Hallo allemaal. Het is al laat en ben zo blij dat ik hier op de site ben want ik heb net een gesprek gehad met mijn ex.
Ik vertelde hem dat ik echt niet op hem wil wachten. Hij zegt zelf toch dat hij zijn enrgie niet in zijn gevoel voor mij wilt steken en hij heeft zijn scharrel nog. Ik heb hem gezegt dat ik echt niet 1 van zijn 2 walletjes wil zijn en dat ik dus echt niet meer op hem ga wachten.
Ik heb hem verteld dat ik heel veel steun en goede adviezen krijg van iedereen hier en dat ik daar heel veel aan heb. Dat ik daarom heb besloten dat ik hem niet meer wil zien maar gerust nog wil spreken enz, maar dan gewoon normaal.
Ik heb ook duidelijk gemaakt dat sommige dingen me echt geen moer interesseren. Ik vind het zelf al raar dat we uit elkaar zijn, dan snap ik zelf ook wel dat andere het raar vinden. het kan mij dus aan mijn kont roesten dat hij 100 keer aan andere moet uitleggen waarom ik niet bij hem was met oud en nieuw. Hij wilde toch zonodig alleen verder.
Ook hoef ik niet te weten hoe het met zijn scharrel staat en wat zij allemaal doet.
Ik heb het gesprek met opgeheven hood gevoerd en had duidelijk de touwtjes in handen. Ik heb hem gezegt dat hij zeker de ware niet voor me is en dat ik geen traan meer om hem zal laten.
Nou waren mijn ogen net erg nat maar geen traan over mijn wangen. Ik slaap voorlopig weer bij mijn moeder thuis om afleiding te hebben en rust en regelmaat om mijn verdriet te kunnen verwerken. Ik ben net al naar haar slaapkamer gegaan: mam slaap je al. stomme vraag haha dacht ik later. Ze reageerde slaperig dus liet haar maar liggen maar ik zou graag nu een borrel achter over werken en even mijn tranen laten vloeien want het voelt als afscheid nemen. Wel positief hoor, zeker wel maar tjah ... toch kut als ik het zo mag zeggen.

Ik weet dat ik zonder jullie nooit zo sterk was geworden als ik nu ben en dat ik jullie vast nog veel nodig heb. Maar echt ... iedereen komt hier bovenop, we helpen elkaar.

ik ga nu nog even verder neuzen op de site en een brief naar mijn moeder schrijven over mijn verdriet en haar lieve steun. misschien nog even huilen maar dan wel als opluchting en niet uit wanhoop zeg maar.