Hoi Doubt,

Ik ken het gevoel. Je voelt je zo aan de kant gezet, ingeruild, terwijl hij aangaf alleen te willen zijn en niet geremd willen te worden. Deze situatie maakt het gat die je hebt nog dieper. Vaak weten ze niet eens wat ze zelf willen. Ik ben er ook nu achter dat hij een bepaald beeld van mij heeft dat helemaal niet klopt. Hij denkt ook dat hij nu iemand gevonden heeft die wel de dingen heeft die hij in mij miste maar er zullen vast wel dingen zijn (dat denk ik althans) die zij niet heeft die ik weer wel heb.

Het is misschien makkelijk gezegd, ik heb er zelf ook vaak nog moeite mee, maar je bent nu op een punt dat je niets meer in de hand hebt van wat hij doet of denkt. Het enige wat je nog in de hand hebt is dat wat je zelf doet. Richt je daar volledig op en laat hem gaan. Ik merk dat hoe meer afstand ik houd hoe verder hij ook van me af komt te staan. Je moet verder.

Heel veel succes,

pmijn

Lieve Doubt,

Mijn laatste reactie is alweer van een hele poos geleden, maar ik herinner me nog heel helder je verhaal. Er blijkt intussen wel heel wat veranderd te zijn in jouw situatie. Feitelijk alles waar je bang voor was (voor jezelf kiezen, grenzen stellen, verhuizen, alleen wonen, zonder hem verder gaan) blijkt nu, noodgedwongen, tóch te zijn gebeurd.

Kennelijk was er deze tragedie voor nodig om jou uit een zeer ongezonde situatie te krijgen waar je op eigen initiatief waarschijnlijk niet (op korte termijn) uit was gestapt. Daarbij, en nog veel essentiëler, vermoed ik dat 'uit zijn buurt zijn' jou eindelijk een realisme in de situatie en vertrouwen in jezelf heeft verschaft. Ik zou eigenlijk willen zeggen dat dit einde een zege voor jou zal zijn! Als ik je recente blogs er zo op teruglees, doe je het zoveel beter en ben je sterker dan je zelf had verwacht!

Wat betreft je vermoeden dat hij 'een ander zou hebben' wat nu waarheid blijkt te zijn: als je héél eerlijk bent, en alle afgelopen jaren met hem herinnert waarin hij je ook beloog en het niet zo nauw nam met eerlijkheid, is dit dan écht iets dat je niet had verwacht?! Hield je dit dan écht niet voor mogelijk, lieve Doubt?

Wat ik je wil meegeven--en aan een ieder die zich op dit moment nog steeds vastklampt aan het trendy Ex-argument 'ik wil nu alleen zijn en effe helemaal niemand, geen relatie, niets!": vaak zijn dit alleen maar woorden die als de 'goedbedoelde' verzachtende pleister op de wond dienen. Niemand weet wat (of wie) het leven hen zal brengen en dus beloftes over een toekomstig leven waarin er voorlopig niemand zal worden binnengelaten zou ik vooral nooit letterlijk en al te serieus nemen.

En specifiek in jouw geval, Doubt, denk ik dat je de afgelopen jaren genoeg bewijs hebt mogen ontvangen om hem niet meer op zijn woord te geloven; al helemaal niet nu. Zie deze bevestiging als weer een reden of 20 meer waarom je dankbaar, blij en opgelucht mag zijn dat je eindelijk van deze emotioneel kreupele gast af bent

Het is in sommige reacties al geschreven en ik kan het alleen maar beamen: jezelf vergelijken met deze andere vrouw is onnodig en levert jou alleen maar frustraties voor niets op.

Veel sterkte! Je bent al zo ver gekomen...laat je niet van de weg afslaan, meis!

liefs, Chelle