Vandaag had ik dus het gesprek met mijn ex. Ik moet eerlijk toegeven dat ik best tevreden ben met de manier waarop dit verlopen is. Als eerste moet ik toch wel stellen dat hij er niet goed uit zag. Dit deed me ergens wel deugd, je merkte dat hij het er nog steeds moeilijk mee had. Niet dat ik het hem echt gun dat hij zich ongelukkig voelt, maar het helpt mijzelf toch wel.

In eerste instantie hebben we nog wat over de situatie gepraat - ik heb vooral gepraat, hij heeft geluisterd. Ik heb voornamelijk meegedeeld dat ik begreep van waar dat alles kwam en dat ikzelf momenteel ook in de war ben. Ik wil dat hij gelukkig is en ik weet dat iedere vrouw waarmee hij samen zal zijn héél gelukkig zal zijn. Hij wenst mij natuurlijk net hetzelfde toe. Hij zei mij ook dat hij wou dat ik iemand vond die mij behandelde als een koniging, dat ik dat verdiende. Hij liet ook weten dat hij de liefde klote vond en dat het allemaal veel makkelijker zou geweest zijn, moest hij tegen mij kunnen liegen (dan waren we nog samen).

Het goede is dat we elkaar wel blijven aanvoelen en op dezelfde golflengte blijven zitten. We zijn elkaars eerste liefde. Ik weet waar ik sta bij hem omdat hij op precies dezelfde plaats staat bij mij. Ik heb hem toch laten verstaan dat ik het niet kan vinden dat hij mij zo kort en afstandelijk heeft behandeld dit weekend - al snapte ik wel van waar het kwam.

Naast deze 'zware brok' zijn we gewoon overgestapt naar onze gewone manier van praten. Vertellen over wat er gebeurd was, wat we gedaan hadden, films, boeken, ... net zoals het altijd was.
Op het einde konden we beide lachen.

Ik ben trots op het gesprek... Een volgend gesprek ligt niet vast - wat ik goed vind. Toch doet het pijn om te weten dat het echt voorbij is. Dat het echt gedaan is. Hij wordt een vriend, eigenlijk meer dan een vriend... Moeilijk en pijnlijk. Maar ik moet hem sowieso de tijd gunnen om zichzelf uit te klaren, ik heb hem duidelijk laten weten dat ik er was voor hem als hij steun nodig had.
Hij draagt wel nog steeds "onze" armband. Maar daar moet ik waarschijnlijk beter niets achter zoeken.

Na het gesprek toch nog enkele traantjes gelaten.