch? Weet het echt allemaal niet meer...
toch twijfels misschien.
Ik denk dat ze verschillende emoties ervaart, en daarbij horen in de beginfase ook twijfels bij.
Misschien twijfels over, doe ik er wel goed aan? misschien mist ze je toch wel veel, maar haar verstand zegt misschien wel weer wat anders.
Herken mezelf wel een beetje in je verhaal van je ex, heb zelf ook enorm getwijfeld terwijl ik diegene was die de knoop had doorgehakt.
Als zij rust wil , dan kun je dat maar beter accepteren ( hoe moeilijk het ook is!) probeer je jezelf te beheersen en niet compleet te laten gaan, anders kun je zoveel tussen jullie kapot maken, en dat zou toch zonde zijn!
Emoties en verstand zitten bij mij totaal niet op een lijn!! enja heb het vaker gehoord van anderen dat dat zo is.
Het is echt even door de zure appel heen bijten!! je kunt het, kop op!!
Het lijkt er voor mij idd op
Het lijkt er voor mij idd op dat ze nog twijfels heeft. Tijdens het telefoongesprek (de dag nadat ze boos gezegd had geen contact te willen) deed ze namelijk normaal. Aan het eind zei ik 'tot .. eh ... nooit wss', daar reageerde ze ook niet op.
Binnenkort (over een maandje) gaat ze met een vriendin een midweek weg, wat ze eerst met mij zou doen. Geen probleem mee, hebben we samen overlegd. Dan ben ik van plan haar een mail te sturen met veel plezier.