Op dit moment is het 7weken uit en heb ik hem 8weken niet gezien. Terwijl ik hem al die jaren bijna dagelijks zag, en de laatste tijd al helemaal natuurlijk. En ineens zie je hem niet meer en hoor je niets meer van hem.
We hebben nu een week geen contact gehad, ik kon hem al die tijd maar niet met rust laten. Hij wil geen contact meer nu, tja heb het zelf verpest. Hij is ook gewoon niet duidelijk geweest. Hij zegt dit tegen mij en het tegenovergestelde tegen een ander. Of ontkend dat hij iets tegen mij heeft gezegd. Is het dan zo raar dat ik er niets van begrijp.

Hoorde vorige week dat hij na 2dagen het al het rond vertellen was. In mijn ogen begin je geen gesprek met ''ik heb ook geen vriendinnetje meer''. Ik weet dat dat wel de waarheid is, maar voor mij heel pijnlijk om te horen. Nu scheelt het dat ik het dan niet hoef te vertellen, maar vind het vreselijk als mensen tegen mij zeggen jij bent ook niet meer bij ... Ik heb echt momenten dan zit in te piekeren en te huilen. En dan denk ik waarom heb ik dit wel en ga jij verder alsof er nooit iets is gebeurd.

Veel mensen in mijn omgeving zeggen hij zal wel een ander hebben. Hij zegt zelf dat het niet zo is. Maar van de gedachte word ik soms al gek.

Zaterdag zal ik hem op een feestje voor het eerst weer zien. Ik zie er nu al tegenop.